Met veel tamtam wordt de nieuwe mode aangeprezen. Via folders, reclame
in kranten en op tv. Wie van ons wil niet meedoen met de mode? We willen er netjes bij lopen.
Dat gaat dan over onze kleding.
Maar al jarenlang is er op geestelijk terrein ook een mode gaande. Steeds vaker en luider horen we: "We weten het niet meer. Hoe zit dat nou precies? Kun je alles nog wel geloven?". Wanneer het met veel wapengekletter wordt aangekondigd, zijn we nog wel op onze hoede. Maar, o wee, wanneer het op kousenvoeten komt... Zelfs geleerden durven vandaag te zeggen: "Wie twijfelt, gelooft pas echt". Twijfel neemt de plaats in van geloof. Met andere woorden: geloven is twijfelen en twijfelen is geloven. Hoe meer twijfel, hoe groter je geloof! Iemand heeft zelfs in een interview over de Friese versie van de Matth?us Passion het zo gezegd: "Omdat er op de preekstoel te weinig over twijfel gepreekt wordt, zijn de kerken leger geworden". Dat is wapengekletter en kun je herkennen als vals.
Maar, wees eerlijk. Het woordje geloven heeft voor ons ook vaak de betekenis van: ik weet het niet zeker; het zou zo kunnen zijn, maar ook wel anders. Voorbeeld: je vraagt aan je buurvrouw: "Waar is je man? Ik wil hem even spreken". Buurvrouw zegt: " Ik geloof dat hij achter op de tuin is". Ze weet het dus niet zeker, maar denkt dat hij in de tuin is. Heeft zo het woordje geloven voor ons ook niet vaak dezelfde betekenis?
In de Catechismus wordt over geloven gezegd: ?Geloven is een zeker weten en een vast vertrouwen?. Dat is heel wat anders dan twijfelen. Maar betekent dit nu, dat er in de Bijbel geen mensen voorkomen die wel eens twijfelen? Welnee. In het leven van gelovigen zijn er wel degelijk momenten van twijfel. Soms zelfs heel vaak. Alleen, ??n ding staat vast: op de Heere kunnen wij aan. Aan Hem hoef je niet te twijfelen. Alles kan wisselen. Alles kan veranderen, maar bij God is er het houvast. De Rots waarop ik kan bouwen.
Helaas er is altijd nog de vader van de leugen, de vader van de twijfel. De satan. Al vanaf het begin. Hij probeert beslag te leggen op de hele mensheid. Hij regeert door middel van angst en twijfel. Op een geraffineerde manier. Door de mensen de liefde van de Vader voor Zijn kinderen in twijfel te doen trekken: ben ik wel een kind van God? Ik, zondaar? Hij fluistert: ?Dat kan toch niet! Een God die van zondaars houdt? Onmogelijk?. Als je die leugens van hem, de duivel, gelooft, wordt je ziel blind voor het ware Licht van Het Leven, Jezus Christus.
Alles kan wisselen, alles kan veranderen. Maar bij God is er geen schaduw van omkeer. Zelfs de maan en de zon kunnen wegvallen, maar God niet.
En dan is er nu voor ons de vraag: wat is de ware zekerheid? Wat we zien of horen van mensen die de twijfel propageren? Die menen dat de twijfel vastheid geeft. Of is de Getuige in de hemel onze vastheid? Laten we toch nooit vergeten: vaster, zekerder dan zon of maan is Zijn eeuwige Verbondstrouw. En Hij toont ons dat in Zijn Woord. Door het licht van dat Woord worden wij opgeroepen bij dat Licht te wandelen. En zoals zon en maan door elk mens te zien zijn, zo toont Hij Zich aan een ieder. Niemand kan dan meer zeggen: ?Ik heb het niet geweten?. En Hij spreekt zo, dat niemand zal kunnen zeggen: ?Ik heb het niet begrepen?. Steeds weer bezoekt Hij ons door Zijn Woord. Het Woord, dat betrouwbaar is. Waar je op kunt vertrouwen. De getrouwe Getuige roept ons om de twijfel overboord te zetten. De lauwheid en twijfel weg te doen. En Hijzelf spreekt ons aan opdat wij vast zouden geloven. En kunnen en mogen zingen: ?Ik heb de Vaste Grond gevonden, waarin mijn anker eeuwig hecht". Dat anker is: de dood van Christus voor de zonden. Ook de zonde van de twijfel. ?Ik geloof?, wordt dan niet meer: ik denk dat het misschien zo is... Maar ?ik geloof? wordt dan: Ik bouw op Hem, mijn Schild en mijn Verlosser. En ik ga dan niet meer alleen op de vijand, de twijfel, aan. Want Hij is bij mij en verlaat mij niet!
Surhuisterveen
H. Schievink