Ik weet niet hoe u dat ervaart, maar het voelt vaak wat ongemakkelijk: in een restaurant zitten en samen bidden voor het eten. Hoe doet u dat? Doet u het nadat de serveerster is geweest om de bestelling op te nemen? Of wacht u totdat het voorgerecht op tafel staat?

De praktijk leert dat het vaak een stil gebed wordt, en laten we eerlijk zijn: vaak een wat korter stil gebed dan dat je thuis gewend bent. Je voelt de ogen van de mensen van het tafeltje naast je haast naar je kijken, of beeld je je dat in?

De naoorlogse generatie, waartoe ik behoor, heeft een rustige, vreedzame tijd beleefd. Mijn ouders hadden de crisis en de oorlog meegemaakt en leerden ons zuinigheid en vlijt. En in nasleep van de Flowerpowerbeweging leerden we: ‘Make peace not war!’ Flowerpower was in late jaren 60 en vroege jaren 70 een artistieke jeugdcultuur uit de Verenigde Staten. Allemaal lieve liedjes over liefde en vrede vulden onze oren en harten. Ben je boos, pluk een roos en zet hem op je hoed. …. Steek een bloem in je haar en wees lief voor elkaar en zing tralalalala. En eerlijk is eerlijk: zo heb ik het best lang ervaren. Maar dat was vroeger.

Geen zomer zonder een paar dagen op De Sikkenberg. Onze dochter heeft op die camping in Onstwedde een stacaravan. Dat helpt. Soms gaan we er een weekje heen, soms, zoals nu, een paar dagen. Je knapt er op. En dat komt niet alleen door de noordelijke rust en door het weidse Groninger landschap. Het komt ook door het geestelijk voedsel dat er geboden wordt. Dagsluitingen, bijbelstudies, die dingen. Er is tijd voor bezinning, tijd voor ontmoeting, tijd om God te zoeken. Voor ouderen, voor jongeren en voor kinderen. Bijzonder is dat wel.

Er is wat met de vraag die ik hierboven neerschreef. Hij wordt nogal eens gesteld in deze tijd: wat gaan jullie doen in de vakantie? En de antwoorden komen: Wij gaan dit jaar naar …, en daar gaan we …, en dan gaan we nog daar en daar heen, en daar willen we …!

Ik word er al moe van als ik het hoor. We zijn het hele jaar druk met van alles en nog wat. Onze agenda staat boordevol van de maandag tot en met de vrijdag (en als je zoals ik dominee bent: van de zondag tot en met de vrijdag). Elke dag zijn er wel weer meerdere dingen die gedaan moeten worden. Ons werk slokt ons bij tijden helemaal op. We weten nu en dan aan de voorkant niet of we aan de achterkant nog leven.