Gaat u, als u met vakantie in het buitenland bent, naar een plaatselijke kerk?

In deze vakantieperiode vertellen een aantal mensen die dat wel doen over hun ervaringen.

Het zal al wel dertig jaar zijn geleden dat onze toenmalige predikant kort voor de vakantie preekte over de tekst: 'En op de dag van sabbat gingen wij de stad uit, de rivier langs, waar het gebed gewoonlijk plaats vond; en nadat wij daar waren gaan zitten, spraken wij tot de vrouwen die er samengekomen waren' (Hand.16,13).

De dominee riep ons op om op onze vakantieadressen de plaatselijke gemeenten te bezoeken, de broeders en zusters van de gemeenten daar door onze aanwezigheid te bemoedigen en zelf ook versterkt te worden in het geloof. We hebben de wijze les van onze predikant in acht genomen en hebben meerdere gemeenten in het buitenland kunnen bezoeken. In Frankrijk, Luxemburg en Zwitserland; in Hongarije, Roemenië en Oekraïne; in de USA en in Israël, maar ook in islamitische landen als Marokko en Jemen.

Onze kerken hebben overal in de wereld een aantal missionair diaconale medewerkers (MDW-ers) zitten. Het zijn gewone mensen, maar door de Geest gedreven. Ze hebben een drang in zich om met hun gaven op een voor hen speciaal plekje te bouwen aan het koninkrijk van God. Zij bouwen meestal in stilte en timmeren niet veel aan de weg. Daarom zetten wij een aantal van hen maar eens in de schijnwerpers. Vandaag vertelt Janetta Fokkema, gastenverblijf-manager in Bolivia.   

Wat doet u graag in uw vrije tijd? Even lekker sporten, een mooi boek lezen, klussen in huis of bezig zijn in de tuin? Ieder heeft zo zijn eigen voorkeur. Voor velen is dat ook televisie kijken.

Gemiddeld kijken Nederlanders zo’n drie uur per dag naar een televisie of ander beeldscherm. Drie uur per dag! Ik denk dat de meeste lezers direct zeggen: ‘Drie uur per dag geldt niet voor mij, hoor.’ Maar toch, laten we eens nagaan wat er zoal onder televisiekijken wordt verstaan.