Intriest natuurlijk, als broers in Christus elkaar voor de rechter slepen. Waar blijft dan de extra mijl, die de Heer ons vraagt te gaan? Of is die mijl wel bewandeld, maar is de stap naar de rechter de enige optie? Ook voor Peter Gort?
Het ND van vrijdag 12 januari bericht het volgende over hem. Gort werd in 2005 als predikant bevestigd en raakte een jaar later arbeidsongeschikt. In 2008 kwam hij terug, maar ontstond er tussen hem en de kerkenraad een ernstige vertrouwensbreuk, die in 2010 leidde tot zijn ontslag. Hij vocht zijn ontslag aan, maar de kantonrechter stelde de kerkenraad in het gelijk. Gort ging in beroep bij het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.
Dit hof kwam met een opvallend arrest. Het sprak uit, dat er tussen Gort en de gemeente sprake was van een arbeidsovereenkomst. Daarom heeft het hof het ontslag van Gort getoetst aan het arbeidsrecht en kwam daarbij tot de conclusie, dat het ontslag op onderdelen onredelijk en onregelmatig was.
Het is niet voor het eerst dat de rechterlijke macht moeite heeft met kerkrecht. Nieuw is dat een hogere rechtbank daar nu moeite mee lijkt te hebben. Ik zeg lijkt te hebben, want het hof wijst niet het ontslag als zodanig af, maar onderdelen ervan. Dit kan betekenen, dat het hof oog heeft voor het recht van de kerken om een predikant te ontslaan. Wel vreemd dat het ND de term ontslag bezigt. Het gereformeerde kerkrecht kent geen ontslag. Alleen losmaking of afzetting. Is kerkrecht voor de christelijke pers ook al abracadabra?
Het arrest bepaalt ons weer eens bij de bijzondere relatie tussen een predikant en zijn gemeente. En dat is goed en nodig. Volgens het gereformeerde kerkrecht is een predikant geen werknemer van de gemeente. Dus staat hij niet in dienst van de gemeente. Hij staat in dienst van God. Dat is voor het arbeidsrecht onzin, maar ik hoop voor kerken wezenlijk. Want alleen zo kan een predikant vrij en onafhankelijk van mensen het Woord van God spreken en leren.
De kerk heeft het aan Gort verschuldigde bedrag meteen overgemaakt. Uit respect voor de dienares van God. En zo heurt het!
Gurbe Huisman, Winschoten