'Opdat wij nu tot onze troost des Heeren Avondmaal mogen houden, is ons vóór alle dingen van node (…) dat wij ons tevoren recht beproeven…' Aldus het klassieke formulier. Deze vermaning is, zoals we weten, rechtstreeks ontleend aan de apostolische woorden, gericht tot de gemeente van Korinthe, waar de Maaltijd des Heeren onwaardig werd genuttigd.

Hoewel ze overbekend zijn, haal ik Paulus’ woorden aan: 'Zo dan, wie onwaardig dit brood eet of de drinkbeker des Heeren drinkt, die zal schuldig zijn aan het lichaam en bloed des Heeren. Maar de mens beproeve zichzelf, en ete alzo van het brood en drinke van de drinkbeker. Want die onwaardiglijk eet en drinkt, die eet en drinkt zichzelf een oordeel, niet onderscheidende het lichaam des Heeren' (1Kor.11).

Het ligt heel erg voor de hand en we hadden het misschien al veel eerder moeten doen. Namelijk: gewoon iemand uitnodigen om mee te gaan naar de kerk. Om het geloof te 'proeven'. Want waarom zou je datgene wat voor jou waardevol is alleen voor jezelf houden? Daarom doen wij mee met de landelijke 'Kerkproeverij' waaraan meer dan twintig kerkgenootschappen hun medewerking hebben toegezegd.

Wat motiveert ons om het Evangelie te vertellen aan de mensen om ons heen? We hebben als christenen een roeping gekregen om mensen in contact te brengen met de Here Jezus. In Matteüs 28, 16-20 nodigt Hij ons uit om Zijn goede nieuws aan de mensen die Hem niet kennen te vertellen. Niet alleen maar voor de snelle praters, de theologen, of de enthousiastelingen. Nee, wij allen als volgelingen van de Here Jezus mogen van Hem getuigen!  ‘Sommigen van de discipelen twijfelden nog’, staat er in vers 17. Ook zíj krijgen die opdracht. Kortom, wij allen worden uitgenodigd om dit goede nieuws te delen! Om mensen in contact te brengen met Hem. Jezus kondigt daar aan dat Zijn koninkrijk definitief is doorgebroken: Hij heeft alle macht in de hemel en op aarde. En Hij zal bij ons zijn. Hoe motiveert ons dit, hoe zet dit ons in beweging? Is het een mooi verhaal, of laten we ons erdoor raken én wagen we de stap?

Op een zonnige morgen in augustus stap ik op station Sneek uit de trein. Ik ga vanmorgen naar Het Kompas. Deze christelijke boekwinkel staat in het centrum, vlakbij het station. Op de weg er naartoe passeer ik het Witte Kerkje van de CGKV. Op het raam hangt een kleine poster: '40-Jarig jubileum ‘Het Kompas’ christelijke boekwinkel, zaterdag 31 augustus'. Dat is precies de reden van mijn bezoek.

Een kleine tien minuten later word ik hartelijk ontvangen met koffie en een appelflap door de bedrijfsleider Mirjam Luhoff. Lenie van der Linden, vrijwilliger en lid van het bestuur en Joyce Haagsma, ook een van de vrijwilligers in de winkel, schuiven aan de grote tafel aan voor dit interview.

Joyce vertelt over het allereerste begin veertig jaar geleden.