Klaas is vandaag uit de klas gehaald om reden van pestgedrag. Klaas heeft bij gym een leerling een rotgevoel gegeven omdat hij zei dat ze stonk en niet bij haar wilde staan. Vervolgens is hij uit de klas gehaald en er is met gesproken over zijn gedrag. Hij gaf aan dat hij vindt dat hij dat mag zeggen als hij dat zo vindt. Toen hij later weer de klas binnen ging zei hij 'bitch', waarop de docent vroeg hij de zorg-coördinator bedoeld, waarop hij beaamde dat ze een 'bitch' is. Vervolgens heeft hij gisteren erg hard gelachen omdat een andere zei dat ze niet bij 'dat stinkding' moesten gaan zitten. Met 'dat ding' bedoelen ze dezelfde leerling als vanmorgen.
Deze mail kreeg ik een tijdje geleden van een zorg-coördinator met de vraag of ik tijd had om deze jongen (de pester) te begeleiden. Er is al heel veel geschreven over pesten en vaak zie je dat er veel aandacht is voor het slachtoffer, maar de pester zelf is ook een groot slachtoffer! Mijn taak als ambulant begeleider is met de jongere die pest aan het werk te gaan om uiteindelijk voor gedragsverandering te zorgen. Ik ken het kind nog niet, daarom bid ik God tijdens mijn gesprekken of ik openingen mag ontvangen om zo te begrijpen wat er in het hart leeft. Wat mij opvalt is dat de pester bijna nooit is herkend of gewaardeerd. De basis van waardering die je van je ouders behoort te krijgen is bij de pester meestal ver te zoeken. Natuurlijk kan het bij pesters ook voorkomen dat ouders hun kind prima opvoeden, maar de oorzaak van pesten ligt in vele gevallen in de manier van opvoeden. Beginnen met het kind zien in wie het is en niet hoe wij het willen hebben kan al een groot verschil geven. Een kind heeft heel goed in gaten dat het wel of niet wordt gewaardeerd. Laat zien dat je van ze houdt en dat ze er mogen zijn. Desnoods doe je het met woorden, maar weet dat een blik en lichaamstaal het meeste doet! Pesters gaan hun positie binnen de groep innemen waarin ze uiteindelijk wel gezien worden. Als ik bij de jongere ga pellen en de buitenschillen eraf vallen zie je vaak dat er een kwetsbaar kind in schuilt wat geholpen moet worden in zijn ontwikkeling. Ze hebben erkenning en waardering nodig om zelfwaardering te krijgen. Het wijzen op God de vader die ons onafhankelijk lief heeft en ons een basisrust wil geven zodat niet de omgeving, maar Zijn geest bepaald hoe we ons voelen en reageren.
Een filmpje op YouTube van Nick Vujicic, de man zonder armen en benen geeft hierin een mooi voorbeeld. Ga eens samen met uw kind dit bekijken en ervaar de kracht van woord en beeld op een positieve manier. Het kan zijn dat uw kind niet durft te vertellen dat het gepest wordt, zich schaamt of denkt dat het aan hem ligt. Hij wordt stiller, trekt zich meer en meer terug. Minder eten, buikpijn, niet buiten willen spelen, lusteloos. Dat kunnen signalen zijn van een pestsituatie. Ik maak veel ouders mee die luisteren om te antwoorden, maar leer vooral te luisteren om te begrijpen. Je kind heeft je hard nodig neem daarom ook de tijd en ontdek hun wereld. Een wereld die vol zit met Cyberpesten (online pesten), reclames die de indruk geven dat je alleen telt als je er perfect uitziet. Praten is belangrijk, dingen samen doen is meestal nog beter, daardoor ontstaat een veel spontaner gesprek, zodat je zo samen met je kind ontdekt wat een plagerijtje is en wat echt pesten is. Ook pestkoppen profiteren ervan als uw kind aan niemand iets durft te vertellen. Hierdoor durven de pestkoppen dan weer door te gaan, ze weten dat ze dan toch niet geconfronteerd worden met hun gedrag. In feite maken wij het met name voor de pestkoppen makkelijk door hier niet over pesten te praten en maken we het voor ons kind steeds moeilijker om zich te kunnen uiten. Ik heb door de jaren heen veel slachtoffers en pesters gezien, maar een ding heb geleerd als de meest effectieve methode, spreek met God over uw kind en spreek met God tijdens uw gesprekken met uw kind. Relatie maakt openingen tot verandering!
Pieter van Eerde