Repeterende breuken
Toen in Afghanistan opnieuw een zelfmoordaanslag van de IS was verzuchtten we: Houdt het nu nooit op? Alweer een aardbeving in Haïti, de plek waar steeds de klappen vallen. Het steeds maar weer fout gaan van dingen doet me denken aan de repeterende breuk. Je weet wel: zo’n staartdeling die niet op nul uitkomt.
Vroeger op school vond ik ze wel leuk, de staartdelingen. En op de lagere school kwamen ze altijd uit, als je het goed deed. Daar zorgde de onderwijzer wel voor. We deden niet aan repeterende breuken. Dat de geschiedenis zich herhaalt was een besef dat pas later indaalde.