Dat er in 1992 bij het honderdjarig voortbestaan van de Christelijke Gereformeerde Kerken een mooi boek uitkwam, dat was niet meer dan logisch. Maar wat gebeurt er dan vijfentwintig jaar later? Opnieuw een boek? Of iets anders? Hoe besteed je daar aandacht aan?
Misschien komt er nog meer dit jaar, daar weet ik eigenlijk niets van, maar een eerste uitgave n.a.v. 125 jaar CGK is er inmiddels: de canon van de Christelijke Gereformeerde kerk. Het is een boekje dat zich laat lezen als de tijdelijke expositie van een museum. De tekst beschrijft zeer kort het voortbestaan van de CGK in 1892 en gaat met grote stappen door de geschiedenis van onze kerken heen. Hierbij zijn het de afbeeldingen en foto’s die het geheel ‘maken’. Soms cartoons of foto’s van personen die de tekst ondersteunen. Maar vaak ook foto’s van bijzondere zaken die zich in het Documentatiecentrum bevinden. Vooral de intermezzo’s laten iets zien van de bijzondere collectie die in het documentatiecentrum aanwezig is. Bijzondere foto’s en onderwerpen die in de lopende tekst niet geplaatst konden worden, vinden we aan het einde van het boekje als ‘Mengelwerk’ terug.
Hoewel de Canon een aardig boekje is dat vlot leest, heb ik best wat vragen na het lezen. Bijvoorbeeld over de onderwerpen die ter sprake komen. Ik kan er geen lijn in ontdekken: het lijkt zeer willekeurig. Daarnaast vind ik het woord canon in de titel wel wat pretentieus voor dit boekje. En de uitgave had van mij wel wat mooier gemogen.
Dit zijn wat kritische punten die er aan het eind van het verhaal natuurlijk ten diepste niet toe doen. Het gaat er bij dit boekje vooral om dat het aardig is om te zien wat voor bijzondere en uiteenlopende zaken in het Documentatiecentrum van onze kerken te vinden zijn. En als liefhebber van de kleine Nederlandse Kerkgeschiedenis is dit boekje ook precies voor mij bedoeld. Het is een boekje waar je heerlijk een uur of twee in kan lezen en kijken en wat vervolgens in de boekenkast bij de andere gedenkboeken komt te staan. Hopelijk zijn er meer liefhebbers die het net als ik heerlijk vinden om een tijdje door deze expositie heen te dwalen.
Wouter Moolhuizen, Dedemsvaart