de uitgangspunten en de wijze waarop zij de kerken willen dienen in de huidige situatie van het kerkverband.
In deze brief geven deze deputaten een indruk van wat de kerkenraden van hen kunnen verwachten. De brief is namens deputaten ondertekend door ds. J. Oosterbroek.
Uitgangspunt
Deputaten schrijven: ‘Het deputaatschap vertegenwoordiging van de kerken functioneert ingevolge artikel 50 van de kerkorde, volgens de regeling in bijlage I.33. Deputaten vertegenwoordiging willen dienstbaar zijn aan alle 181 Christelijke Gereformeerde Kerken, waarbij zij ervan uitgaan dat het verband tussen deze kerken nog altijd bestaat en samenkomt in de tot nu toe geldende presbyteriaal-synodale organisatiestructuur. Deputaten willen de kerken onverminderd dienen en voorgaan in gehoorzaamheid aan de Schrift en de gereformeerde belijdenis, volgens de kerkorde, genomen synodebesluiten voor vast en bondig houdend, tenzij deze onder revisie liggen.’
Deputaten geven aan dat op zichzelf genomen de taak van het deputaatschap beperkt is: ‘De leden van het moderamen zullen na sluiting van de synode als haar deputaten de kerk vertegenwoordigen of doen vertegenwoordigen in gevallen die niet behoren tot de competentie van andere deputaatschappen.’ Deputaten zijn wel van mening dat de bijzondere situatie in het kerkverband vraagt ‘om een nadere omschrijving, uitwerking en toespitsing van de taak van het deputaatschap, binnen de kaders van kerkorde.’
Zij noemen dan enkele bijzondere aandachtsvelden:
1. ondersteuning van de roepende kerk Hoogeveen bij de voorbereiding van de generale synode van Hoogeveen;
2. advisering (desgevraagd) van plaatselijke kerken, kerkelijke vergaderingen en deputaatschappen met het oog op de huidige situatie in het kerkverband (in samenwerking met deputaten kerkorde en kerkrecht);
3. broederlijk gesprek met de kerkenraad van Rijnsburg, of de commissie, die – uitgaande van het op 3 oktober gehouden en op 29 november te houden (vervolg)convent – namens de kerken die daar samenkomen, gesprekken voert;
4. informerend en oriënterend gesprek met de moderamina van andere kerken, te denken valt aan Protestantse Kerk in Nederland (PKN), de Hersteld Hervormde Kerk (HHK) en de Nederlandse Gereformeerde Kerken. Ook wordt de Gereformeerde Bond genoemd. Deze gespreken zouden moeten plaatsvinden in samenwerking met deputaten eenheid;
5. in kaart brengen welke financiële consequenties de situatie in het kerkverband nu al heeft (in samenwerking met deputaten financiële zaken); en
6. het doordenken van vaak genoemde scenario’s voor de toekomst van het kerkverband.
Toekomst
Verder schrijven deputaten: ‘De toekomst van het kerkverband is in Gods handen. Voor zover onze verantwoordelijkheid strekt, kan daarover op een generale synode kerkbreed gesproken worden. De situatie in het kerkverband vraagt erom dat de volgende synode dat ook richtinggevend doet. Om die reden zullen wij, om de kerken te dienen, in het licht van wat Schrift en belijdenis leren aangaande de kerk, vaak genoemde scenario’s als voortbestaan, ontvlechting (A- en B-model), ontbinding kerkverband en nog andere (?) doordenken. Bij elk scenario zal dan ook de mogelijkheid onderzocht moeten worden over het tot nu toe gezamenlijk gedragen werk en de gedeelde materiële goederen. Ook moeten bij elk scenario de consequenties voor plaatselijke kerken in beeld komen van een alsnog ordelijk willen uittreden uit het kerkverband, in de een of andere richting. Uiteraard kunnen in de kerken zelf gedachten leven over het “hoe nu verder”. Wij hopen daar op. Die gedachten kunnen het beste via instructies aan de orde worden gesteld, maar ook deputaten vertegenwoordiging staan er graag voor open.
Wij beseffen dat er onder een deel van predikanten en kerkenraden terughoudendheid leeft ten aanzien van de komende generale synode van Hoogeveen. Bij deputaten vertegenwoordiging leeft de overtuiging dat deze synode Deo volente legitiem wordt samengeroepen, maar zij sluiten hun ogen niet voor de realiteit dat in een deel van de kerken de vraag klinkt of deelname nog zin heeft, of besluiten nog geloofwaardig of zelfs wettig zijn, en of de bestaande structuren sowieso nog wel het juiste middel vormen om tot gehoorzaamheid aan Christus te komen en erbij te blijven. Toch menen wij dat juist nu aanwezigheid en inbreng uit de breedte van de CGK van groot belang is. Daarom willen wij de kerken oproepen om, ook bij zorg en teleurstelling, hun verantwoordelijkheid niet los te laten, maar via de kerkelijke weg te spreken en te blijven handelen, zoals gewezen door deputaten kerkorde en kerkrecht in hun notitie “Kerkrechtelijke lijnen rond het kerkverband”. Alleen zo kan helder worden welke route de kerken gezamenlijk nog kunnen gaan, en welke niet meer. Het gaat daarbij niet om vertrouwen in structuren, maar om trouw aan de roeping die wij als ambtsdragers in de kerk van Christus hebben ontvangen: Zijn kerk te dienen in eerbied, liefde en recht. (…) Het deputaatschap behoudt zich het (overigens door de laatste synode verleende) recht voor om zich op zijn beurt te laten ondersteunen door externe deskundigen op het gebied van bestuurlijke organisatie, kerkelijk en civiel recht en financiën.’
Roeping
Ten slotte schrijven deputaten: ‘Wij hebben onze taak aanvaard als een roeping van de Heere, zij het met bezwaard gemoed. Zou het in de huidige omstandigheden van verscheurdheid en gebrokenheid anders kunnen? Wij voelen ons beschaamd, allereerst tegenover de Heere, maar ook tegenover buitenstaanders, en beschroomd te midden van de kerken. Desondanks is ons oog op Hem, die zelf beloofd heeft dat Zijn kerk er zal zijn tot het einde van de wereld, en dat zij gezegend worden die het goede voor Zijn kerk en Koninkrijk zullen zoeken. Wij willen U vragen daar met ons om te bidden, met het oog op onze, maar ook uw eigen inzet. Opdat het door Zijn genade nog mogelijk zal zijn de Heere zelfs te dienen met vreugde.’