Belijden en beleid
Deze week werd ik getriggerd doordat iemand zich positief uitsprak over een recent verschenen interview in de Waarheidsvriend. Ik lees het blad van de Gereformeerde Bond (PKN) niet en hij was zo vriendelijk mij het artikel te mailen. Het betreft een predikant die al een poos meeloopt en hij laat zich uit over de kerk van gisteren en vandaag. Citaat uit het interview: “Het lijkt erop dat kerkenraden dingen in de gemeente vandaag de dag willen vastleggen. Je kunt het een verschuiving van belijden naar beleid noemen. Beleid is niet verkeerd en schept vaak de nodige duidelijkheid (…) maar het gevaar is dat het gemeente-zijn een systeem dreigt te worden en dat het geestelijke aspect eronder lijdt. De plicht om een beleidsplan te maken werkt de gedachte van maakbaarheid van de gemeente in de hand. (…) Dat geeft dynamiek aan een gemeente, maar is dat hetzelfde als een levende gemeente van Christus zijn”. Eerder heeft hij dan al gesproken over de Geest: “Maar in de kerk leven we van de Geest, niet van een stip op de horizon.” Aan het slot van het artikel spreekt hij over Israël, dat gedecimeerd terugkeert uit ballingschap. Hij zegt dan: “(M)aar Gods beloften voor het volk waren niet minder geworden. Die bleven voor de volle honderd procent van kracht. Dat is het perspectief waarmee je verder kunt. Daaraan houd ik me vast.”