Mijn vrouw leest wel eens wat voor uit een blog die ze volgt: uitspraken die op een rake manier dingen aanwijzen. Zo las ze me deze week het volgende zinnetje voor: Decemberstress? Krijg rust door ‘less’ (minder).
We halen ons vaak van alles en nog wat op de hals: we willen juist met kerst uitblinken in hoe we het feest aankleden om er vooral iets moois van te maken. Je kunt inderdaad moe worden van de decemberstress. En dan is het echt een goed advies: doe less (doe wat minder). Maak je niet zo druk. Kan het feest alleen slagen als wij alles tot in de puntjes hebben georganiseerd?
Op dezelfde dag dat mijn vrouw me dit zinnetje voorlas, las ik een uitspraak van een rooms-katholieke zuster over een bevrijdende en moedgevende ontdekking. Die ervaren mensen, schreef zij, als ze zich uiteindelijk overgeven aan de laatste werkelijkheid die samenhangt met de schepping. Omdat we leven op een geschapen wereld is er een God. En wij zijn die God niet!
Ik zag zomaar een lijntje tussen de woorden uit de blog die mijn vrouw me voorlas, en de woorden van die rooms-katholieke zuster: wij kunnen ons geweldig druk maken over alles wat wij menen te moeten doen. Is dat niet iets van het mens-zijn geworden, dat wij het leven klaar en goed moeten maken? Maar, wat kunnen we daar moe en gestrest van worden.
De laatste werkelijkheid is echter niet dat wij alles moeten maken, maar dat God er is; God, die alles gemaakt heeft en die alles nog altijd in zijn hand houdt. En wij zijn werkelijk die God niet!
Dat betekent dat wij – uiteindelijk – de dingen niet klaar hoeven te maken. We zouden het ook niet kunnen. Maar we hoeven het ook niet! De diepste inhoud van de boodschap van kerst is nou juist dat God, in zijn Zoon, zelf gekomen is. Om in de mess (de troep) van deze wereld en mijn bestaan dat te doen wat nodig was om mijn leven weer leefbaar te maken. Tot in eeuwigheid.
Jan van ’t Spijker, Hoogeveen