Een gesprek met Sjoerdtje Huisman-Sprietsma
Negentwintig jaar geleden solliciteerde ze bij het Friesch Dagblad en werd tot haar grote vreugde aangenomen. Eerst als oproepkracht op de zetterij.
In het jaar 1993 kwam er op de afdeling periodieken een plaatst vrij. Een onderdeel bij de krant waar naast de Friesche Kerkbode (het orgaan voor de Gereformeerde Kerken in Friesland) ook het Kerkblad voor het Noorden gereed gemaakt werd. Sjoerdtje solliciteerde, werd aangenomen en op 4 november 1993 had ze het eerste exemplaar in haar handen. Vol trots loopt ze voor mij (PS) naar de kast en laat ze hem even zien. De opzet is grotendeels gelijk gebleven: meditatie, artikelen, boekbesprekingen, actueel kerknieuws en vooral gemeentenieuws.
Wie is die vrouw achter de schermen?
Sjoerdtje is al vele jaren getrouwd met Willem. Samen hebben ze drie kinderen en inmiddels zijn ze al zes keer opa en oma. (?Nee, geen pake en beppe. Dat klinkt zo oud en we voelen ons beiden nog jong?).
Drie jaar geleden zijn ze in Stiens, een dorp onder de rook van Leeuwarden, verhuisd. De kinderen wonen alle drie niet in de buurt. ?We hebben nu meer ruimte als ze allemaal komen logeren?, aldus Sjoerdtje.
Haar werk
Sjoerdtje haar werk wordt beheerst door deadlines. Voor dinsdagmorgen 07.00 uur moet al het gemeentenieuws binnen zijn. Een enkele keer pleegt ze wel eens een telefoontje naar een predikant of scriba met de vraag of er nog kopij komt. Maar dat is een hoge uitzondering. Zo nu en dan staat er onder het plaatselijke nieuws van een gemeente, dat de kopij wel is opgestuurd, maar blijkbaar niet aangekomen. In het begin trok Sjoerdtje zich zo?n opmerking wel aan, maar later niet meer. Had ze dan toch iets over het hoofd gezien? Dankzij het mailverkeer is heel gemakkelijk te constateren, of iets wel of niet is aangekomen. Dus laat ze zo?n opmerking maar voor wat het is.
Van eindredacteur Klazien Brouwer krijgt ze op maandag de artikelen binnen. Ook geeft Klazien aan op welke pagina de artikelen geplaatst moeten worden
Iedere woensdagochtend hebben Sjoerdtje en Klazien overleg over de opgemaakte pagina's. Soms moet er nog wel eens een reservestuk of iets dergelijks geplaatst worden. Er is meestal wel reservekopij op voorraad.
Ze kan zich niet herinneren, dat ze het met de eindredacteur een keer niet eens is geweest. Voor haar is Klazien de ideale eindredacteur.
Op mijn vraag of ze dinsdags ook alle ingeleverde kopij leest, antwoordt ze bevestigend. ?Hoewel ik het vluchtig doorlees, let ik vooral op de stijl en probeer eventuele fouten eruit te halen. Zelfs de meditatie lees ik. Ik merk daarin een grote verscheidenheid in schrijfstijl. Maar dat hoort bij de betreffende persoon, denk ik.
Woensdagmorgen om 11.00 uur moet het kerkblad drukproef gereed zijn. Dat is soms nog best spannend, maar door mijn jarenlange ervaring lukt het aardig.
Naast Kerkblad voor het Noorden verschijnt er ??n keer in de twee week ook het kerkblad Geandewei. Dit is in de plaatst van de Friesche Kerkbode gekomen. Er is in de loop van de jaren ook een aantal kerkbladen verdwenen. We hebben met vijf dames op deze afdeling gezeten. Nu doen we het werk nog met z'n twee?n. Het digitale tijdperk heeft hier grote invloed op gehad.
De laatste weken ben ik druk bezig geweest mijn opvolgsters in te werken,? aldus Sjoerdtje.
Vanaf maandag mogen ze het zelf doen. Sjoerdtje heeft daar het volste vertrouwen in.
Haar mening
?Hoewel ik alles wel lees, boeit het ene artikel mij meer dan het andere. Maar dat zal bij een ieder wel zo zijn. Wat mij wel opvalt is, dat het aanbod van artikelen heel gevarieerd is en in veel gevallen inspeelt op de actualiteit. En dat moeten jullie als redactie mooi zo houden. Ook is mij opgevallen dat de Christelijke Gereformeerde Kerken een heel breed kerkverband vormen van behoudend tot vooruitstrevend. Dat vind je terug in het aanbod van de gevarieerde artikelen. Mijn complimenten aan de redactie hiervoor. In de loop der jaren heb ik gemerkt, dat de redactie bestaat uit een enthousiaste groep mensen, die met plezier zijn werk doet en het blad een warm hart toedraagt.
Reeds vele jaren is de achterkant van jullie blad een jongerenpagina. Soms vraag ik me wel eens af, of jongeren die wel lezen. Naar mijn idee wordt er te veel informatie op ??n pagina geplaatst. En die informatie is niet altijd eenvoudig. Het mag best wat fleuriger. Wek hun nieuwsgierigheid op. Want een jongerenpagina is zeker de moeite waard. Ik weet best, dat jongeren vaak geen tijd hebben om dingen te lezen. Maar het zijn wel jullie toekomstige lezers. Je moet ze dus proberen warm te maken en vast te houden.
Wat ik ook belangrijk vind is het werken met kleurenfoto's. Het blad krijgt dan een heel andere uitstraling. Aan de andere kant moet je er ook voor waken, dat het geen tijdschrift wordt. De meeste mensen hebben het blad voor de zondag al uitgelezen, want daarna is het meeste al weer oud nieuws en komt het bij het oud papier. De week daarna is er al weer een nieuw exemplaar?.
Haar toekomst
Met ingang van a.s. maandag ziet haar werk er heel anders uit. Ze hoeft dan niet meer drie keer in de week op de fiets naar haar werk (sportief hoor, als je zestig bent), de druk van het op tijd gereed moeten hebben is dan voorbij. Toch zal ze het missen. Met name de sociale contacten op het werk. Eigenlijk gaat ze pas eind november in de VUT. Ze heeft in de loop der jaren zoveel extra uren gemaakt, zodat ze heeft besloten voor de zomer afscheid te nemen van het Friesch Dagblad. ?Dan kan ik nog mooi genieten van de zomer?, aldus Sjoerdtje. Begin volgend jaar gaat haar man Willem afscheid nemen van de school waar hij werkzaam is. ?We willen dan zeker een keer naar Zuid-Afrika gaan, waar twee van onze kleinkinderen vandaan komen en er zijn vast meer leuke dingen te doen?.
Vanaf het jaar 2007 loopt ze samen met haar zus geregeld een deel van het Pieterpad. Ze moet nog een aantal etappes in Limburg en hoopt dan ook deze zomer de St. Pietersberg onder Maastricht te bereiken.
Hobby?s heeft ze genoeg: kleren naaien voor de kleinkinderen, werken in de tuin en het volkstuintje, fotograferen en nog veel meer. Ook kan de PKN in Stiens op haar rekenen. Sinds kort is ze belast met het maken van het preekrooster. Daarvoor zat ze negen jaar in de redactie van het plaatstelijke kerkblad. Nee, ze is niet het type dat achter de geraniums gaat zitten.
Op mijn vraag, of ze na al die zeventien jaren van het werken aan het Kerkblad voor het Noorden zich ook christelijk gereformeerd is gaan voelen, antwoordt ze ontkennend. Sjoerdtje: Ik denk niet zo in hokjes. In de allereerste plaats ben ik christen. Dat probeer ik uit te dragen. Het zou trouwens wel leuk zijn, wanneer ik de komende jaren toch het Kerkblad voor het Noorden zou blijven ontvangen. Dan blijf ik op de hoogte. En het zal mijn blik blijven verruimen.?
Sjoerdtje, bedankt voor dit interview. We wensen je samen met Willem en de kinderen alle goeds en Gods zegen voor de toekomst.
Dokkum
Pieter Sijtsma