Wat zou geloof zijn zonder liederen, wat zou een kerk zijn zonder gezang, wat zou een gelovige zijn zonder een lied in zijn hart. Altijd heeft de Heere mensen opgewekt om te zingen en hij heeft ook altijd mensen geïnspireerd om liederen te dichten. Mannen en vrouwen.
Na de doortocht door de Rode Zee dichtte Mozes een lied, maar ook Mirjam, de zuster van Aaron werd geïnspireerd. ‘Mirjam de profetes, de zuster van Aaron, nam een tamboerijn in haar hand, en alle vrouwen gingen achter haar aan met tamboerijnen en met reidans. Toen zong Mirjam hun ten antwoord: zing voor de Heere want Hij is hoog verheven' (Ex.15,20-21). David dichtte de psalmen met zijn harp in de hand. Zang en muziek. Bij indrukwekkende gebeurtenissen komen de tongen los en de mensen in beweging. In elke opwekking zie je het lied naar voren komen. Het hart dat overloopt wil zingen. ‘Zingt een nieuw lied voor de Heere.’
Lijden
In onze dagen zijn de Chinese huiskerken daarvan een duidelijk voorbeeld. Het is het lijdende deel van de kerk. Maar ook het lijdend hart wil zingen. Vorig jaar verscheen er een aangrijpend boek over de geschiedenis van de huiskerken in China. Het heet: Blijf staan voor Christus. De titel is een uitdrukking van de standvastigheid van de Chinese gelovigen. Elke generatie heeft daar met lijden te maken. In «cursief» Blijf staan voor Christus «einde cursief» gaat het over de afgelopen vijftig jaar. Het is geen ontspanningslectuur. Een aantal keren overviel me de gedachte, zou het allemaal waar zijn? Dat betreft ook de wonderen die beschreven worden. Wij weten van het een noch van het ander. Tenslotte heeft het lijden geleid tot een geweldige groei van de kerk. De laatste twintig jaar was er relatief veel vrijheid. Nu stormt het weer in China. In ras tempo wordt de druk op de kerken en haar leiders opgevoerd. Aanpassen of slopen, is de keuze. Vierhonderd huiskerkleiders protesteerden onlangs in een brief aan president Xi Jinping. Ze stellen daarmee hun vrijheid en wellicht hun leven in gevaar. Ze zijn bereid opnieuw te lijden. De auteur van «cursief» Blijf staan voor Christus «einde cursief», Zhang Rongliang, schreef in 1978, in de gevangenschap in zijn dagboek: ‘Lijden is een realiteit, een uitdaging voor zoveel mensen in de wereld. Maar hoe zou het mogelijk zijn om de diepten van de goedheid van de Heer te ervaren zonder lijden? En hoe zou een mens zich, na werkelijk van die goedheid geproefd te hebben, nog druk kunnen maken over wereldse verlangens? (…..) Je bent de zuurstof van de heiligen. Zonder jou zouden we gestopt zijn met ademen. Je bent me zo nabij. O, lijden, laten we arm in arm verder lopen.’
Xiao Min
In de geweldige opwekking van de laatste halve eeuw heeft het lied een belangrijke rol gespeeld. Xiao Min heet de auteur van de Chinese huiskerkliederen, de Kanaänsongs. Het is een jonge vrouw zonder opleiding en zonder muzikale scholing. Door haar zijn er nu liederen van eigen grond, liederen waar het Chinese hart in klopt. In Blijf staan voor Christus schrijft Zhang Ronglian dat er op een conferentie waar de huiskerkleiders over eenheid spraken vurige betogen werden gehouden. ‘Toch waren het vooral de liederen van Xiao Min die ons geestelijk samensmeden. God heeft Xiao Min op krachtige wijze gebruikt binnen de ondergrondse huisgemeenten. Ze is opgegroeid als dochter van een arme boer en heeft alleen de basisschool gevolgd. Ze kan geen noten lezen, maar op een of andere manier heeft ze meer dan duizend liederen geschreven, die overal ter wereld bekend geworden zijn als de Kanaänhymnes. Haar liederen zijn een zuivere weergave van het evangelie zoals het in de Chinese huisgemeentes geleerd wordt en haar woorden zijn een rechtstreekse weerslag van onze gedachten en gevoelens.’
‘De liederen van Xiao Min brachten onze lofprijs tot leven. Ze hielp ons om onze eigen verlangens en ervaringen om te zetten in liederen voor de Heer. Het was dan ook niet verwonderlijk dat haar muziek een belangrijke rol speelde in de groei van de vijf netwerken van huisgemeentes die bij de Sinimgemeenschap hoorden. Ik durf zelfs te zeggen dat de Chinese kerk op dit moment niet zou zijn zoals ze is als God niet tot het hart van dit verlegen, ongeschoolde boerenmeisje had gesproken.' ‘Ze is van onschatbare waarde voor de gelovigen in China en daarnaast is ze een zegen voor de Chinese kerken overal ter wereld die haar liederen zingen.’
Navolging
Een aantal Kanaänhymnes zijn in het Engels vertaald. Een ervan geven we hier weer in het Nederlands. Het lied geeft een goed beeld van de manier waarop de Chinese kerk het lijden aanvaardt, maar ook van de voelbare liefde van de Heer Jezus. Ze zijn bereid Jezus te volgen.
‘Dit pad leidt naar het Kruis, dat weten we heel goed
Een pijnlijke reis met zware stormen onderweg
Maar altijd zijn onze handen gevat in die van de Heer die ons liefheeft <span ",serif'="">
En we kunnen geen reden bedenken om de Heere Jezus niet te volgen.’
Krijn de Jong, Urk
Mede naar aanleiding van:
Zhang Ronglian en Eugene Bach, Blijf staan voor Christus, Ark Media 2017, 256 p., € 14,95, ISBN 9789033801457