In Amerika kom je auto’s tegen voorzien van een sticker met daarop de tekst: Let op, als de opname plaatsvindt, heeft deze auto geen bestuurder meer. Die tekst geeft twee dingen aan, namelijk dat de bestuurder christen is én dat hij gelooft in de opname. Net als veel evangelische protestanten daar. Maar ook hier.      

Ik heb het niet over een ziekenhuisopname, maar over de opname van de gemeente in de eindtijd. Volgens Dick Schinkelshoek in zijn opiniestuk in het ND van 12 maart wordt door veel voorgangers van protestantse kerken te weinig over de laatste dagen gesproken. Met als gevolg dat vaak niet-theologisch geschoolde bijbelleraars, zoals bijvoorbeeld eindtijdgoeroe Jan Dieleman van Family-7, daarover ongestoord kunnen speculeren.     

Aanstoot of getuigenis?

Onlangs las ik iets dat me aan het denken zette en me onrustig maakte. Het komt uit een stuk uit 1952, waarin het gaat over de plaats van de kerk in de wereld.

Op woensdag 17 maart a.s. worden wij geroepen onze verantwoordelijkheid in het politieke leven te verstaan. Deze verantwoordelijkheid is een geschenk. Een voorrecht ook, dat vraagt een dankbaar antwoord. Nog sterker: God zelf roept ons daartoe. 'Echte christelijke politiek wordt gedragen en gestuwd door hemelse roeping', zo zei eens de christen-filosoof prof. dr. S.U. Zuidema.

We maken deel uit van het lichaam van de Nederlandse samenleving. Elk lid daarvan heeft zijn eigen functie. En hoe noemt Jezus de zijnen? Licht in die samenleving! Zout op die bodem! We zijn geroepen op die dag daar iets van te laten merken, in alle bescheidenheid.

De wereld is vol van goede en slechte zaken. Het is aan ons dat te kunnen onderscheiden. Makkelijk zat, toch? Rellen tijdens de avondklok? Niet goed. Weg ermee! Opstand in Rusland tegen dat regime? Dat dit hardhandig wordt aangepakt? Niet goed. Weg ermee! Demonstraties voor dit en tegen dat? Daar ben ik het niet mee eens? Weg ermee! Dat zou maar zo ook onze mening kunnen zijn.