Na het lezen van een zeer lovende recensie in het Nederlands Dagblad begon ik vol verwachting aan Broeder Ezel. Het is onmiskenbaar een bijzondere roman. Geschreven door Liesbeth Goedbloed die columnist, recensent en dichter is. Dat laatste is goed te merken. Ze schrijft poëtisch in deze roman die gaat over grote thema’s: schuld en verlossing. Goedbloed schrijft intens en door haar taal zit ze dicht op je huid.
De hoofdpersoon, Anna, wordt geteisterd door schuldgevoel. Haar broertje Jens is verdronken en dat had zij kunnen voorkomen. Deze schuldgevoelens worden aangewakkerd door haar moeder en door haar reformatorische opvoeding en omgeving. Ze kan nergens met de schuldgevoelens heen en besluit, inmiddels is ze student, op reis te gaan naar Italië en daar op een berg een offer ter verzoening te brengen. Ze reist samen met een ezel en de beschrijving van deze reis wordt afgewisseld met beelden uit haar verleden die draaien rond het overlijden van haar broertje. Naarmate de reis vordert, wordt de beschrijving waziger. Steeds verder verdwaalt Anna, niet in de natuur, maar wel in haar geest. Het leidt tot een zeer verward einde als ze eenmaal, onder leiding van de ezel, boven op de berg is aangekomen. Het boek laat de lezer daar verwonderd en – in mijn geval – vol vragen achter.
Wie houdt van een verhaal met een duidelijke, concrete boodschap, kan dit boek beter laten liggen. Maar het boek is van harte aan te bevelen aan mensen die houden van poëtische beschrijvingen die je aanmoedigen om mee te denken en die je meevoeren in een niet eenduidig verhaal. Het boek leest vlot, maar vraagt er wel om rustig gelezen te worden. En misschien zelfs om na het einde nog weer eens opnieuw te beginnen. Je vindt steeds weer nieuwe dingen, gevangen in schitterende zinnen.
Wouter Moolhuizen, Dedemsvaart
Naar aanleiding van: Liesbeth Goedbloed, Broeder Ezel. Utrecht: Mozaïek, 2018, 192 blz., €19,99, ISBN 9789023955269