Zo maar even een rijtje koppen die ik op een nieuwssite op internet tegenkwam:

?Productie en omzet industrie blijven laag?, ?CPB minder somber over werkloosheid?, ?Bescheiden winst voor ING?, ?Aantal faillissementen verdubbeld?, ?Weer minder verhuizingen?, ?Kabinet waakt voor optimisme?, ?Nederlandse economie verder gekrompen?, ?Duitse economie groeit weer?, ?Aegon boekt toch verlies?, ?Nederland blijft in recessie?, ?Flinke daling aantal vacatures?, ?Franse economie uit recessie?, ?Nederland nog niet uit recessie?, ?Huizenprijzen blijven dalen?, ?Zorgpremie wordt fors duurder?, ?ING positiever over Nederlandse economie?, ?Balkenende pessimistisch over recessie?.

En dit is alleen nog maar een rijtje van de tweede week van augustus. Daarvoor en erna zullen nog tientallen van dergelijke krantenkoppen verschijnen. Wanneer je dit zo leest, is het een en al doffe ellende. We zitten diep in de recessie en dat gaat nog wel een tijdje duren. Frankrijk en Duitsland krabbelen weer wat op, maar voor Nederland geldt dat nog niet. We moeten niet vergeten dat Frankrijk en Duitsland beide grote auto-industrie?n hebben, die door regeringsingrepen weer enigszins gaan renderen, bijvoorbeeld door de slooppremie. Voor Nederland geldt dat uiteraard niet.

Naast mijn dagelijkse werk mag ik zo nu en dan graag even in onze tuin werken: snoeien, de dode bloemen verwijderen, gras maaien, enz. Wat ik het minst leuke in de tuin vind om te doen is onkruid wieden tussen de tegels en straatklinkers. Ik kan natuurlijk ook met een spuitbus het onkruid te lijf, maar voor mijzelf ben ik daar geen voorstander van. Dus neem ik vandaag een mesje en probeer het allemaal zo goed mogelijk te verwijderen. Wat daarbij opvalt, is dat waar het minst gelopen wordt, het meeste onkruid groeit. Het stukje van de voordeur naar de openbare weg is vrij schoon. Niet verwonderlijk, want hier worden de meeste voetstappen gezet. Onkruid tussen de tegels, iets ergers is er bijna niet. Je ziet dat ook wel op die oude binnenweggetjes. Boven Dokkum is ook een aantal wegen, waar zo nu en dan alleen landbouwverkeer over rijdt. En een onkruid dat daar groeit!

Terwijl ik zo bezig ben, schiet mij ineens iets te binnen over onze vakantie van een aantal jaren terug. In het dorpje stond een mooi idyllisch kerkje, mooi verscholen tussen de bomen. Vanaf de weg te bereiken via een pad, bestraat met klinkers. Tussen de straatklinkers groeide overal gras en diverse soorten onkruid. Een teken, dat er maar weinig voetstappen over gingen? Ik vrees van wel. Het kerkje kon gemakkelijk 200 mensen herbergen. Maar hoeveel zouden er zondags nog over die straatklinkers lopen om het Woord van God te horen? Dertig misschien? Duidelijk was wel, dat het er niet veel waren, want anders zou het onkruid weinig kans krijgen. En dan hebben we het alleen nog maar over het onkruid tussen de straatstenen.

Schimmen luidt de titel van een kort verhaal van de Amerikaans-joodse schriiver Chaim Potok. In 1987 voor het eerst gepubliceerd als Ghosts. Het gaat in dit verhaal over een conflict tussen een rabbijn en de rijke Gevaryahu. Eerstgenoemde maakt duidelijk dat de stoelen in de nieuwe synagoge op een bepaalde manier moeten worden neergezet. Laatstgenoemde is het daar absoluut niet mee eens. De ik-persoon van het verhaal wordt als neutrale man gevraagd in het conflict te bemiddelen. Hij bezoekt eerst de rabbijn. Ze praten een poosje over de gewenste opstelling van de stoelen. En dan stelt de ik-persoon de centrale vragen: ?Wat is er? Waar gaat het hier echt om?? Het blijkt dat de rabbijn vlak na de Kristallnacht gevlucht is uit Tsjechoslowakije naar Engeland. Hij voorzag dat hetzelfde ook in zijn land zou gaan gebeuren. Hij raadde zijn mensen dringend aan hetzelfde te doen als hij. Maar niemand ging met hem en zijn vrouw mee. Na de oorlog komt hij erachter dat geen van de gezinnen het had overleefd.

Enige verstrooide gedachten over vakantie vieren. Mijn voeten bungelen in het water, de zon kietelt mijn nek. De zin om te schrijven is er maar zo- zo. ?Laat me nu effe met rust?. Maar ja, rooster is rooster. Geef je commentaar. Vooruit dan maar, zucht en pff... wat een hitte! Laat ik dan maar dichtbij huis blijven. Dat is voor ons in deze weken: een tent. Nou ja, een tent. Hij mag er wezen. Zo?n bungalow, weet u wel, inclusief een huig, zodat je de stangen niet ziet en inclusief gordijntjes. Dat staat zo schattig. Overigens doen wij het wel redelijk primitief. Geen koelboxen en portable TV met schotel. Zelfs niet zoiets als een ?schuttel-braai? of ?chemisch toilet?. Dat laatste is ?s morgens zo g?nant om te legen! Dan liever met een slaapdronken kop door het duister richting de plasplaats. We slapen laag bij de grond. Gewoon luchtbedje, slaapzakje en hup ?onder de wol?. Voor ons niks geen glamping op de camping!

In Opbouw van twee weken geleden schreef Emmy Viezee-Fock over het ontstaan van tradities. Ze deed dat aan de hand van een ervaring die misschien ons ook wel aan het denken kan zetten. Zo beschrijft ze een ontmoeting met een jonge vrouw die haar vertelde over de al heel lang bestaande vakantiebijbelschool. Emmy wist daar (zonder dat deze jonge vrouw daarvan op de hoogte was) echter alles van, omdat zij bij de oprichting tot de initiatiefnemers had behoord. Ze schrijft dan: ?De groep die destijds het initiatief nam, bestond uit jonge honden van begin of midden twintig en ik was ??n van hen. Ik zou haar dus precies kunnen vertellen hoe lang dat werk bestaat. Ruim driehonderd kinderen uit de aanpalende nieuwbouwwijk kwamen er in die tijd op af. 'Hoeveel kinderen komen er en hoe vullen jullie de week in?', vraag ik belangstellend. Tot mijn ontsteltenis somt ze hetzelfde programma op dat we dertig jaar geleden in elkaar hadden gezet: bijbelverhaal, werkje, 's middags vossenjacht, spelmiddag, filmmiddag, op donderdagmiddag vrij en op vrijdagmiddag afsluiting met pannenkoeken. Ik geloof mijn oren niet. En dat alles wordt georganiseerd voor een kleine 30 kinderen. Ja, ik weet het: al bereik je er maar ??n. Maar het gaat wel om 30 kinderen van orthodoxe signatuur. 'Waarom hebben jullie op donderdagmiddag vrij?' Ze kijkt me ernstig aan en zegt met zekere vroomheid: 'Dat is een middag van bezinning'.
Pagina 118 van 119

Kerkdiensten

Commentaar

  • Bevrijding en vrede – wij gedenken 2025-04-25 08:13:45

    Dit nummer verschijnt kort voor de officiële dodenherdenking – met de kransleggingen op de Dam in...

  • Voorjaar 2025-04-12 09:38:55

    Het kan niemand ontgaan zijn, het voorjaar hangt in de lucht. Heerlijk om weer even in het...

  • Veertig dagen Paaspodcast en Spotify 2025-03-28 18:37:35

    Nog een paar weken en dan vieren we opnieuw het Paasfeest. Dat betekent dat we voor wat betreft...

  • Asjera’s terugkeer 2025-03-15 08:38:30

    De profetische uitspraak: ‘Het is God of de afgoden,’ van de christenfilosoof prof. dr. ir. H. van...