De uitnodiging van de engelen aan de herders is voor ons allemaal: ga op zoek. Nee, dat Kind is hier niet meer te vinden. Maar mét Hem kwam ook het Koninkrijk. En dat Koninkrijk is nog steeds te vinden. Anders zou Hij toch niet hebben gesproken over een zóeken naar dat Koninkrijk dat zich onder/in ons bevindt? (Luc.17,20-21)

Onlangs was ik op een cursus en toen vroeg de docent: ‘Maar wat ís het Koninkrijk dan?’ De één antwoordde: vrede in je hart, goed doen. De ander: vergeving. Een derde: je geliefd weten, een relatie met Jezus hebben. Iedereen giste eigenlijk maar wat. Weten we nou eigenlijk wel waarnaar we op zoek zijn? Da’s wel zo handig natuurlijk als je iets zoekt.

Als ik aan het begin van de werkdag mijn computer aanzet en op nos.nl kom, dan is daar dagelijks de wekservice. Je krijgt in kort bestek te lezen wat je die nacht allemaal gemist hebt. Zo ben je weer helemaal bij. Als je een beetje oplet, hoeft je niets te ontgaan. Helemaal bij belangrijke evenementen, zoals Prinsjesdag of vooral veel voetbalwedstrijden. Dan wordt op verschillende sites een liveblog bijgehouden: je wordt op de hoogte gehouden, bijna alsof je er zelf bij bent.

Nieuws komt als een lawine de wereld in. Het is algemeen beschikbaar en overal. En als er geen nieuws is, wordt er nieuws gemaakt. Voor je het weet worden zaken zomaar ineens opgeblazen. Dan gaat het dagenlang over de korrels op kunstgrasvelden. We duiken van de ene naar de andere hype.

Het jaar 2016 is bijna voorbij. Veel kranten en kerkelijke bladen blikken terug op wat er is gebeurd in het afgelopen jaar: mooie, minder mooie en verdrietige zaken. Ook in je persoonlijk leven is het einde van het jaar zo’n moment om even terug te kijken en in herinnering te brengen wat er zoal is gebeurd. Kijk ik naar mijzelf, dan is er weer genoeg om op te noemen: twee kleinkinderen geboren, veertig jaar getrouwd, afscheid genomen van mijn werk, niet ernstig ziek geweest, een reis naar Israël gemaakt. Maar ook waren er verdrietige zaken: een aantal malen bij het graf gestaan, mijn laatste nog levende oom overleden. Als ik de plussen en minnen optel dan overheerst dankbaarheid. Maar heimwee over het bijna afgelopen jaar? Niet echt. 

Vorige week hebben we in ons dorp gecollecteerd voor een goed landelijk doel. Niet specifiek christelijk. Niet controversieel. Kortom, voor de meeste mensen een aansprekend doel. Vrijwel iedereen wilde dan ook wat geven. Sommigen wilden wel, maar konden niet.  Geen contant geld in huis is een situatie die steeds vaker voorkomt. Mocht u dat herkennen, denk dan eens aan de mogelijkheid om een muntenpotje in de gang klaar te zetten, zodat u altijd wat muntgeld paraat hebt. Maar dat even terzijde. 

Naast de bovenstaande reactie waren er de gebruikelijke: wij doen niet mee, wij geven niet aan de deur, ik heb net al wat gegireerd, ik schuif het rolgordijn gauw naar beneden, zodat ik niet thuis ben, ik hoor de bel niet…echt niet…!? Maar daar niet om getreurd, anderen wensten ons succes, vonden het een goed doel en gaven ruimhartig.

Eén geweldige opmerking bleef hangen en die wil ik u graag meegeven.