Aurelius Augustinus, 'zoon van fatsoenlijke christelijke ouders', leefde zo'n zestien eeuwen geleden. Maar nog steeds worden zijn preken en geschriften vertaald en gelezen! Daarvoor is een reden. Je merkt dat er een man aan het woord is die leefde vanuit het woord dat hij verkondigde. Hij kon ook rake uitspraken doen, en beelden oproepen die je niet snel vergeet.

Zijn leerling en vriend Possidius, heeft het een en ander uit het leven van de grote kerkvader opgeschreven: een warm en liefdevol getuigenis over een groot voorbeeld.

Een boek dat in drie maanden zes drukken beleeft, moet heel bijzonder zijn. Dat is het ook. De schrijfster is een Antwerpse en los van haar Rooms-katholieke wortels. Zij solliciteerde op de advertentie waarin een student(e) gevraagd werd om aan de vier kinderen (tussen 8 en 16 jaar) van een joods gezin naschoolse les en huiswerkbegeleiding te geven. Ze ontdekte in het sollicitatiegesprek dat zes studenten al na enkele avonden met deze bijbaan gestopt waren. Nadat ze was aangenomen, begreep ze hoe dat kwam. Ze kwam in dit orthodox-joodse gezin in een voor haar volstrekt onbekende wereld terecht. Daar kwam nog bij dat Elzira, de dochter van 12, dyspraxia had. Dat was een hardnekkige belemmering, waardoor het intelligente meisje zelfvertrouwen miste. Margot wist echter haar vertrouwen te winnen. Ze leerde haar, met pijn en moeite, fietsen. Dat was voor Elzira een grote overwinning en zeer bevorderlijk voor haar zelfvertrouwen. De iets oudere zoon Jakov stond eerst afwijzend tegenover Margot, maar zij wist ook zijn vertrouwen te krijgen. Ze ging ook voor hem veel betekenen. Met de twee andere kinderen was het contact minder intensief.

In de serie ‘De eerste keer…’ verschenen twee nieuwe deeltjes:

De eerste keer… opa en oma

Ervaringsdeskundigen Bert (orthopedagoog) en Willemien (verpleegkundige) Reinds schreven samen een leuk en leerzaam boekje over opa en oma worden.

Een greep uit de onderwerpen die aan bod komen:

Hoe voelt dat, de eerste keer opa en oma worden?

Ruzie in de kerk kan zomaar ontstaan. Bijvoorbeeld omdat de vaste organist gefrustreerd is als zijn plek als begeleider van de gemeentezang steeds vaker wordt ingenomen door een pianist of een band. Of omdat gemeenteleden gaan samenwonen, terwijl het beleid van de kerkenraad op dit punt duidelijk tegen is. Het kan zijn dat de koster in een kerk zo gedreven is om zijn taak goed uit te oefenen dat hij hierdoor de spontaniteit van gemeentelijke activiteiten belemmert.

De kiem voor een conflict is snel gelegd. En, zoals we in het vorige artikel al zagen, speelt er onder de oppervlakte vaak veel mee wat het conflict voedt en versterkt.