‘He Ari, wat zit je nu te dagdromen. Het is hier nog een bende in huis, zou je niet eens je handen uit je mouwen steken.’ Ari kijkt zijn vrouw aan. Zo’n twintig jaar zijn ze nu getrouwd, hij en zijn Tabi – Tabitha heet ze eigenlijk voluit, maar ja, zo noemt hij haar al jaren niet meer. Tabi – het was eerst een koosnaampje, iets liefs tussen hun tweeën. Langzamerhand is het meer een gewoonte dan een liefkozing geworden.

Nog even en dan is er weer een jaar voorbij.
Het lijkt alsof de zon moe is geworden van het schijnen. Hij laat zich al dagen achtereen niet meer zien. De dagen zijn kort en de nachten lang.
Kerst is heel dichtbij.
Ik dwaal een beetje door de stad. Neem de versieringen, gehangen boven de straten, in mij op. Blijf dan staan bij een etalage die me door zijn lichtjes trekt.
Even later leg ik de gekochte boodschappen op de keukentafel.

Er staat een verhaal in de Bijbel over een engel waar ik altijd een beetje om moet lachen. De engel, ‘wonderlijk’ is zijn naam, komt op zeker moment bij de vrouw van Manoach. Hij brengt een bijzondere en blijde boodschap: het kinderloze echtpaar zal een zoon krijgen. En niet zomaar een, nee, hij zal een Nazireeër zijn. Speciaal gezant van de Heer. Simson is zijn naam. De engel geeft de vrouw de nodige instructies en gaat weer weg. De vrouw, hoe ze heette wordt niet eens vermeld in dit verhaal, gaat naar haar man en vertelt wat er is gebeurd. En dan komt het humoristische samenspel tussen Manoach en de engel.

De classis Hoogeveen kwam op 15 november 2023 bijeen in een voortgezette vergadering.