Als je op vakantie wilt, zijn er oneindig veel mogelijkheden. Een werkvakantie is niet voor iedereen een logische keuze. Toch is er heel wat voor te zeggen om (een deel van) je vakantie op die manier in te vullen. Deze zomer willen we in drie artikelen ingaan op de reizen die door verschillende jeugdverenigingen van de CGK Emmen in de afgelopen tien jaar zijn ondernomen naar Oekraïne. In dit tweede artikel komen twee jongeren aan het woord die een van de reizen hebben meegemaakt.

Marianne en Jan maakten deel uit van de eerste groep van ongeveer twintig jongeren uit Emmen die op reis gingen naar Oekraïne. Als ik ze vraag of ze wat over die reis willen delen, dan hoeven ze daar niet lang over na te denken. Ze moeten wel even graven naar die reis van elf jaar geleden, maar hebben nog genoeg herinneringen die gedeeld kunnen worden. Het zijn goede herinneringen aan een mooie reis met een bijzondere groep. Marianne: ‘We kenden elkaar natuurlijk al, van de kerk en van de jeugdclub. En we hadden al een hele voorbereiding achter de rug. Maar toch vond ik het best spannend: twee weken lang zit je toch met elkaar opgescheept in één huis. Hoe zal dat gaan?’ Jan vult aan: ‘De reis was al één groot avontuur. Vliegen naar Krakow in Polen en daarna met auto’s de grens naar Oekraïne over. Dat is al indrukwekkend omdat je stevig wordt doorgelicht. En zo kom je binnen in een totaal andere cultuur. Dat maakt de reis zeer indrukwekkend en leerzaam.

Donderdag 20 juli was een bijzondere avond, in meerdere opzichten. Het was de avond waarop drs. Martien van Keulen de een-na-laatste stap zette op zijn weg naar het predikantschap. Daarvoor kwam de classis bijeen in Drogeham. Naast de afgevaardigden waren er ook familieleden én leden van de gemeente Drogeham aanwezig om getuige te zijn van deze gebeurtenis.

De predikant van de roepende kerk, ds. Herbert Meerveld, opent de vergadering door iedereen welkom te heten. Hij leest een gedeelte van Davids psalm uit 1 Kronieken 16 en mediteert over de trouw van God. Wij worden, samen met alle volken, opgeroepen om God groot te maken om die trouw van Hem. We zingen psalm 118, vers 1 en 10 waarna ds. Meerveld voorgaat in gebed.

Een Armeens gezin woont al vijfenhalf jaar in Nederland. Vader, moeder, twee volwassen dochters en een jonger zoontje. Ruim een jaar wonen ze op Urk. Nog altijd zijn ze in afwachting van de vurig begeerde verblijfsvergunning. De dochters volgen een hbo-opleiding, of gaan dat binnenkort doen en spreken accentloos Nederlands. De familie kerkt in de Immanuelkerk, een van de plaatselijke Christelijke Gereformeerde Kerken. Ze wisten van de Armeense kerk in Amsterdam. Moeder en een van de dochters willen er graag een keer heen en ik mag mee.

Bijna vierhonderd jaar geleden kwamen de eerste kooplieden uit Armenië in Amsterdam aan. Als we met de auto over de A6 naar de hoofdstad rijden vraag ik me af hoe die kooplieden indertijd die reis hebben afgelegd. Waarschijnlijk voor een deel te voet en met een koets over hoofdzakelijk moeilijk begaanbare wegen. Wij zweven vanmorgen over het asfalt in een uurtje naar Amsterdam. Even later wandelen we in het oostelijke deel van de binnenstad langs de kleine grachten. De Krom Boomsloot is onze bestemming. Daar staat de Apostolisch Armeense kerk.

Dit boek is het eerste van Tim Keller en verscheen in 1989 onder de titel Ministries of Mercy. Nu pas verschijnt de Nederlandse vertaling. Het boek wordt uitgegeven door Van Wijnen te Franeker. Het is een liefdevol, instructief en motiverend boek over barmhartigheid.  

Het boek bestaat uit twee delen: een principieel en een praktisch deel. In het eerste deel beschrijft Keller de bijbelse grondlijnen van barmhartigheid met als uitgangspunt de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Met deze gelijkenis leert Jezus dat de zorg voor de armen tot het wezen van het christen-zijn hoort, dat de naaste iedereen in nood kan zijn, zelfs een vijand en dat het niet genoeg is te wéten wat je plicht is, maar datGod wil dat wij barmhartigheid tónen. Want geestelijk gesproken liggen wij allemaal hulpeloos, blut en stervend langs de weg. Jezus, die van nature onze vijand is, die ons niets verplicht is, stopt toch voor ons, geeft ons van zijn geestelijke rijkdommen en redt ons. De diepste motivatie om barmhartig te zijn, is dan ook, dat God uit genade in Christus barmhartig voor ons was en is.