Dit boek is het eerste van Tim Keller en verscheen in 1989 onder de titel Ministries of Mercy. Nu pas verschijnt de Nederlandse vertaling. Het boek wordt uitgegeven door Van Wijnen te Franeker. Het is een liefdevol, instructief en motiverend boek over barmhartigheid.  

Het boek bestaat uit twee delen: een principieel en een praktisch deel. In het eerste deel beschrijft Keller de bijbelse grondlijnen van barmhartigheid met als uitgangspunt de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Met deze gelijkenis leert Jezus dat de zorg voor de armen tot het wezen van het christen-zijn hoort, dat de naaste iedereen in nood kan zijn, zelfs een vijand en dat het niet genoeg is te wéten wat je plicht is, maar datGod wil dat wij barmhartigheid tónen. Want geestelijk gesproken liggen wij allemaal hulpeloos, blut en stervend langs de weg. Jezus, die van nature onze vijand is, die ons niets verplicht is, stopt toch voor ons, geeft ons van zijn geestelijke rijkdommen en redt ons. De diepste motivatie om barmhartig te zijn, is dan ook, dat God uit genade in Christus barmhartig voor ons was en is.

Om welke reden dan ook

Rabbi Hillel had voor de traditionele praktijk van echtscheiding in zijn dagen geen goed woord over. Hij introduceerde een nieuwe echtscheidingswet. Deze wet werd op een gegeven moment gemeengoed. Jezus noemt deze wet in het evangelie van Matteüs, en wijst haar af.

Hillel stelde dat de geldende echtscheidingswet de hebzucht van de man in de kaart speelde. Bovendien was de bewijslast vaak moeilijk als iemand zijn vrouw wilde beschuldigen van overspel. Ook was een dergelijk publieke rechtszaak, waarin de schuldvraag centraal stond, voor alle partijen een beschamend gebeuren. Hillel wilde daarvan af en introduceerde een nieuwe wet, die gebaseerd was op zijn uitleg van Deuteronomium 24.

Hillel was een beroemd schriftuitlegger, die nauwkeurig wilde aansluiten bij de schrifttekst. Hij was echt geen vrijdenker toen hij een ruimere scheidingspraktijk voorstond. Zijn aandacht voor de tekst blijkt bijvoorbeeld hieruit dat volgens hem alleen de man een scheidingsakte mocht schrijven, en de vrouw niet. Deuteronomium 24 noemt toch alleen wat een man mag doen?

Bij geval kreeg ik het boek De orthodoxe ketter en andere onmogelijke verhalen van Peter Rollins in handen. Dat boek verscheen in 2016, ook bij Skandalon. Hij noemt zijn 33 verhalen moderne gelijkenissen. Soms gebruikt hij Jezus’ gelijkenissen op eigenzinnige wijze, maar meestal maakt hij een eigen verhaal. Hij voorziet al zijn verhalen van een kort commentaar.

Waarom schreef hij dit boek? De wereld wordt overspoeld met teksten die de waarheid van het geloof helder, bondig en licht verteerbaar willen maken. Rollins wil echter duidelijk maken dat het geloof niet eenvoudig en verstaanbaar is. Dat blijkt ook uit de gelijkenissen (parabels) van Jezus. Ze zijn bedoeld om onze kijk op de wereld te transformeren en zo de werkelijkheid zelf te veranderen. In veel religieuze communicatie wordt alleen maar naar de boodschap geluisterd, terwijl het in het christelijk geloof om daadwerkelijke verandering gaat.

Als je op vakantie wilt, zijn er oneindig veel mogelijkheden. Een werkvakantie is niet voor iedereen een logische keuze. Toch is er heel wat voor te zeggen om (een deel van) je vakantie op die manier in te vullen. Deze zomer willen we in drie artikelen ingaan op de reizen die door verschillende jeugdverenigingen van de CGK Emmen in de afgelopen tien jaar zijn ondernomen naar Oekraïne. In dit eerste artikel staan we stil bij de vraag waarom deze reizen zijn georganiseerd en hoe ze zijn voorbereid.

Aan het woord is Piet Bulder, in 2005 jeugdouderling in Emmen. En leiding van de oudste jeugdvereniging (17+): ‘Ik wilde de jongeren, de "kerkleden van de toekomst" uit de clubruimte halen en met hen samen een doel stellen waar we in twee seizoenen naartoe konden werken. Het is goed om met elkaar over allerlei Bijbelse onderwerpen te praten, maar ik wilde ze ook een ervaring meegeven waar ze hun hele leven iets aan zouden hebben. Op dat moment was het allemaal nog niet zo helder, maar ik besefte wel dat er meer nodig was dan de ‘normale’ invulling van de jeugdvereniging.’