In Nederland kunnen bijna twintigduizend kinderen niet bij hun eigen ouders wonen. Helaas zijn hun biologische ouders om welke reden dan ook, niet in staat om voor hen te zorgen. Bijvoorbeeld wanneer ouders verslaafd zijn of wanneer er sprake is van verwaarlozing of kindermishandeling.
Als een kind niet bij zijn ouders kan wonen, is dat heel verdrietig en pijnlijk voor de ouders, maar misschien nog wel meer voor het kind zelf. Want elk kind moet toch kunnen opgroeien op een veilige plek waar het geaccepteerd wordt zoals het is?
Gelukkig is er een alternatief voor kinderen die niet meer thuis kunnen wonen, en dat is pleegzorg. Pleegzorg wordt geboden door mensen die ruimte in hun hart en huis hebben om voor een kind te zorgen dat niet van henzelf is. Ze bieden dit een thuis, een plek om op te groeien en een kans om doelen te bereiken.
Pleegzorg kent verschillende vormen. Crisispleegzorg wordt ingezet wanneer het kind thuis in een crisissituatie terecht komt, waardoor het daar niet meer kan zijn. Met als gevolg dat het van het een op andere moment in een pleeggezin wordt geplaatst, het zogenoemde crisisgezin.
Daarnaast is er perspectief zoekende pleegzorg. Deze vorm begint na de crisispleegzorg. Hierbij wordt gekeken op welke plek het kind het beste kan wonen. Dit kan in het crisisgezin zijn, maar ook in een ander pleeggezin. Soms lukt het de biologische ouders weer om zelf voor hun kinderen te zorgen. In dat geval kan het kind weer naar hen terug. De derde vorm, perspectief biedende pleegzorg, is de meest definitieve vorm. Het onderzoek naar de beste plek voor het kind laat zien dat het kind niet meer terug kan naar huis. Er wordt een definitieve plek gezocht waar het kind veilig kan opgroeien. Ten slotte is er netwerkpleegzorg. Hierbij biedt iemand uit het netwerk van het kind pleegzorg. Meestal zijn dat de opa en oma. In veel gevallen is dit ook de beste variant. Het kind is dan dichtbij familie, waardoor het op een natuurlijke manier contact kan houden met de biologische ouders.
Om pleegouder te worden meld je je aan bij een pleegzorgorganisatie. Tijdens een voorlichtingsbijeenkomst hoor je wat het inhoudt om pleegouder te zijn. Hierna word je aspirant-pleegouder. De volgende stap is het volgen van een STAP-cursus. Hierin word je zo goed mogelijk voorbereid op zaken die je gaat tegenkomen als pleegouder. Gedurende de STAP-cursus vindt ook het gezinsonderzoek plaats. Tijdens dit onderzoek gaat een pleegzorgwerker van de pleegzorgorganisatie met je in gesprek over je visie op opvoeding en welke variant van pleegzorg het meest passend is bij je gezinssituatie. Een intensief traject, maar nuttig en waardevol om te doorlopen. Je wordt hierin namelijk bevraagd op je eigen motivatie en mogelijkheden en onmogelijkheden.
En dan… na het volgen van de cursus en het goed doorlopen van het gezinsonderzoek mag je pleegouder worden. Een mijlpaal! Het grote wachten begint: wanneer krijg je een telefoontje en wat gaat er dan gebeuren? Het is de start van een intensieve, waardevolle periode in je leven als pleegouder. Een kind opvoeden dat niet van jezelf is, is mooi en kostbaar, maar ook heel intensief en regelmatig moeilijk. Pleegzorg kost je veel, maar het geeft ook voldoening wanneer je ziet dat een kind zich mede dankzij jouw inzet ontwikkelt. Tegelijk is het een prachtige manier om invulling te geven aan de opdracht van Jezus: je naaste liefhebben als je zelf.
Irene van Room, Hoogeveen
Irene en haar man hebben een pleegkind, naast eigen kinderen. Daarnaast is ze geestelijk verzorger bij het Leger des Heils. Voor meer informatie zie: www.pleegzorg.nl