Tablets, ipads en smartphones zijn tegenwoordig niet meer weg te denken uit onze maatschappij. Ze beheersen het leven van ons en dat van onze kinderen. In die zin vormen ze een bedreiging zoals dat ooit zo was met de komst van bijvoorbeeld de televisie en later de personal computer. Verslaving ligt op de loer, voordat je het in de gaten hebt, heb je te maken met een vorm van ‘afgoderij’. Te snel en te gemakkelijk vragen bijvoorbeeld games enorm veel kostbare tijd van veel te veel jongeren.

Op 18 april 2014 zette onze zoon het volgende berichtje op Facebook: “Vandaag is het 6 jaar geleden dat we twee collega’s verloren in Afghanistan. Jullie zullen nooit vergeten worden. R.I.P, brothers in arms.”

Bij deze aanslag zijn ook nog twee militairen zwaargewond geraakt.

Een dag later vroeg ik of hij nog contact had gehad met zijn vrienden. Ja, met een paar wel. Ze hebben sowieso veel contact onderling. Onze zoon hoorde dat zijn buddy nu na jaren last heeft gekregen van PTSS (Post Traumatisch Stress Syndroom). Hij was er van geschrokken. Ook dat kan gebeuren.

Het Sociaal Cultureel Planbureau kwam met nieuwe cijfers over de ontkerkelijking van Nederland. De trend is al lang gaande. In 1970 rekende nog ruim zestig procent van de bevolking zich tot een kerkgenootschap. In 1980 was dit vijftig procent en in 2012 nog maar dertig procent. Het kerkbezoek nam eveneens rap af. Halverwege de jaren zestig ging de helft van de Nederlanders wekelijks naar de kerk, halverwege de jaren achtig lag dat percentage op zeventien procent en nu is dat nog maar tien procent. Het vertrouwen in de kerk is dramatisch gedaald. Mede door de beroerde verhalen over misbruik. Maar sowieso hebben we vandaag weinig op met instituten. We regelen ons leven zelf en we vullen het in naar onze smaak. Ook naar onze eigen religieuze smaak. We zijn niet in een geloof-loze wereld beland. Ook de moderne mens hecht eraan iets spiritueels te omarmen of ‘eraan te doen’.

Opnieuw klonk in de pers de oproep om op 4 mei in de kerkdiensten psalm 43 te zingen. Psalm 43 is nauw verbonden met het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op 13 maart 1943 vond de eerst grote fusillade plaats. Achttien mensen werden gewetenloos neergeschoten. Vijftien van hen hoorden bij de Vlaardingse verzetsgroep ‘De Geuzen’, de drie anderen waren Februaristakers. Naar aanleiding van deze gebeurtenis maakte Jan Campert het beroemde gedicht: ‘De achttien doden’. Minder bekend is dat de ter doodveroordeelden op weg naar de fusilladeplaats Psalm 43 zongen. ‘Dan ga ik op tot Gods altaren’. Volgens ooggetuigen zongen ze het eerste en het vierde vers.