De royale subsidiestromen voor de culturele sector zijn grotendeels weggevallen. Er werd ach en wee geroepen. De toneelgezelschappen en de dorpsfanfare zouden ten onder gaan. Kaalslag. Maar zie, in korte tijd zijn kunstenaars en orkesten creatief geworden om sponsorgelden binnen te halen en... nieuw publiek. De Stopera in Amsterdam verzon de oplossing om de uitvoeringen van het Nationaal Ballet vanuit de Stopera rechtstreeks op de te nemen en te vertonen in... bioscopen! Nu hoef je niet meer met een duur kaartje letterlijk aanwezig te zijn. Nee, je kunt nu, en ook nog veel goedkoper, terecht bij de bioscoop om de hoek om de uitvoering te volgen. En middels het camerawerk zit je nog eerste rang ook. Gevolg: verjonging van het publiek, soms massale belangstelling en... kassa! Is de kerk ook niet toe aan creatieve oplossingen om weer mensen te winnen?
Missionair
Die creatieve oplossing à la bioscopera is voor veel kerken en christenen het woord ‘missionair’. Waar in de wereld op alles ‘duurzaam’ geplakt wordt, daar plakken we vandaag in de kerk het woordje ‘missionair’ op. Missionaire christen, missionaire bediening, missionair preken en... een missionaire kerk. Het is wel wat overdreven om aan dat alles het woordje ‘missionair’ toe te voegen. Het is met een moeilijk woord wat tautologisch. Kerken en christenen zijn sowieso al missionair. Dat wil zeggen, geroepen en gezonden om uit te gaan met de opdracht het Evangelie te verkondigen in woord en daad. Toch is er wel wat voor te zeggen om het woord ‘missionair’ toe te voegen. Het zet aan om na te denken over hoe je op een nieuwe manier vandaag kerk en christen bent, met als doel meer en andere mensen te winnen voor Jezus. Net als in de cultuursector zijn we, vanwege onze riante positie qua getal en veilige eigen kring, vergeten hoe we mensen van buiten werkelijk kunnen winnen. Daarom laten we alle dingen en kringen zoals ze zijn, terwijl we tegelijk opmerken en klagen dat het ledental en aanwezigheid terugloopt. We moeten vrezen dat er een moment aanbreekt dat de laatste het licht uitdoet. Ik zie dat voor mijn ogen gebeuren, zonder dat iemand met de ogen knippert!
Werven
De oude Amsterdamse straatprediker N. Baas schreef jaren geleden een boekje met als titel ‘De werfkracht der Kerk’. Vrijmoedig somt hij daarin op hoe je op een voor die tijd relevante manier het Evangelie kunt uitdragen en delen. Even een kijkje in de keuken. ‘Behalve het vissen met het net, is er het uitwerpen van de hengel: het één voor één werk. De schoonste uren van mijn leven heb ik doorgebracht in vele huiskamers met de Heidelberger in de hand. Catechiserend! Soms met de baby in de arm en een poes op schoot!’ Wow... bioscopera maar dan door de kerk! We zullen dat ook voor onze tijd opnieuw moeten ontdekken. Al die missionaire boeken, christenen, diensten, preken en kerken zijn daarmee doende.
Raar
Als gesettelde christenen vinden we al dat gedoe maar overdreven en onnodig. Iedereen kan toch zo bij ons binnenlopen! En we hebben een beste dominee! Maar u vergeet: zoals veel mensen niet meer naar de dure en afstandelijke Stopera gaan en kunnen, zo willen en kunnen veel mensen niet naar een kerk die als duur en uitsluitend voor ingewijden wordt gezien. Nieuwe wegen moeten worden gegaan. Waarbij we niet moeten vergeten dat naast het Woord te horen, de ander ook door het zien geraakt moet worden. We moeten een schouwspel zijn voor de engelen en de mensen. De kerk. Uw gemeente. Een christelijke bioscopera.
Assen
Stoffer Otten