Wij zijn Alexander, Linda, Eva en Maria Aalderink. We hebben sinds ons huwelijk in 2003 in Deventer gewoond. Op 2 december zijn we naar De Westereen verhuisd, waar Alexander op 12 december intrede hoopt te doen in de Christelijke Gereformeerde Kerk van Zwaagwesteinde.
Alexander (36) werkte als administrateur bij ProRail, en ooit studeerde hij om makelaar te worden. Maar eigenlijk trok het ambt van predikant al vanaf zijn zestiende jaar. Er waren altijd praktische bezwaren en redenen om het niet te doen, maar langzamerhand namen de mogelijkheden en het roepingsbesef de overhand.
Na de geboorte van onze oudste dochter kwam de mogelijkheid om fulltime te studeren – naast het huisvader zijn – en dat is op een bijzondere manier gezegend. Zeven jaar later mocht hij afstuderen en werd hij beroepbaar gesteld. Wat hebben we op een bijzondere manier Gods plan met ons leven langzamerhand duidelijk zien worden! Dwars door alles wat we meegemaakt hebben was er leiding vanuit Gods trouwe Vaderhand.
Friese Wouden
Alexander is geboren in Amsterdam en groeide op in Doetinchem en Veenendaal. Als hij niet studeert, houdt hij van klussen, darten, tuinieren, volleyballen en orgelspelen.
Linda (37) is geboren en getogen in Groningen. Na een reorganisatie is ze nu (vrijwillig) werkloos, maar tot voor kort had zij een drukke baan als programma manager en trainer bij een groot logistiek bedrijf op Schiphol. Nu is er meer tijd voor huiselijke beslommeringen en hobby’s, zoals koken, bakken, moestuinieren, naaien en lezen.
Eva is acht jaar en zit in groep zes. Ze leest erg graag en heel veel! Als ze niet leest, houdt ze van kleuren en knutselen. Ook speelt ze graag met lego, playmobil en verkleedkleren.
Maria is vijf en zit in groep twee. Ze is een echt buitenkind. Klauteren, met stokken spelen en beestjes zoeken en bestuderen doet ze graag. Maar ze houdt er ook van binnenshuis te spelen. Dan kleurt en tekent ze veel.
Voor ons beiden is het Friese land – en de Friese taal – nieuw! Natuurlijk hebben we wat gelezen en gehoord, en wat dat betreft is het internet een bron van informatie. We horen dat de Friese Wouden prachtig zijn. We houden beiden erg van de Waddeneilanden en vinden het heerlijk om daar nu zo dichtbij te wonen. (En als Groningse vindt Linda het ook fijn om zo dichtbij de Stad te wonen.) We kijken er naar uit om het dorp, de omgeving en de taal te verkennen. We horen veel dat onze kinderen ons in de taal binnenkort voorbij zullen streven, we zijn benieuwd!
Geroepen
We weten ons beiden geroepen om aan het werk te gaan in de Westereen. We kijken er naar uit. We hebben veel van onze Hemelse Vader gekregen en we voelen beiden de wens om dit door te geven. Hoe meer we ervoor open staan, hoe meer we kunnen zien welke genade en zegeningen we krijgen – ook als het soms moeilijk was. Terugkijkend is dat het, waar we het meest verbaasd en gelukkig om zijn. Alles waar we tóen over struikelden in ons leven, blijkt nu ten goede gebruikt te zijn door onze Hemelse Vader. Of we kunnen zien dat we dat kunnen meenemen in de taak die voor ons ligt. En dat wat we nu nog niet snappen, zal uiteindelijk ook duidelijk worden. Dat vertrouwen is door ervaring gegroeid.
Alexander houdt van het pastorale werk. Hij kijkt ernaar uit om aan het bezoekwerk te beginnen. Om naar de leden van Christus’ gemeente te luisteren, en te praten over geestelijke maar ook alledaagse zaken van het leven. Maar ook preken (maken) vindt hij mooi om te doen. Altijd moet de oproep om Gods geschenken aan te nemen aan de orde komen, maar ook altijd klinkt Gods genade. En daarbij houdt het niet op. Dat wat wij gekregen hebben moeten we ook in de praktijk brengen. Altijd is het streven om dat door te laten klinken in de preek. Ons geloof is niet iets van onszelf. Maar ook is het geloof niet alleen maar voor onszelf, of iets van vroeger, maar praktisch en onverminderd waardevol in onze tijd. Onze wens is dat we in onze kerk elkaar kunnen bemoedigen om dit zo in de praktijk te brengen en zo een lichtend licht en een zoutend zout kunnen zijn. Welke Bijbeltekst ook maar aan de orde is, telkens opnieuw staan we voor de vraag: wat gebeurt er in deze tekst en welke boodschap zit erin voor de mens van vandaag?
Kerkelijke familie
Linda hoopt op een praktische manier een bijdrage te kunnen leveren aan het kerkenwerk, maar ook in de plaatselijke gemeente. Hoe? Dat zal wel duidelijk worden in de loop van de tijd. De eerste prioriteit is dat we als gezin een thuis hebben en krijgen in De Westereen. In Deventer heeft ze – naast haar werk – zich ingezet voor stichting Present, die mensen met een (praktische) hulpvraag koppelt aan teams van mensen die hun tijd en handen willen inzetten voor een ander. Ook was ze ‘Schuldhulpmaatje’, om mensen met financiële en/of administratieve problemen te helpen en terzijde te staan.
We hopen snel onderdeel te worden van de kerkelijke familie. Door de studie en doordat Alexander de afgelopen jaren heel regelmatig her en der in het land voorging, werd de band met onze eigen kerk in Deventer losser. We hebben dat als een gemis ervaren. We hebben mensen nodig die ons bemoedigen, en wij hen. Een kerkelijke familie van broeders en zusters, jong en oud, is heel waardevol, zeker in een tijd waar contacten vaak oppervlakkig lijken. Wat dat betreft zien wij de toekomst van onze kerken positief. Natuurlijk zijn er problemen, meningsverschillen, vragen over de relevantie. Maar onze Koning van de Kerk laat ons zien hoe wij kerk moeten zijn. We hoeven Hem alleen maar te volgen, en Hem te vertrouwen. Als wij het willen regelen, dan moeten we pessimistisch zijn. Maar gelukkig leven wij door Hem voor wie niets onmogelijk is.
Daarom gaan we in vol vertrouwen op Hem die is, en die was, en die komen zal, aan het werk!
We hebben net een abonnement afgesloten op het «cursief» Kerkblad voor het Noorden.«cursief sluiten» We zien er naar uit meer van en over onze buurkerken te lezen.
Wellicht tot ziens!
Hartelijke groet,
Alexander, Linda, Eva en Maria Aalderink