Het is de tijd van het ‘gelukkig nieuwjaar’ wensen. Het gaat me nu niet om de discussie of die wens te mager is ten opzichte van ‘gezegend nieuwjaar’ of ‘veel heil en zegen’. Het gaat me nu juist om het woord ‘gelukkig’. Onlangs las ik een artikel over geluk. Daarin kwam Buthan ter sprake. Buthan is een landje van circa 700.000 inwoners, liggend in de Himalaya tussen China en India. Het is een van de armste en minst ontwikkelde landen ter wereld. De koning van Buthan gebruikt voor zijn land de term Bruto Nationaal Geluk: welvaart is niet alleen een economische term. Het gaat om meer. Van belang zijn ook geestelijke en sociale ontwikkelingen. Wat zegt het van een bevolking als het Bruto Nationaal Product bedrag X is? Nederlanders zijn welvarend en staan in lijstjes van de gelukkigste landen ter wereld steevast in de top tien. Vreemd - als ik tegelijk weet dat een op de zeven werknemers last heeft van burn-out verschijnselen. Veel mensen zijn in meer of mindere mate ‘op’. Ondertussen – verbazingwekkend! - doet Buthan het op de bekende lijstjes lang zo slecht niet. Wat is geluk?
Ik nam laatst het boek ‘Donut Economie’ ter hand. Daarin wordt dat hierboven genoemde Bruto Nationaal Product kritisch onder de loep genomen. Er worden in het boek twee grenzen aangegeven voor het menselijk handelen: het ecologische plafond en het sociale fundament. Met andere woorden: kunnen de natuur en de mensen zelf ons economisch handelen dragen? Groei, groei, groei. Ten koste van wat? Die koning van Buthan is zo dom nog niet.
Hoe staan wij als christenen in deze discussie? Wuiven we het weg met de woorden: ‘geen politiek en/of economie in de kerk!’ Zien wij voor de kerk een rol weggelegd? Ik heb soms het idee dat we als kerken links en rechts ingehaald worden door opvattingen die oog hebben voor het rentmeesterschap. We komen er volgens mij niet door te schermen met een toekomstige ‘nieuwe’ aarde. ‘Er is geen planeet B’, hoorde ik deze dagen een cabaretière zeggen. We zullen met planeet A aan de slag moeten. Ja, we mógen aan de slag met deze planeet omdat Jezus die planeet liefheeft. En zoals het Bruto Nationaal Product een te ‘enge’ term is om welvaart uit te drukken, zo is ons geloven óók een te benauwde uitdrukking voor redding als ons handelen achterblijft. Zie Genesis 2: bewerken en bewaren.
N. Vennik, Zwolle