In zijn vijfennegentig stellingen, die hij in 1517 publiceerde, maakte Maarten Luther duidelijk dat zondaren alleen door geloof gerechtvaardigd en gered kunnen worden. De vraag is dan wat de betekenis van goede werken is. In 1520 schreef hij daarover een preek. Hij stelt daarin dat goede werken heel belangrijk zijn, en geeft ook aan wat die werken zijn. God heeft ze klaargelegd, en in zijn Tien Geboden daarover reeds het een en ander gezegd. Hij nodigt de zijnen uit daarin te wandelen. Zo wijst Hij in zijn genade de gelovige de weg die hij moet gaan. Daarin komt dan ook zijn belovend spreken naar voren. Belofte en gebod horen bij elkaar. Maar in de loop van de tijd is in vergetelheid geraakt dat Luther belofte en gebod zo nauw aan elkaar had verbonden. Er kwam een scherpe scheiding tussen aan de ene kant het geloof en aan de andere kant 

Rob Dalrymple schreef een boek onder de titel Wie zijn familie van Jezus? De ondertitel luidt: Een Bijbelse theologie van land en volk, en een reactie op het christenzionisme.

Van huis uit hing Dalrymple het christenzionistische standpunt aan: Gods beloften voor het volk Israël moeten nog in vervulling gaan. Sterker nog, in 1948 is het begin gemaakt en de voltooiing zal plaatsvinden in samenhang met Christus wederkomst. In die visie past alleen maar onvoorwaardelijke steun voor de staat Israël.

Dalpymple is echter tot de ontdekking gekomen dat op die lijn aan Christus, en de vervulling van Gods beloften in Hem, ernstig te kort wordt gedaan. In dit boek doet hij verslag van zijn veranderde overtuiging. En hij zet uiteen wat de vervulling in Christus voor de uitleg van het Oude Testament betekent. Lees dit boek, als de vraag naar de juiste kijk op het volk Israël u bezighoudt.

Aansprekend is het dat de auteur christenen die het standpunt huldigen dat hij vroeger ook omhelsde, voluit erkent als broeders en zusters in Christus. In alle rust en met liefde zet hij – in gesprek met hen - zijn gedachten uiteen.

Wereldwijd is de waardering voor vredestichters groot. In 2019 ontving de Ethiopische premier Abiy Ahmed de Nobelprijs voor de Vrede, vooral omdat hij zich heeft ingezet voor het beëindigen van het jarenlange grensconflict met buurland Eritrea. Ook was hij bemiddelaar in internationale conflicten in Afrika, en speelde hij een grote rol in het helen van een breuk in de Ethiopisch-Orthodoxe Kerk.

Ook op kleinere schaal zijn vredestichters actief, zoals bij conflicten binnen families. Veel waardering kreeg Bert van Leeuwen voor zijn tv-programma Het familiediner, waarin wordt geprobeerd mensen die al jaren lang in onmin met elkaar leven, bij elkaar te brengen. Hufters en ruziezoekers kunnen rekenen op afkeuring, maar vredestichters op positieve reacties.

Inmiddels is ze wereldberoemd: Asia Bibi uit Pakistan. De rooms-katholieke Asia komt uit het dorp Ittanwali in het oosten van de Pakistaanse provincie Punjab. Zij kwam in 2009 in het nieuws nadat zij vanwege haar christelijk geloof gevangen was gezet.

Asia Bibi werkte samen met tien moslimvrouwen op het land en bood de andere vrouwen water aan. Die weigerden omdat dit door een christen was aangeraakt en daardoor onrein zou zijn. Bibi zou hierop gezegd hebben: ‘Ik geloof in mijn religie en in Jezus Christus, die voor van de mensheid aan het kruis stierf. Wat deed jullie profeet Mohammed ooit om de mensheid te redden?’ Haar reactie veroorzaakte grote woede in het dorp. Asia Bibi werd opgepakt en gevangengezet en op 7 november 2010 veroordeeld tot de dood door ophanging vanwege ‘blasfemie’ (godslastering) tegen de profeet Mohammed. Bijna acht jaar later, op 31 oktober 2018 sprak de hoogste rechter in Pakistan Asia Bibi vrij, ondanks vele protesten van Moslimextremisten. Al die jaren in de gevangenis hebben medewerkers van de Nederlandse Stichting De Ondergrondse Kerk (SDOK) haar undercover bezocht en zich ingezet voor haar vrijlating. Inmiddels heeft zij samen met haar gezin asiel gekregen in Canada. Asia Bibi, haar man en beide dochters weten zich in Gods hand geborgen. En dat geeft rust.