Thuis. Een plek waar je jezelf mag zijn. Zonder opsmuk. Zonder bedreiging. Je hoort er helemaal bij. Dat is niet vanzelfsprekend. Gelukkig zijn er overal mensen die anderen die erbuiten vallen welkom willen heten. Welkom thuis! We staan in drie artikelen stil bij de hulpverleningszondag en bij twee ‘thuis’projecten, die we dan met collectes steunen.

Hulpverleningszondag

De eerste zondag van februari is in de Christelijke Gereformeerde Kerken ‘Hulpverleningszondag’. Dit jaar valt deze op 2 februari. Nadat in 1953 een groot deel van ons land getroffen werd door de watersnoodramp, collecteerden onze kerk voor de noodhulp aan de getroffenen. De hulpverleningszondag werd toen in het leven geroepen.

Een ramp kan overal gebeuren. Ieder mens is zich dat min of meer bewust. Maar als een ramp in je directe omgeving plaatsvindt, maakt dat indruk. Wat is goede hulp dan onmisbaar.

Zij die het woord van vrede verkondigen, zullen kinderen van God genoemd worden (Mat.5,9). De discipelen die de wereld in zouden gaan als vredestichters, zouden veel ellende moeten meemaken. Zij zouden daarmee de weg gaan die ook de Meester moest gaan.

Christus is de grootste Vredestichter. Zo is ook zijn naam. Jesaja maakte die naam bekend (Jes.9,5): de koning van alle vredestichters. Daarom zingen we op het kerstfeest over de Vredevorst die de vrede kan gebieden 'op aarde en in mijn ziel' (Gez. 26:3 LvdK). Hij kwam om onze voeten te richten op de weg van de vrede (Luc.1,79). Zo bracht Hij sjaloom tussen God en mens, en ook tussen mensen onderling. Hij brak de muur af die scheiding maakte tussen mensen. De engelen zongen in de kerstnacht over vrede op aarde. Hoe deze vredestichter is behandeld, is duidelijk. Hij werd geslagen en mishandeld, bespot en bespuwd, vals beschuldigd en veroordeeld, en gekruisigd. Omdat dat met Hem is gedaan, kunnen de zijnen niet rekenen op een andere ontvangst. Op die situatie bereidde Christus Jezus zijn discipelen voor.

Hoe word je dovenpastor? Vaak hebben mensen dat gevraagd. Heb je doven in je familie? Nee, toen niet. Nu wel, omdat mijn vrouw in 2016 plotsdoof geworden is. 

Dankbaar ben ik voor de leiding van de Here God in mijn leven. Hij heeft me laten groeien in het predikantschap. Hij heeft me van begin af aan klaar gemaakt voor het dovenpastoraat. 

In de Christelijke Gereformeerde Kerk van Arnhem mocht ik leren predikant te worden. In het tweede jaar in Arnhem kwam ik al in aanraking met doven. Er moest een Interkerkelijke Commissie voor het dovenpastoraat in die omgeving opgericht worden. Daar werd ik bij betrokken. Al gauw kwamen er doven op bezoek bij ons thuis. Die zeiden: U heeft zo’n goed mondbeeld. En u spreekt rustig en duidelijk. We kunnen u goed volgen. Wilt u ons alstublieft komen helpen met het leiden van kerkdiensten.