In Opbouw van twee weken geleden schreef Emmy Viezee-Fock over het
ontstaan van tradities. Ze deed dat aan de hand van een ervaring die
misschien ons ook wel aan het denken kan zetten. Zo beschrijft ze een
ontmoeting met een jonge vrouw die haar vertelde over de al heel lang
bestaande vakantiebijbelschool. Emmy wist daar (zonder dat deze jonge
vrouw daarvan op de hoogte was) echter alles van, omdat zij bij de
oprichting tot de initiatiefnemers had behoord. Ze schrijft dan: ?De
groep die destijds het initiatief nam, bestond uit jonge honden van
begin of midden twintig en ik was ??n van hen. Ik zou haar dus precies
kunnen vertellen hoe lang dat werk bestaat. Ruim driehonderd kinderen
uit de aanpalende nieuwbouwwijk kwamen er in die tijd op af. 'Hoeveel
kinderen komen er en hoe vullen jullie de week in?', vraag ik
belangstellend. Tot mijn ontsteltenis somt ze hetzelfde programma op
dat we dertig jaar geleden in elkaar hadden gezet: bijbelverhaal,
werkje, 's middags vossenjacht, spelmiddag, filmmiddag, op
donderdagmiddag vrij en op vrijdagmiddag afsluiting met pannenkoeken.
Ik geloof mijn oren niet. En dat alles wordt georganiseerd voor een
kleine 30 kinderen. Ja, ik weet het: al bereik je er maar ??n. Maar het
gaat wel om 30 kinderen van orthodoxe signatuur. 'Waarom hebben jullie
op donderdagmiddag vrij?' Ze kijkt me ernstig aan en zegt met zekere
vroomheid: 'Dat is een middag van bezinning'.
Lees meer: Een vrome saus
Ieder mens wil graag vaste grond onder de voeten hebben. We streven
allemaal naar een basiszekerheid in ons bestaan. Het woord ?bestaan?
kan verschillende betekenissen hebben. Ik noem er twee die vandaag
bijzonder actueel zijn en de gemoederen van velen danig beheersen,
namelijk de kwaliteit van ons leven, zeg maar onze gezondheid ?n de
middelen om ons leven in stand te houden, waarbij we vooral kunnen
denken aan de mogelijkheid om inkomsten te kunnen verwerven. Populair
gezegd: om de kost te verdienen. Hoewel beide aspecten van ons bestaan
altijd al kwetsbaar zijn geweest ? iedereen kan ziek worden en er zijn
altijd mensen geweest die met een minimum aan inkomsten rond moesten
komen -, houden ze ons nu toch meer dan ooit bezig.
Wat allang voorspeld werd, is inmiddels werkelijkheid geworden. Ik
bedoel de grieppandemie. De wereldwijde verspreiding van een nieuw
griepvirus, begonnen in Mexico, die overgedragen wordt van mens op
mens. Ongeveer iedere dag worden we er via de media wel mee
geconfronteerd en over ge?nformeerd.
Lees meer: Bedreigd bestaan
GertJan Segers (zendingswerker in Ca?ro voor de GZB) schreef op 23
december een column in het Nederlands Dagblad over de deprimerende
kerkelijke perikelen in Nederland. Over de 'nieuwe vrijmaking', de
moeizame eenwording van hervormd, gereformeerd en luthers Nederland, de
doorstart van de Gereformeerde Kerken en hersteld hervormden, elkaar
bestrijdende flanken in reformatorische kerken, en van de nieuwe
spanningen binnen de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt).
Lees meer: Verdeeldheid
Het is al weer een poos geleden ten tijde van het bewind van Rita
Verdonk, dat onze jongste zoon (van Afrikaanse komaf) ons de vraag
stelde of hij ook het land uitgezet kon worden.
We konden hem geruststellen door hem te vertellen dat hij een
Nederlander was geworden. En mocht Rita alleen op zijn kleur afgaan,
dan kreeg ze het met ons te doen.
In de loop van de tijd kregen we van onze zoon geregeld signalen dat
hij zich gediscrimineerd voelde. Soms werd hij echt gediscrimineerd,
maar soms ook niet. Maar daardoor werden we er ons wel meer van bewust
dat het hebben van een kleurtje in ons land niet altijd eenvoudig is.
Wij zien het niet (meer) dat ons kind bruin is en een kop vol krullen
heeft. En gelukkig velen met ons niet. Maar het treft ons ook nog
steeds pijnlijk als mensen in onze naaste omgeving opmerkingen maken
als: ?Jullie zijn er zeker wel aangewend h??? Jazeker, wij zijn er
aangewend, en we vinden hem prachtig.
Lees meer: Discriminatie
De beelden van de executie van Saddam Hoessein staan nog steeds op mijn
netvlies. Ingrijpend was het om te zien hoe een mens door ophanging aan
het einde van zijn leven komt. Indrukwekkend vond ik de
(ogenschijnlijke) rust waarmee hij de dood tegemoet trad. De
waardigheid waarmee Saddam dat deed.
In schrijnend contrast daarmee stond de wijze waarop zijn beulen met
hem omgingen: door hem te treiteren en uit te schelden. Gebrek aan
respect bleek ook uit de opnamen die met een mobiele telefoon van de
executie gemaakt werden, ondanks het verbod. En uit het wereldwijd
verspreiden van die beelden. Hoe was dit mogelijk? Hoe was het mogelijk
dat andere beulen, vijanden van Saddam de offici?le beulen aan de kant
konden schuiven?
Lees meer: Saddam Hoessein
