Waar voel je je nu meer thuis, in Pakistan of in Nederland? Deze standaardvraag stelde ik aan een Pakistaanse vluchteling die nu in Nederland woont. Zijn antwoord was snel gegeven: Nederland. Het verbaasde me enigszins dat hij daarover zo duidelijk was. De meeste vluchtelingen twijfelen over deze vraag. Ze genieten van de vrijheid hier, maar hangen toch ook om allerlei redenen aan hun vaderland. Na een half uurtje kwam hij op ons gesprek terug. ‘In Pakistan ben ik niet welkom,’ zei hij, ‘als christen ben ik daar een tweederangs burger, of erger nog, een onreine. Hoe kan ik me daar dan thuis voelen?’ Zijn argumenten hielpen me weer om de moeilijke positie van de Pakistaanse christenen beter te begrijpen. Ze lijden dagelijks onder ernstige discriminatie. Het blijft moeilijk inleven als je alleen maar vrijheid gewend bent. Christenen krijgen de laagstbetaalde baantjes en blijven zo in armoede hangen. Protesteren tegen onrecht kan je je leven kosten. Op bescherming kun je niet altijd rekenen. Ze zijn een kleine minderheid. Vier miljoen christenen tegen tweehonderd miljoen moslims.

 

 

Er zijn heel wat planten die de naam ‘Ster van Bethlehem’ naast de eigenlijke naam krijgen. Het heeft alles te maken met de verschijningsvorm: een prachtige heldere stervorm in het veld, vaak in grote aantallen.
De Campanula, de bosgeelster, maar ook de wolfsmelk en de vogelmelk kregen deze bijnaam.

Eigentijdse iconen

 

Een traditioneel icoon is een afbeelding van Christus, de Moeder Gods, heiligen of hoogfeesten. Iconen behoren tot de oosters-orthodoxe, de oriëntaals-orthodoxe en oosters-katholieke kerken en zijn onlosmakelijk verbonden met het kerkelijke en spirituele leven van deze kerken en hun gelovigen.
In onze kerken zijn we niet zo van de iconen, maar dit boek is echt fascinerend om te bekijken. Mooie foto’s van de kunstwerken met een boeiende beschrijving van de symboliek en de gebruikte materialen.

In de afgelopen periode heb ik dit boek gelezen rondom mijn eigen stille tijd in de ochtend. Het boek is ontstaan in de coronatijd. De schrijver Willem Jan Otten werd in de coronatijd geconfronteerd met het feit dat hij niet meer naar de kerk kon. Dit was voor hem een groot gemis. Dit missen van de mis (Otten is Rooms-Katholiek) heeft hij verwerkt door in zijn dagboek te gaan schrijven. Dit werd vervolgens gepubliceerd in het Katholiek Nieuwsblad onder de titel: ‘De mis die we missen’. De stukken schreef Otten aan de hand van de lezingen die op het rooster stonden die in de katholieke kerk gevolgd wordt.

Commentaar

  • Bevrijding en vrede – wij gedenken 2025-04-25 08:13:45

    Dit nummer verschijnt kort voor de officiële dodenherdenking – met de kransleggingen op de Dam in...

  • Voorjaar 2025-04-12 09:38:55

    Het kan niemand ontgaan zijn, het voorjaar hangt in de lucht. Heerlijk om weer even in het...

  • Veertig dagen Paaspodcast en Spotify 2025-03-28 18:37:35

    Nog een paar weken en dan vieren we opnieuw het Paasfeest. Dat betekent dat we voor wat betreft...

  • Asjera’s terugkeer 2025-03-15 08:38:30

    De profetische uitspraak: ‘Het is God of de afgoden,’ van de christenfilosoof prof. dr. ir. H. van...