Enkele praktijksuggesties voor het omgaan met diversiteit

In het christelijk onderwijs zijn er grote verschillen in de mate waarin men ook kinderen uit niet-christelijke gezinnen aan boord heeft. In het overgrote deel van de scholen die zich protestants-christelijk noemen, is hun aanwezigheid heel gewoon of zelfs dominant.

Ook in gereformeerde of reformatorische scholen, met name in het speciaal onderwijs, is er een toenemende diversiteit. Dit artikel is vooral geschreven met het oog op die scholen waar een flink deel van de kinderen thuis een christelijke opvoeding krijgt, maar waar ook kinderen op zitten die in een heel andere sfeer worden opgevoed. De situatie dus waarin de christelijke cultuur dominant is. Wellicht kunnen ook ouders die kinderen van de niet-christelijke buren over de vloer hebben er iets mee.

‘Precies op de plek waar mijn broer is doodgeschoten,’ zegt mijn begeleider. We staan met een lekke band vlak voor een kleine brug die toegang biedt tot de grootste christelijke sloppenwijk van heel Azië: Youhanabad. ‘Voor de dood van mijn broer Christopher is nooit iemand opgepakt.’ Christopher was samen met mijn begeleider de grondlegger van de kerk en van het hulpverleningswerk. De moord had misschien te maken met jaloezie. Christopher durfde het gesprek met moslims aan te gaan. De marges voor christenen in Pakistan zijn heel klein. Een onbenullig incidentje kan het begin zijn van zeer ernstige bedreigingen. Die kunnen zo gevaarlijk worden dat vluchten nog de enige optie is. Dat wist ik al van enkele Pakistaanse vluchtelingen die ik via het AZC in Luttelgeest heb leren kennen. Nu heb ik het van dichtbij gezien en voor een klein deeltje van heel dichtbij meegemaakt. In veruit de meeste gevallen wonen de christenen daarom dicht bij elkaar, in een aparte wijk van een stad of in een hoekje van een dorp.

Het is zo’n drie jaar geleden dat CGKv Veendam afscheid nam van haar predikant ds. A.M. Postma. Nu mag de gemeente weer een eigen herder en leraar hebben. Dominee Jacco van der Vecht is met zijn gezin neergestreken in Groningen.

Van harte welkom in het Noorden! De bevestiging en intrede heeft plaatsgevonden. Hoe hebben jullie dat ervaren?

Er zijn van die dagen die je nooit meer van je leven gaat vergeten. Je trouwdag, je eerste kind. Deze dag schaar ik in dezelfde categorie. Het was echt een feestelijke dag waarvan we genoten hebben. Er waren taarten gebakken door gemeenteleden en er was een potluck maaltijd. De taarten hebben we zelfs samen met de leden van de Baptistengemeente opgegeten. Zij maken voor hun diensten van hetzelfde kerkgebouw gebruik als wij en we doen veel samen. Het was een doorgaande flow, na de dienst waarin ik werd bevestigd, volgden zij met hun eredienst, en aansluitend volgde onze dienst waarin ik intrede deed. Zo was het een doorgaande lof aan God. Zo bijzonder!

Het afgelopen jaar is nogal chaotisch geweest. Voor mij althans. Voor zover er balans was in mijn leven, verdween deze toch wel. Er is dan ook veel gebeurd. Laten we beginnen op 5 november 2021. Het is de verjaardag van de Nacht van Aantjes, maar ook is het 43 jaar geleden dat Peter en ik verkering kregen. Voor Willem Aantjes is deze nacht wellicht een nare herinnering, maar wij vieren deze dag vol vreugde. Zoveel jaren al gelukkig samen!