Een classisvergadering heeft altijd vaste onderdelen. Je weet dat ze komen. De notulen van de vorige vergadering worden besproken. Er wordt een afvaardiging gekozen naar een meerdere vergadering. De verslagen die alle gemeenten hebben ingediend worden besproken en waar nodig wordt een kritische vraag gesteld of een bemoedigende opmerking gemaakt. Al die onderdelen maakten deel uit van de vergadering van de classis Hoogeveen van 3 maart jl. Wat dat betreft was het ‘business as usual’.
Tegelijk was het helemaal niet als altijd. Want de afgelopen drie vergaderingen werden vooral getekend door afstand. Door beperkende maatregelen. Het waren zogenaamde ‘corona-vergaderingen’. En dat was deze keer voor het eerst anders. De anderhalve meter was weg en dat kwam de vergadering ten goede.
Die nabijheid was nodig om twee punten te behandelen die niet bij de vaste onderdelen horen.
Het eerste punt waarover gesproken werd, was het besluit van de gemeente van Hoogeveen om homoseksuele gemeenteleden als zij een relatie in liefde en trouw onderhouden toe te laten tot het Heilig Avondmaal. Een vorige vergadering was het daar al over gegaan en er was appel tegen aangetekend bij de classis. Om deze zaak recht te doen is een commissie benoemd die een volgende vergadering advies zal uitbrengen aan de classis.
Een tweede punt dat niet standaard was, had te maken met de evangelisten die in de classis Hoogeveen verbonden zijn aan de zendingsgemeente van Assen Zoekt…. Zij hebben de ruimte om ook in andere gemeenten voor te gaan. Het was nu tijd om dat voorgaan te evalueren. Hoewel een van de evangelisten afwezig was (toch nog een corona-beperking), is er toch al over gesproken. Met dankbaarheid heeft de classis kunnen constateren dat er zegen rust op het voorgaan van de evangelisten. Een volgende vergadering hopen we hier nog meer over te spreken en nog meer van te horen.
Al met al is de conclusie aan het einde van de vergadering dat veel van de spanningen die er landelijk leven, ook in de classis Hoogeveen aan de oppervlakte komen. Met dezelfde intenties en met goede bedoelingen over en weer, blijkt het soms toch heel moeilijk om elkaar vast te houden. We zoeken daarnaar, maar waar het ons brengt is nog niet helemaal duidelijk.
Wouter Moolhuizen, Hoogeveen