Deze zomermaanden willen we in een wekelijkse bijdrage ruimte nemen om stil te staan bij de Corona-crisis. Want ook voor de kerk heeft die nogal wat gevolgen (gehad). We willen daarbij niet al te tobberig ingaan op wat er allemaal weg is of niet meer kan,we willen vooral op zoek gaan naar kansen die deze tijd biedt. Er komen verschillende gemeenten uit het noorden aan het woord die daarover zullen berichten. Deze week een bijdrage vanuit Zwolle.

CGK Zwolle en corona

Donderdag 12 maart 2020 ’s avonds zaten we (kerkenraad van de CGK Zwolle) bij elkaar in een vergaderzaal van één van onze kerkgebouwen. Keurig op anderhalve meter afstand. Die middag had premier Rutte namens het kabinet een aantal maatregelen afgekondigd in verband met de uitbraak van het coronavirus. Duidelijk was ons geworden: we kunnen zondag a.s. geen kerkdiensten houden. Hoe nu verder?

Door God tot centrum van ons verlangen te maken zullen onze verlangens gezuiverd worden, zo kwam in het vorige artikel naar voren. Maar als je nou helemaal niet naar God verlangt? Je kunt daar wel naar streven, maar ja…

Hoe naar Hem te verlangen als we liever ándere dingen verlangen? Onze ‘natuurlijke’ verlangens lijken zo los te staan van verlangen naar God.

Dit jaar herdenken wij dat Nederland vijfenzeventig jaar geleden werd bevrijd van de macht van Nazi-Duitsland. Nog steeds zijn er onder ons die de oorlog hebben meegemaakt. De komende maanden vertellen zij ons hun verhaal. Opdat wij niet vergeten … Deze week het verhaal van Klasine Geleynse, die twintig jaar in den Haag woonde, vierentwintig jaar in Wildervank/Veendam en daarna in Veenendaal.

Toen de oorlog begon was ik, geboren in september 1937, in den Haag, dus nog geen drie jaar. Toch heb ik nog enkele herinneringen. Mijn vader had een kruidenierswinkel waar wij achter woonden. Van de eerste jaren herinner ik me de vele vliegtuigen die vooral ’s nachts overkwamen.

Betsaïda is een vissersdorp aan het meer van Galilea. Uit de geschiedenis weten we dat het een welvarend gebied is geweest. Vis was een veel gevraagd artikel in die tijd. Varkensvlees aten de Joden niet en lamsvlees was er alleen voor speciale gelegenheden. Goeie handel dus. De vissers Simon en zijn broer Andreas woonden er en hadden zelfs een eigen boot. Ze trokken veel op met twee andere broers die ook een boot hadden. Dat waren Jakobus en Johannes, de zonen van de oude Zebedeüs. - Overigens best handig wanneer je met twaalf man op weg gaat. Of wanneer de een zoveel vissen vangt dat de andere boot moet helpen om niet te kapseizen. Ook hierin zien we ongemerkt de hand van de Meester! -