De meeste kerken hebben in de zomer wat minder bezetting dan normaal. Vanwege vakantie zijn er nogal wat mensen die een paar weken gemist worden. Er zijn ook gemeenten die juist in de zomer te maken hebben met veel meer mensen. Een van deze gemeenten is Hardenberg, waar in de zomer zelfs dubbele ochtenddiensten worden gehouden. In deze laatste bijdrage in de serie Zomergasten vertellen twee vaste zomergasten in Hardenberg hun verhaal.

Jacob Post en Marretje Post-Romkes wonen op Urk. Ze ontvingen in de ruim veertig jaar dat zij nu getrouwd zijn, zes zonen, vier schoondochters en vijf kleinkinderen: 'Heel lang was de verhouding 7-1 in het voordeel van de mannen, maar is dat omgebogen in een 9-8 voorsprong voor de vrouwen.'

Na een arbeidzaam leven van tweeëndertig jaar in de Noordzeevisserij en achttien jaar zalmrokerij, nam Jacob in verband met 'enig lichamelijk' maar vooral 'geestelijk ongemak' afscheid van zijn werk waardoor zij wat eerder van het pensioen kunnen genieten.

‘Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend…’ zegt de Bijbel. Soms wordt daar een curieuze invulling aan gegeven. Zo stond eens mijn vader in het gangpad van een trein, terwijl de controleur van kaartjes naderde. Het probleem van mijn vader was dat hij die keer geen kaartje had. Wat te doen?

Hij begon een heel vriendelijk en enthousiast verhaal tegen de controleur toen die dichterbij kwam, nog voordat die naar het kaartje kon vragen. Al lachend en terug pratend passeerde de conducteur, en hoofdschuddend vervolgde hij zijn weg, en ging verder met zijn controle van passagiers – en verzuimde mijn vader te controleren.

In de serie ‘christen en beroep’ maken we portretten van gemeenteleden die iets vertellen over wat hen beweegt in hun werk en welke rol geloof daarin speelt. Vandaag het tweede artikel over Rosi van der Wal. Het eerste artikel ging over haar afkomst en geschiedenis, deze gaat over haar geloof en beroep.

Rosi wilde bewust haar dochter zelf opvoeden. En dat deed zij. Toen haar dochter dertien werd is Rosi weer gaan nadenken over een beroepsopleiding. Wat haar in die dertien jaar was opgevallen was dat ze zo veel plezier beleefde aan de zorg voor haar kind. Maar Rosi dacht, dat komt allemaal voort uit mijn moederliefde. Maar dat was niet het hele verhaal, zo bleek.

Dit is een (autobiografische) roman. Esther was nog jong toen haar vader heel ziek werd. Zij bad intens voor zijn genezing, in het vaste vertrouwen dat God die zou geven. Daarom was zij totaal ontredderd, toen hij stierf. Ze wist geen raad met zichzelf, en ook niet met de manier waarop anderen haar probeerden te troosten. Ze raakte haar geloof in God en mensen kwijt, en ook het zicht op de zin van het leven. Maar ongedacht openbaarde God zich aan haar, waardoor haar bestaan in zijn licht kwam te staan.

Later werd haar broer Johannes ernstig ziek. Ze bad weer, en vroeg God desnoods alles van haar af te pakken, maar niet haar broer. Toen hij stierf, gebeurde dat wonderbaarlijk genoeg niet met haar geloof. Dat groeide en bloeide juist op. Ze ontdekte dat God verschrikkelijk is, maar tevens oneindig groot in liefde en genegenheid voor ons mensen.