Hoezo zouden ze elke zondag moeten worden voorgelezen? Ze waren toch aan Israël gegeven? We leven toch niet meer onder de wet, maar onder de genade? De kerk mag toch niet bij de Sinaï blijven? De hele geschiedenis door zijn vragen gesteld bij de zin en betekenis van de tien geboden voor de christelijke kerk. Wat zeggen deze geboden ons vandaag?

In een aantal artikelen staan we stil bij deze geboden die in de wet van Mozes een centrale plaats innemen. Eerst enkele algemene opmerkingen.

Zaterdagavond om 18.00 uur luiden op Urk alle klokken. Een vriendelijke vermaning om het werk neer te leggen en je op de zondag voor te bereiden. Zondagmorgen om negen uur luiden de klokken opnieuw. Wakker worden. En dan om tien over half tien luiden ze weer. Tijd om naar de kerk te gaan. Veel mensen geven er gehoor aan. Zij die niet te ver van het kerkgebouw af wonen gaan te voet. Het is aangenaam druk op straat. En ruim anderhalf uur later is er weer diezelfde rustige drukte. ‘s Middags volgt hetzelfde ritueel. Vier uur luiden alle klokken. Tien over half vijf weer.

Mogen vrouwen aan de gemeente en aan de kerkdiensten leiding geven? Bijbelgetrouwe christenen beantwoorden die vraag verschillend. Daarom heeft Joël Boertjens, baptistenvoorganger, een studie over dit onderwerp geschreven: Allen voor Eén. Boertjens geeft veel aandacht aan de zwijgteksten (1Kor.14,34; 1Tim.2,11-14), maar luistert vooral naar wat de hele Bijbel zegt over de positie van de vrouw.

Een boek met liedteksten. Met onderaan de tekst de melodie waarop gezongen kan worden. Want dat is het doel van deze teksten: dat er gezongen wordt. Het zijn zeer rijke, schitterende liederen met grote diepgang en mooi taalgebruik. Liederen die wat mij betreft zeer bruikbaar zijn. Vooral omdat er veel gedicht is n.a.v. specifieke teksten of (vaker) personen. Dit aangevuld met liederen die gericht zijn op het kerkelijk jaar en liederen n.a.v. teksten van Bonhoeffer maakt het een schitterend geheel.