Ik zal het maar gelijk eerlijk bekennen: ik ben nog geen veertig jaar. Toch heb ik dit boek gelezen, omdat ik benieuwd was naar wat de auteurs te zeggen hebben over de verschillende fases van het leven en dan met name de fase van het leven van een man na zijn veertigste. Op Groot Nieuws Radio hoorde ik een interview met een van de auteurs en ik dacht: ‘Dat boek wil ik wel eens lezen!’ Daarbij kwam ook de gedachte naar boven: ‘Wellicht zit er ook iets waardevols in voor de lezers van het kerkblad.’
De auteurs hebben ervaring opgedaan met het begeleiden van mannen die in het midden van het leven staan. Tijdens zogenaamde karakterweekenden hebben ze vele mannen gesproken. Daarom hebben ze een goed beeld van de worstelingen, uitdagingen en kansen die deze mannen tegenkomen. Ze verwerken in dit boek ook hun eigen ervaring van hoe ze de periode in het midden van hun leven hebben doorlopen. Als ik het goed begrijp is het doel van het boek om mannen toe te rusten hoe ze die periode zo kunnen doorlopen, dat de tijd die erna komt een periode wordt waar je tevreden en met geluk en voldoening je leven mag leven overeenkomstig de roeping die de Here God voor je heeft.
Het lijkt me van belang om over deze zaken na te denken. Het kan helpen om te blijven zoeken naar de roeping, ook als de omstandigheden veranderen. Dat lijkt me ook van belang in de kerk. Soms treedt er weer een nieuwe generatie aan in commissies of in de kerkenraad. Het kan waardevol zijn om te zoeken hoe de kennis, (levens)ervaring en het doorleefde geloof van broeders die op leeftijd zijn gekomen gebruikt kan worden binnen de gemeente.
De auteurs gebruiken een aantal verhalen of geschiedenissen uit de Bijbel als voorbeeld. Zo beginnen ze met het verhaal van de verloren zoon en gaat het daarna over David. De verhalen worden wat mij betreft teveel gelezen vanuit het frame van de fases van het leven van een man. De gelijkenis van de verloren zoon is niet verteld door Jezus om te leren hoe je een bepaalde leeftijdsfase doorkomt, maar gaat over Gods Vaderhart dat openstaat voor Jood en heiden, voor Farizeeër en tollenaar, voor een 10-jarige of een 80-jarige en alles wat er tussenin zit. De verhalen en geschiedenissen worden meer recht gedaan door ze te beluisteren binnen het raamwerk van Gods handelen met deze wereld. Dan blijkt dat wie we ook zijn, jong of oud, man of vrouw, de Here Jezus nodig hebben. Op een bepaald moment zeggen de auteurs: ‘Het gaat over jouw wakker blijven tijdens Zijn lijden’ (blz. 177). Dat lijkt me een voorbeeld van wat er gebeurt als je de geschiedenissen in de Bijbel alleen maar ziet als een ‘spiegelverhaal’ voor ons. In het evangelie blijkt dat wij helemaal niet wakker kunnen en willen blijven. Jezus gaat die weg helemaal alleen, zelfs door Zijn Vader wordt Hij verlaten. Maar dat is nu juist het goede nieuws. Hij doet, wat wij niet zouden kunnen. Het is genade, want het komt helemaal van Zijn kant. Dat lijkt me een boodschap voor iedere leeftijd
Na het lezen heb ik het boek weggezet in mijn boekenkast. Ik heb ervan geleerd en ben me bewust geworden van het belang om over deze dingen na te denken. Er zijn genoeg voorbeelden van mannen die een hele moeilijke fase doormaken en daar lange tijd in blijven hangen. Maar het boek mist wat mij betreft de nodige diepte. Wellicht pak ik het er over een aantal jaar nog eens bij als ik – naar de mens gesproken – in het midden van mijn leven zit.
Albert-Jan Dorst, Surhuisterveen
Henk Stoorvogel en Eugène Poppe, Man zijn in de tweede helft. Wat te doen als je eerste 40 jaar erop zitten, Utrecht: KokBoekencentrum, 2022, 190 blz., € 20,00, ISBN 9789043536523