Deze week het laatste artikel in deze serie. Na ruim zeven jaar in
Denemarken te hebben gewoond, blikt Harm Jan Kj?r Feijer terug over wat
hem bewoog naar het noorden te vertrekken, de verschillen in de cultuur
en de kerkelijke situatie.
Het is dit jaar alweer tien jaar geleden dat ik uit Nederland vertrok.
Na mijn studie bestuurskunde in Enschede, werd ik uitgezonden voor twee
jaar vanuit mijn plaatselijke gemeente (Christelijke Gereformeerde
Kerk) in Hoogeveen via de IFES in Athene, Griekenland om daar
buitenlands studentenwerk op te zetten. In die tijd leerde ik ook mijn
Deense vrouw, Trine, kennen en besloten we na een korte stop in
Nederland, nu bijna acht jaar geleden, de stap naar Denemarken te
nemen, waar mijn echtgenote destijds met haar studie bezig was. Daar
zijn we na een half jaar getrouwd en we hebben nu een prachtzoon,
Jesse, van 1,5 jaar.
Onze woon- en werksituatie
We wonen aan de oostkust van het schiereiland Jutland in een grote
plaats genaamd Horsens (ca. 80.000 inwoners). Hier wonen we in een voor
Nederlandse begrippen groot huis, dat we nu aan het opknappen zijn.
Toen ik naar DK kwam, was de eerste prioriteit de taal leren. Dat bleek
niet al te moeilijk voor een Nederlander. Ik kreeg al vrij snel een
baan in de dagopvang. In Denemarken is dat allemaal via de overheid
geregeld, aangezien hier zowel de man als de vrouw voltijd werkt. Na
een half jaar kreeg ik werk bij Youth for Christ Denemarken, waar ik
tot eind 2008 heb gewerkt. Op dit moment ben ik bezig met een
carri?reshift en op zoek naar werk in een andere branche. Mijn vrouw
werkt parttime als muziek- en godsdienstleraar aan het voortgezet
onderwijs (vgl. bovenbouw HAVO/VWO) en is dirigent van twee gospelkoren.
Lees meer: Ik vertrek naar??. Denemarken
Bij de redactie kwam het verzoek binnen om een aantal mensen met een
eigen bedrijf, iets te laten vertellen over hoe zij het christen-zijn
vanuit hun bedrijf in praktijk brengen. Diverse aspecten mogen daarbij
aan bod komen. Bijvoorbeeld: hoe ga je om met je personeel, is
christelijk zaken doen mogelijk, hoe milieuvriendelijk worden producten
gefabriceerd, draait alles om geld, is er ruimte voor persoonlijk
geestelijk leven, enz. Dit is het laatste artikel in deze serie.
Aan het woord is de makelaar.
Mijn naam is Arend Otten, geboren op 2 maart 1949, al vele jaren
getrouwd met mijn Betsy en woonachtig in Hoogeveen. Samen hebben we
drie zonen, twee schoondochters en inmiddels ook twee kleinkinderen.
Ons gezin is lid van de CGK Hoogeveen en in die kerk mag ik ook dienen
als ouderling. Ik ben christen.
Omdat mijn ouders een melkveebedrijf hadden, ben ik opgegroeid op de
boerderij. Dus je kunt wel stellen, dat ik een agrarische vooropleiding
heb gehad. Na het vervullen van de militaire dienst kwam ik te werken
in de makelaardij. Veel van mijn familieleden, inclusief mijn ouders,
zijn ge?migreerd naar Canada. Van het een komt het ander en zodoende is
onze agrarische makelaardij later uitgebreid met een afdeling emigratie
en dan speciaal naar Canada. Ons bedrijf helpt de klant dan ook met het
hele proces van voorbereiding, aanvraag van visums, de verkoop van het
bedrijf in Nederland en de aankoop van een bedrijf in Canada. Met
daarbij dan nog de fiscale en financi?le afwikkeling in Nederland.
Makelaardij A. Otten Agrarisch Onroerend Goed bestaat uit zes personen.
Lees meer: Christen zijn in je beroep (slot)
Op 10 juli 2009 was het vijfhonderd jaar geleden dat Johannes Calvijn werd geboren, en dat bleef niet onopgemerkt. Op allerlei plaatsen in binnen- en buitenland worden tentoonstellingen, lezingen, en conferenties aan Calvijn gewijd. Het Instituut voor Reformatieonderzoek, gelieerd aan onze Theologische Universiteit in Apeldoorn, belegt ook een aantal activiteiten, zie www.500jaarcalvijn.nl. In dit blad verschijnen vier artikelen over Calvijn. Dit is het vierde.
Calvijn was in zijn denken over de vrouw natuurlijk een kind van zijn
tijd. Van feminisme had hij nog nooit gehoord en zelf hield hij zich
alleen met de positie van de vrouw bezig als zijn Schriftstudie daartoe
aanleiding gaf: bij Genesis en bij de brieven van Paulus.
Uit wat Calvijn, verspreid in zijn Institutie, commentaren, preken en
brieven, schrijft, valt zijn opvatting van de positie van de vrouw wel
op te maken. Hij gaat uit van een algemene, door God in de schepping
gelegde regel, waarop echter uitzonderingen mogelijk zijn. Een
sleutelbegrip is daarbij de ?ondergeschiktheid? van de vrouw. Vrouwen
zijn aan mannen onderworpen; dat is een natuurwet die zowel op gehuwde
als ongehuwde vrouwen van toepassing is.
Deze grondhouding komt duidelijk naar voren in Calvijns commentaren op
Genesis en op de brieven van Paulus aan Korinthe en Timotheüs. De
goddelijke orde die bij de schepping is ingesteld, vormt de norm voor
de verhouding tussen man en vrouw. De man heeft toen het voorrecht
gekregen om gezag uit te oefenen en leiderschap te tonen, de vrouw ?
later geschapen dan hij ? diende een hulp te zijn voor de man en zo aan
hem ondergeschikt (Commentaar op Genesis 2).
Lees meer: Calvijn over de vrouw
2009 is niet alleen het jaar van Calvijn. Ook Charles Robert Darwin
blaast dit jaar zijn deuntje mee. In 1809 werd hij geboren. En 200 jaar
na dato is dat aanleiding om ook van een Darwinjaar te spreken. Als het
over de evolutieleer gaat kunnen we uiteraard niet om Darwin heen.
Zaterdag 6 juni verzamelden zich in de Kruiskerk te Nijkerk
creationisten, aanhangers van de evolutieleer en iedereen die
opvattingen daar tussen in heeft. Ondergetekende bevond zich onder de
aanwezigen en doet hieronder verslag van een boeiend congres.
Bedoeling van de bijeenkomst was om als christenen met elkaar in
gesprek te gaan over schepping en evolutie. Els van Dijk (directeur van
de Evangelische Hogeschool te Amersfoort) die de zieke ds. A. van der
Veer verving, zette ons schrap voor het luisteren naar zes bijdragen:
twee theologen, een fysicus, een evolutiebioloog, een chemicus en een
moleculair biofysicus.
De Bijbel
Prof. Dr. Barend Kamphuis, hoogleraar dogmatiek in Kampen (GKv), beet
het spits af. Het begin van Genesis is onthulling, openbaring van God.
Het gaat Kamphuis te ver de eerste verzen van de Bijbel te duiden als
exacte informatie. De neiging van de creationist om dat wel te doen
wijst hij af. Als iemand exact gaat dateren met behulp van Genesis 1
schiet hij daarmee aan de bedoeling van de schrijver voorbij. De
evolutionisten die in God geloven houdt hij echter voor dat Genesis 1
wel degelijk geschiedenis is. Het is geen mythe. Het gaat over de
verhouding tussen God en mens en er vinden beslissende gebeurtenissen
plaats. Waar het om draait in het eerste hoofdstuk van de Bijbel is,
volgens de hoogleraar, het recht van God. Het verwijt dat God het kwaad
in de wereld heeft gebracht wordt in Genesis 1 weerlegd door de telkens
terugkerende woorden dat God zag dat het goed was.
Lees meer: Darwin in de tuin van Eden?
De christelijk gereformeerde bezinningskring hield in de kerk te
Damwoude een bijeenkomst, waar ds. M.A. Kempeneers sprak over een voor
veel christenouders prangende vraag naar de eeuwige bestemming van hun
vroeg gestorven kind.
Ds. Kempeneers en zijn vrouw zijn er in hun leven zelf mee
geconfronteerd. Hij heeft na be-studering van de Bijbel, de belijdenis
en de kerkgeschiedenis over dit onderwerp een pasto-raal-theologisch
boekje geschreven. In de kerkgeschiedenis ziet ds. Kempeneers drie
lijnen lopen:
1. Alle kinderen worden zalig
2. Alle verbondskinderen worden zalig, dit op grond van de belofte van het genadever-bond.
3. Alleen kinderen die door God uitverkoren zijn worden zalig.
In de vroege kerk leerde Pelagius al dat ieder mens geboren wordt
zonder zonde. Een klein kind heeft geen zonde en gaat bij het
overlijden zonder meer naar de hemel. Ook de opvatting van Arminius,
die de erfzonde loochende, werd door de kerk als ketters veroordeeld.
Sommi-gen, zoals Zwingli en Spurgeon, zaten op de lijn van het eerste
punt, niet omdat ze leerden dat kinderen zonder zonde geboren worden,
maar daar bovenuit gaat Gods genade in Christus. Ds. Kempeneers voelt
zich thuis bij het standpunt, verwoord in onze Dordtse Leerregels die
stellen dat verbondskinderen, geboren uit gelovige ouders, zalig
worden. De meeste leden van de Dordtse synode deelden deze mening.
Kleine kinderen doen nog geen zondige daden en verbreken als zodanig
nog niet de voorwaarden van het verbond.
Lees meer: Waar is ons kind?
Deze week het laatste artikel in deze serie. Na ruim zeven jaar in
Denemarken te hebben gewoond, blikt Harm Jan Kj?r Feijer terug over wat
hem bewoog naar het noorden te vertrekken, de verschillen in de cultuur
en de kerkelijke situatie.
Bij de redactie kwam het verzoek binnen om een aantal mensen met een
eigen bedrijf, iets te laten vertellen over hoe zij het christen-zijn
vanuit hun bedrijf in praktijk brengen. Diverse aspecten mogen daarbij
aan bod komen. Bijvoorbeeld: hoe ga je om met je personeel, is
christelijk zaken doen mogelijk, hoe milieuvriendelijk worden producten
gefabriceerd, draait alles om geld, is er ruimte voor persoonlijk
geestelijk leven, enz. Dit is het laatste artikel in deze serie.
Op 10 juli 2009 was het vijfhonderd jaar geleden dat Johannes Calvijn werd geboren, en dat bleef niet onopgemerkt. Op allerlei plaatsen in binnen- en buitenland worden tentoonstellingen, lezingen, en conferenties aan Calvijn gewijd. Het Instituut voor Reformatieonderzoek, gelieerd aan onze Theologische Universiteit in Apeldoorn, belegt ook een aantal activiteiten, zie www.500jaarcalvijn.nl. In dit blad verschijnen vier artikelen over Calvijn. Dit is het vierde. 
2009 is niet alleen het jaar van Calvijn. Ook Charles Robert Darwin
blaast dit jaar zijn deuntje mee. In 1809 werd hij geboren. En 200 jaar
na dato is dat aanleiding om ook van een Darwinjaar te spreken. Als het
over de evolutieleer gaat kunnen we uiteraard niet om Darwin heen.
Zaterdag 6 juni verzamelden zich in de Kruiskerk te Nijkerk
creationisten, aanhangers van de evolutieleer en iedereen die
opvattingen daar tussen in heeft. Ondergetekende bevond zich onder de
aanwezigen en doet hieronder verslag van een boeiend congres.
De christelijk gereformeerde bezinningskring hield in de kerk te
Damwoude een bijeenkomst, waar ds. M.A. Kempeneers sprak over een voor
veel christenouders prangende vraag naar de eeuwige bestemming van hun
vroeg gestorven kind.