We zien uit naar het Kerstfeest. Dan vieren we de geboorte van Jezus. We belijden met betrekking tot zijn geboorte dat Hij naar zijn menselijke natuur geen vader had. Dat hoort bij de inhoud van ons geloof. Maar wat wordt daar precies mee bedoeld? Wat is de betekenis daarvan?

Welke dag zou je nog wel eens over willen doen? Voor veel mensen is dat hun trouwdag. Een dag vol liefde, blijdschap, verwachting. Alles klopt op zo’n dag en het geluk straalt ervan af. En die stralende beelden blijven je bij: de glimlach van de bruid, de ogen van de bruidegom, de belofte van samenleven.

En juist dat beeld wordt in de Bijbel gebruikt om de band tussen Christus en zijn kerk te tekenen. In deze serie over de kerk hebben we haar al gezien als kudde, lichaam, brief en tempel. In het slotdeel staat het meest intieme beeld centraal dat de Here Jezus zelf aan Johannes op Patmos laat zien (Op. 19:1-10): de kerk als bruid van Christus en Christus als haar Bruidegom.

‘Sofia heeft het moeilijk thuis. Ze is veertien jaar en heeft veel ruzie met haar ouders. Ze is onzeker en zit niet goed in haar vel. Gelukkig kan ze elke week naar de tienerclub komen. Daar voelt ze zich veilig en kan ze haar gedachten even verzetten. Clubleider Jeroen heeft gemerkt dat Sofia zich niet prettig voelt. Daarom besluit hij met haar in gesprek te gaan. Hij zorgt ervoor dat Sofia zich veilig voelt bij hem, door naast haar te gaan zitten en regelmatig te laten merken dat hij er voor haar wil zijn. Na een tijdje vraagt hij aan Sofia of ze eens met hem wil wandelen, zodat ze even persoonlijk in gesprek kunnen. Sofia waardeert de aandacht en vindt het fijn dat ze met iemand kan praten. Tijdens de wandeling vertelt ze wat haar dwars zit. Jeroen legt zijn arm om haar heen en trekt Sofia tegen zich aan om haar te troosten.