Vorige week vierde onze hoofdredacteur zijn veertigjarig ambtsjubileum. Deze heugelijke gebeurtenis is een mooie aanleiding voor een gesprek over het predikantschap, het zendingswerk en de situatie in ons kerkverband.
Hoewel het zendingswerk en doceren aan de universiteit te Apeldoorn zijn hart heeft, voelt dr. Jan van ’t Spijker zich allereerst predikant. Hij is dienaar van het Woord geworden om het evangelie te vertellen en mensen mee te nemen naar het Woord van God. ‘Prachtig om te zien wat God doet in het leven van mensen, hoe Hij in mensenlevens aanwezig is.’ Het predikantschap is volgens hem het mooiste beroep dat er is. ‘Je mag een werktuig, een instrument zijn tussen God en mensen. Tegelijkertijd is dit ook het moeilijkste beroep, omdat je in heel moeilijke en verdrietige situaties wordt betrokken.
Verkondiging
Zijn eerste gemeente gaf hem ruimte om met vallen en opstaan het predikantschap te leren. ‘De kerkenraad stond om me heen en kwam voor me op. Ik mocht mezelf zijn.’ Qua preken is hij in de loop van de jaren veranderd. ‘Mijn preken zaten de eerste jaren wel erg vol. Ook zie ik de preek meer als dialoog. Ik probeer het evangelie aan het hart van de mensen te brengen, als het ware in gesprek te zijn met hen.’
Met name zijn tijd als zendeling in Mozambique heeft een verandering gebracht in zijn ambtswerk: ‘Je wordt teruggeworpen op een directe en eenvoudige verkondiging van het evangelie. Deze verkondiging is dat Christus gekomen is. We mogen door het geloof weten dat Hij ons heeft verlost en nieuw maakt. In en door Hem ontvangen we het echte leven in het Rijk van God. Dit evangelie heb ik daar heel eenvoudig mogen brengen. Het was een intensieve en soms moeilijke tijd, maar ook een rijke tijd.’ In die periode stond Van ’t Spijker verder van het bredere kerkelijke leven af. ‘Je ziet het vanaf daar in ander perspectief.’ Toen het gezin terugkeerde naar Nederland, heeft Van ’t Spijker dit kerkelijk leven niet als keurslijf ervaren. ‘Ook in Nederland mag het evangelie eenvoudig verteld worden.’
Wereldwijd
Van ’t Spijker heeft veel studie gemaakt van het werk van God wereldwijd. De breedte van dat werk heeft hij in Afrika mogen zien. ‘Dat heeft me veranderd. Ik ben nog vaster komen staan op het fundament van de gereformeerde belijdenis. God doet het werk en Hij zoekt mensen op. Dat is de kern. Er zijn veel zaken die uiteindelijk niet fundamenteel bepalend zijn.
Zo is het ook in onze kerken. Het besef is er: we hebben elkaar nodig in de breedte van de kerken. Om elkaar te corrigeren en te scherpen. Hebben we daar wel genoeg oog voor? We willen en moeten elkaar bij het volle evangelie houden! Het doet pijn om te zien dat we in onze kerken niet in staat lijken te zijn om elkaar vast te houden. Ik geloof nog altijd dat we aan elkaar gegeven zijn. Je hoort wel eens dat we samen niet meer verder kunnen. Maar wat moet je er dan mee dat we aan elkaar gegeven zijn? In een preek zeg ik wel eens: als we elkaar op de markt zouden tegenkomen, zouden we elkaar niet hebben uitgekozen. Maar als de Here ons heeft samengebracht, moeten we dan bij elkaar weglopen? Kunnen we dat verantwoorden?’
Zending en evangelisatie hebben het hart van de jubilaris en verder alles wat we mogen doen om de liefde van Christus zichtbaar te maken. ‘Kijk naar wat er op plaatselijk niveau gebeurt. Ondanks alles wat er in het kerkverband en ook wereldwijd gebeurt, deden er met Pinksteren veel jonge mensen vol overtuiging belijdenis! Zo mooi. En ook dat er in de kerk een beweging op gang is waar meer aandacht komt voor het bredere werk van God in de wereld. Hij gaat door met de bouw van zijn koninkrijk. Wij bouwen dat koninkrijk niet. Dat doet Hij. Kijk maar naar de muur hier in Hoogeveen achter de preekstoel. Die bakstenen zijn zo krom als wat. Ik zeg wel eens: uit zulk materiaal bouwt de Here God Zijn gemeente. Hij maakt er zelfs levende stenen van.’
Hulp
Van ’t Spijker heeft de roepstem van God verstaan als motivatie, brandpunt en rustpunt: ‘God beloofde met deze roeping dat Hij mee zou gaan. Dat heeft Hij ook waargemaakt. Zo mocht ik ook ervaren dat Hij riep naar Nieuw-Amsterdam, Zwijndrecht, Mozambique en Hoogeveen. Je legt het bij de Here neer: Is dit wat U wil? Zo krijg je er rust bij en kun je erop terugvallen: U hebt me hierheen geroepen.’
De jubilaris is bijzonder blij met de hulp en steun die hij steeds van Fennie en de kinderen heeft mogen ontvangen. ‘Fennie heeft de pastorie altijd opengezet. Ze hielp me ook door te zeggen: Moet je daar niet weer even heen? De kinderen ook, ze horen er helemaal bij. Wat dat betreft is het leven voor en na Afrika ook anders. Vóór Afrika waren er geen kinderen en daarna wel. Met de zorgen die er ook zijn, hoor, maar toch: thuis zet je met beide benen op de grond.’
‘Als ik denk aan de kerken van ons kerkverband, bid ik dat de Here ons vasthoudt en bij elkaar houdt. Ook dat de kerk in de samenleving handen en voeten mag geven aan de liefde van God. In woorden en daden. Noem het heilzame presentie. Het is de diepe liefde van Christus die ons dringt. Met die tekst uit 2 Korintiërs 5:14 deed ik intrede in Hoogeveen.’
De lezers van het kerkblad zou hij willen doorgeven dat we de Here met vreugde mogen dienen. Psalm 100 is hem dierbaar: Dien de Here met vreugde. ‘Dat zou mooi zijn, dat we zo kerk-zijn en dat dát uitstraalt naar buiten!’
Jan en Fennie, gefeliciteerd met jullie jubileum, we wensen jullie de zegen van de Here toe!
Sjors Bulten, Nieuwe Pekela
Jan van ‘t Spijker is in 1960 geboren in Drogeham, waar zijn vader predikant was. Na zijn studie theologie werd hij op 21 juni 1985 verbonden aan de gemeente van Nieuw-Amsterdam. Hij was toen inmiddels getrouwd met Fennie van der Veen. Na Nieuw-Amsterdam volgde Zwijndrecht. Aan deze gemeente was Van ’t Spijker vijf jaar verboden. Toen werden Jan en Fennie geroepen naar Mozambique, waar ze van 1997 tot 2005 woonden en werkten. Daarna streken ze weer neer in Noord-Nederland, in Hoogeveen, waar Jan tot 2011 gemeentepredikant was. In 2008 ging hij parttime werken aan de Theologische Universiteit in Apeldoorn, waar hij nu een fulltime aanstelling heeft. Sinds 2018 is Van ’t Spijker redacteur van het Kerkblad voor het Noorden en vanaf 2022 hoofdredacteur. Fennie van ’t Spijker is medewerkster van de redactie.