Op een warme zomerdag laat ik me door de navigator leiden naar ‘De Oase’ in Dokkum, waar ik heb afgesproken met de koster, die binnenkort afscheid neemt op het moment dat hij zijn 45-jarig jubileum viert. De rit eindigt bij de ‘Kleine Oase’ achter de kerk. Dit is een kinderdagverblijf dat weliswaar in het kerkgebouw zit, maar hier moet ik niet zijn. Vertwijfeld kijk ik rond: Waar is de pastorie ofwel de tuin van ds. Ton? Dat herinner ik me wel: de pastorie staat bij de kerk, zoals gebruikelijk. Op zoek naar de juiste ingang maak ik wat foto’s en als ik bij de pastorie ben aangekomen, bel ik maar even met mijn afspraak: ‘Klopt het? Zit ik goed?’ Natuurlijk zit ik nu goed en een poosje later zit ik tegenover Johannes van der Hoek, de koster van CGK Dokkum.

We herkennen elkaar. Johannes was al koster toen onze jeugdvereniging uit Leeuwarden een uitwisselingsweekend had met de vereniging van Dokkum. 1979 schrijven we. Het jonge gezicht draag ik op het netvlies en steeds als ik Johannes aankijk herken ik hem van vroeger. Het maakt dat het gesprek ongedwongen en gezellig verloopt.

In ‘Hoop voor de aarde’ beschrijft de Amerikaanse klimaatwetenschapper Katharina Hayhoe dat klimaatverandering een probleem is van ons allemaal. De klimaatcrisis lijkt een abstract probleem waar wetenschappers zich mee bezig moeten houden, maar Hayhoe beschrijft dat het een menselijk vraagstuk is.

In dit boek neemt Joris Luyendijk zijn lezers mee in zijn eigen ontdekkingstocht. Hij vertelt hoe hij in 2011 een droombaan krijgt aangeboden: hij mag voor de Britse krant The Guardian gaan schrijven. Maar het loopt anders dan hij had gedacht. Hoe hij het ook probeert, het lukt hem niet om ertussen te komen. Hoe goed zijn Engels ook is (hij leert zelfs wekelijks columns uit zijn hoofd!), de belangrijkste nuances krijgt hij niet mee. En hoe interpreteer je bepaalde gebeurtenissen, zoals een collega die niet antwoordt op een e-mail? De codes waren voor hem als Hollander vreemd. En degenen die de codes wel kenden, haalden hun schouders op: ‘Waar heb je het over, wees gewoon jezelf!’

Na het boekje 'Lente in de kerk' dat de PKN-predikant van wijkgemeente de Samaritaan in Rotterdam in 2020 schreef, heeft hij nu een boekje geschreven aan de hand  van de vier seizoenen. In je persoonlijke geloof en ook in de gemeente kan er sprake zijn van herfst, winter, lente en zomer. Periodes van afval en somberheid, waarbij het soms de vraag is of je de kou wel overleeft, en ook periodes van verwondering over die eerste uitbottende knop in een boom die al zolang geen teken van leven meer geeft.