Zesentwintig mannen waren donderdagavond 2 maart 2017 bij elkaar in Hoogeveen. Het waren de afgevaardigden naar de classisvergadering, predikanten, een evangelist, ouderlingen en diakenen. Behalve een plaatselijke gemeente is er immers ook ons kerkverband. Een classisvergadering is een goede manier om verbondenheid met elkaar te ervaren. Dat geldt niet alleen voor de gemeentepredikanten die hun collega’s niet wekelijks zien en hier even bijpraten. Ook voor ouderlingen en diakenen is het goed hier te zijn en elkaar te ontmoeten. De eerste ontmoeting is er al door samen te bidden en kort een gedeelte van de Bijbel te overdenken. Meestal wordt er ook gezongen.

Ik ben op dit boek over hoe je preken moet afgevlogen, zoals een bij op de honing. Vooral omdat Keller een prediker is die wat te zeggen heeft en omdat het voor een dominee een worsteling blijft hoe hij het geloof moet overbrengen aan de mensen in zijn eigen tijd. Keller heeft dit boek uiteraard vooral geschreven voor predikanten, maar ook andere christenen krijgen boeiende informatie over het maken en houden van preken.

De kern van zijn betoog is: Christus moet worden verkondigd, in een grondige uitleg van de Bijbel. De grootheid van Christus moet altijd weer aan het licht komen, zodat we (steeds meer) ontdekken dat Hij onze lof en aanbidding waard is. De preek moet de Bijbeltekst niet alleen verklaren, maar ook toepassen op de hoorders en het evangelie verkondigen vanuit het eigen hart..

Erik Jan van onze kerk had het georganiseerd. Voetballen met asielzoekers. Op de officiële sportvelden van Hoogeveen, op vier zaterdagmiddagen. En natuurlijk deed ik mee, ik met mijn tweeënvijftig jaren. Natuurlijk.

Bij aankomst op het veld vroeg Erik Jan of ik scheidsrechter wilde zijn. Nee, liever niet. Ik wilde voetballen. Scheidsen – dat is voor mensen die met voetbal niet meer goed meekomen, vond ik.

We waren met ongeveer veertig man, waarvan tien gemeenteleden en de rest uit het AZC. Vier teams werden snel samengesteld, en met enkele gekleurde hesjes namen we de posities op de velden in. Het spel kon beginnen.

In deze rubriek vertellen mensen die een functie in de kerk bekleden, hoe ze deze functie in praktijk brengen. Diverse aspecten komen daarbij aan bod. Bijvoorbeeld wat het werk inhoudt, hoeveel tijd het koste, welke leuke of vervelende dingen ze tegenkomen en nog veel meer. Nu: Sannie Peterson-Kempenaar (58), geboren en getogen in De Westereen (voorheen: Zwaagwesteinde).

Sannie, die gehuwd is en samen met haar man drie kinderen heeft, is binnen de kerk een bezige bij. Ze heeft veel club- en zondagsschoolwerk gedaan en verzorgt ook al jaren het verjaardagsfonds. Daarnaast functioneert ze ook als wijkcontactpersoon van de CGK Rehoboth te De Westereen. En voor dat laatste ben ik met haar in gesprek.