De kerk van ongeveer zestien eeuwen geleden, die de Latijnse taal gebruikte, sprak over de communio sanctorum. Het woord communio is duidelijk. Dat slaat op verbondenheid. Maar wat bedoelt dat tweede woord? Mensen of zaken? Of beide? Wat stond de opstellers van een nieuw avondmaalsformulier (2010) voor ogen met de bede: 'Doe ons de gemeenschap der heiligen beleven'?

Vaak denken we daarbij aan de gelovigen. Zij zijn onderling verbonden en vormen een geloofsgemeenschap. Maar daarmee is toch nog niet alles gezegd. Het woord anctorum (uit: communio sanctorum) kan ook slaan op heilige dingen. Dan belijden we met de apostolische geloofsbelijdenis: Ik geloof dat wij verbonden zijn aan heilige zaken. In de loop van de eeuwen heeft de kerk ook daaraan gedacht.

Koriander is een kruid dat oorspronkelijk uit het Midden-Oosten en landen rondom de Middellandse Zee  komt. Vermoedelijk hebben de Romeinen het meegenomen naar Midden-Europa en zodoende is het ook hier terecht gekomen. Alle delen van de korianderplant zijn eetbaar. De verse bladeren en de gedroogde zaden worden het meest gebruikt voor culinaire doeleinden. In het Oude Testament wordt twee keer melding gemaakt van koriander, beide keren in vergelijking met manna: het manna was als korianderzaad (Ex. 16, 31; Num. 11, 7).Het blad lijkt een beetje op dat van peterselie. De plant heeft schitterende kleine bloemen die van wit tot roodachtig variëren.

Of vooral gemakzuchtig?

Hoe ben je vandaag de dag een goede getuige van Christus Jezus? In hoeverre moet je je daarvoor aanpassen aan de cultuur waarin je leeft? En vanaf wanneer kun je zeggen: ‘die aanpassing is eigenlijk gewoon ‘.

In zijn boek Nederlander met de Nederlanders* snijdt Robert Plomp dit onderwerp aan. De titel is een verwijzing naar Paulus die schreef dat hij een Jood met de Joden en een Griek met de Grieken wilde zijn. Hij liet bijvoorbeeld zijn medewerker Timoteüs besnijden zodat deze geen belemmering zou vormen in de ontmoeting met Joden. Tegelijk verbood hij de Galaten dat zij zich zouden besnijden, want wereldgelijkvormigheid? Dat zou een terugkeer inhouden naar het judaïsme.

We vinden in dit boek boeiende levensveranderende gesprekken die Jezus heeft met mensen. Met de Samaritaanse vrouw en Nicodemus. Met de rouwende zussen van Lazarus. Met Maria Magdalena. Geloven is een persoonlijke ontmoeting hebben/krijgen met Jezus. Een boek voor sceptici én geloofstwijfelaars. Die laatsten denken dat geloven afhangt van hun gedachten en hartsgesteldheid. Het gevoel dat Jezus er niet is zou nou juist wel eens een teken kunnen zijn dat Hij met jou bezig is. Waarom knaagt dit anders zo? Dit boek doet een appel op onze rationaliteit maar benadrukt tegelijkertijd de relatie.