Wij verplaatsen ons naar een willekeurige supermarkt. We lopen naar de broodafdeling en zien dat een klant constateert dat het bruin volkoren met sesamzaad (bestaat dat soort?) ontbreekt. Hij kijkt om zich heen, ziet een medewerker en schiet die aan: ‘Ik kan het bruin volkoren met sesamzaad niet vinden.’ ‘Sorry, dat is uitverkocht; we hebben wel een bruin volkoren met maanzaad, is dat wat voor u?’ ‘Nee, ik wil alleen maar sesamzaad. Dat eet ik mijn hele leven al en je zult net zien dat wanneer ik de maanzaadvariant verorber ik last krijg van mijn ingewanden. Daar ga ik mijn centen niet aan uitgeven. Wat de boer niet kent dat eet ie niet. Ik zoek wel een andere supermarkt.’ Inmiddels heeft zich een andere klant van de supermarkt gemeld. Deze persoon wendt zich tot de verkoper en zegt: ‘Ik heb gelezen dat er heel bijzondere nieuwe(!) croissants zijn waarin aardbeien verwerkt zijn. Die wil ik graag hebben.’ ‘Helaas, mevrouw’, luidt het antwoord, ‘die verkopen wij voorlopig nog niet.’ ‘Nou, dan ben je mij als klant kwijt.’ We horen de hakken tikken op de vloer; langzaam zakt dat geluid weg. De deuren sluiten zich achter haar.

Het voorjaar doet de struiken weer uitbotten. Op een uitzondering na. De hovenier kijkt het nog even aan, en dan rukt hij de struik uit. 'Jammer, maar er is geen blaadje te zien.' Stel dat het struikje kon praten. 'Ik heb geen blaadjes maar verder ben ik best nog wel groen. En sinds wanneer worden we afgerekend op goede blaadjes? Wat is dat voor Roomse "goede-werken-benadering"? Wij struiken leven toch van genade?'

Verontwaardigd zou de struik om zich heen kunnen kijken en zeggen: 'Kijk daar, díe struik staat er nog eens belabberd bij! Vogels kunnen in mij tenminste prachtig nestelen!' 'Maar nee, struik, je bent dood. Ik doe je weg. Bladloos zijn betekent nou eenmaal dood.' Tja, als je het zo bekijkt. En niemand die de hovenier ongelijk geeft.

Op vrijdag 28 maart lieten twee overvallers van juwelierszaak Goldies in Deurne het leven. De juweliersvrouw heeft waarschijnlijk de dodelijke schoten gelost. Als dat zo is, dan handelde ze uit noodweer. Ze verdedigde haar man en hun zaak.

Zou een christen iets dergelijks kunnen doen? Mag een gelovige gepast geweld gebruiken? Heeft Jezus niet gezegd dat de zijnen de boze niet mogen weerstaan? Hij heeft zijn discipelen toch geleerd dat zij hun andere wang moeten toekeren wanneer zij een slag krijgen op hun rechterwang? Ze moeten toch geven wat de ander van hen vraagt?

Eind april is het weer zover. Velen krijgen een koninklijke onderscheiding. Ze vragen er zelf niet om maar worden door anderen voorgedragen. Natuurlijk moet men aan een aantal criteria voldoen. Zo wordt er gekeken of de persoon die is voorgedragen iets bijzonders voor de maatschappij heeft gedaan. Dit kan een bijzondere prestatie zijn die deze persoon naast zijn of haar dagelijks werk heeft verricht. Bijvoorbeeld in het verenigingsleven. Ook kan iemand een onderscheiding krijgen voor buitengewone prestaties in zijn of haar werk. Deze verdiensten moeten dan wel een breed belang hebben voor de samenleving.