Letterlijk of figuurlijk, een storm in het leven maakt iedereen wel eens mee. Zo ook ik: letterlijk en figuurlijk op de camping in 1993. Ik stond daar, alleen met mijn kinderen. Here help! De storm kwam, maar het was stil. God was daar. Ik wil je meenemen naar de zomer van 1993, waar God aanwezig was in de stilte.

November 1992

Op een rustige herfstdag sta ik daar, aan het graf van mijn man, vader van mijn kinderen. Voorbij, zomaar in één klap. Hartstilstand. En of je nou wilt of niet, het leven gaat door. Gelukkig gebeuren er ook mooie dingen en wordt er ook gelachen. Maar de moeite, het verdriet en de vele vragen overheersen. En als dan de zomervakantie aanbreekt is daar weer een vraag. Wat ga ik doen? Maar vooral hóe ga ik het doen. Veilig thuis is het al zwaar genoeg. Regelmatig overvalt mij een verlammend gevoel. Dit is te zwaar. De verantwoordelijkheid te groot. Dit gaat mij niet lukken! Maar ik wil wel weg, want thuisblijven als iedereen weggaat lijkt mij ook een heel eenzaam gevoel. En ik denk dat het ook goed voor de kinderen zal zijn. Maar ja, hoe? Wat? Kamperen lijkt mij de beste oplossing en ook leuk voor de kinderen. Maar ja, een tent, hoe kwetsbaar is dat. Geen kamers, geen stevige wanden en deuren om een al te heftig kind te beteugelen. Iedereen ziet je, hoort je. En wat als het hele dagen regent of nog erger als er een onweersbui over ons heen komt. Kan ik dat? Met zes kinderen kamperen? Het is toch behelpen, laten we nou even heel eerlijk zijn. De oudsten van 9, 11 en 13 jaar dat zou nog wel lukken, maar de jongsten van nog maar 1, 3 en 6 jaar?

Ze heette Tabitha. We kennen haar ook wel als Dorcas. U weet wel, die vrouw uit Joppe die zoveel voor de gemeente daar heeft betekend. Ze maakte bijvoorbeeld kleren voor de arme mensen. Vooral de alleenstaanden konden op haar hulp rekenen. En nu was ze plots overleden. Iedereen was in diepe rouw.

De apostel Petrus was op dat moment in Lydda, een dorp op ongeveer twintig kilometer afstand. Toen hij bericht ontving over het overlijden van Dorcas kwam hij snel naar Joppe.

Bij haar huis aangekomen wordt hij opgewacht door een groep vrouwen die hem vertellen wat Dorcas voor hen betekende. Ze laten de kleren zien als tastbaar bewijs van de hulp die Dorcas hun had gegeven. Petrus gaat alleen naar de overledene en vraagt God om hem Christus’ kracht te schenken om dit dierbare leven weer terug te mogen geven. Vol van geloof loopt Petrus op het bed af en Dorcas mag weer leven.

Wat een vreugde is er dan in die gemeente. God wordt de eer gebracht.

Dumela! Begin maart vertrokken wij naar Lesotho, een bergachtig land geheel omgeven door Zuid Afrika. In het plaatsje Thaba Tseka wonen en werken wij het komende jaar. In Thaba Tseka staat het Paray ziekenhuis, waar Elsemarie werkt als arts. Aan het ziekenhuis is een verpleegkunde opleiding  gekoppeld waar Vincent les geeft in exacte vakken. We werken beide op vrijwillige basis en zijn dus gedeeltelijk afhankelijk van giften. We willen u op deze manier heel hartelijk bedanken voor de (financiële) steun die we tot nu toe hebben gekregen. Naast de eerder genoemde investeringen kan er nu, mede dankzij uw steun, op het terrein van de school een winkeltje worden geplaatst die zal leiden tot inkomsten voor de ontwikkeling van de opleiding verpleegkunde. Daarnaast heeft Elsemarie haar artsenregistratie in Lesotho kunnen financieren.

Het thema ‘geestelijke groei’ geniet een behoorlijke populariteit. Wie in een christelijke boekhandel naar titels over dit thema zoekt, vindt al spoedig iets van zijn gading. Daarbij blijkt het aanbod nogal divers te zijn. Zo zijn er populaire werken die een complete methode bevatten hoe een christen kan groeien in geloof en liefde. Er zijn ook wat steviger theologische werken die soms meer kritisch op de zojuist genoemde geschriften ingaan. En er zou nog zoveel meer te noemen zijn.

Nu heeft het woordveld ‘groeien’ in de Bijbel een brede reeks betekenissen. Het kan uiteraard letterlijk betekenen dat gewassen of ook mensen groeien (Job 8, 11; Luk. 1, 80; Luk. 2, 40). Maar meestal slaat het met name in het Nieuwe Testament toch op de geestelijke groei van gelovigen persoonlijk (Joh. 15, 1vv.), of van de gemeente. Bij dat laatste kan het dan zowel gaan om inwendige geestelijke groei van de gemeente (Ef. 4, 15vv.; Kol. 1, 5v.), als om getalsmatige groei. Deze wordt namelijk in de Bijbel ook nadrukkelijk als een vrucht van het verkondigde Woord gezien (Hand. 6, 7; 12, 24; 19, 20).