In 'Gebrokenheid', deel drie van de serie 'Eigenwijze schapen', staat: 'Het is een illusie dat we met christelijke ethiek alles kunnen oplossen. Daarvoor is het leven al te gebrekkig en gecompliceerd.' De modellen laten één ding onderbelicht, namelijk dat boven al onze gebrokenheid God Koning is.

Jezus zegt: 'Ik ben niet gekomen om de wet af te schaffen.' De Bergrede laat zien dat het besef van Gods aanwezigheid bepalend zou moeten zijn voor de keuzes die wij maken.

We zitten met z’n drietjes in de ongezellige hal van een psychiatrische kliniek. Zonder moeite kunnen we de gesprekken om ons heen volgen. We proberen ons te concentreren op onze vriendin. ‘Kunnen we niet zachtjes een lied zingen?’ vraagt ze. ‘Wat zullen we zingen?’ Ze heeft een voorstel. ‘Omdat Hij leeft ben ik niet bang voor morgen, omdat Hij leeft mijn angst is weg’. We zingen het zachtjes. Het is geen fiere constatering, het is meer een bede, een diep verlangen. Heer bevrijdt me van de angst. Ik moet denken aan een uitspraak van de dichter Willem Barnard: ‘ik kan alleen nog zingend geloven’.

Ceders zijn machtige bomen. Ze kunnen bijna veertig meter hoog worden, de stam kan een omtrek hebben van twaalf meter. Door de horizontaal groeiende takken kan de boom een omtrek krijgen van wel zestig tot negentig meter.

De ceder verbeeldt dan ook kracht. Op heel veel plaatsen in de Bijbel kom je dat tegen. In Hooglied bezingt het meisje haar prachtige vriend: zijn gestalte is zo fier als een ceder van de Libanon.

Ja, de Libanon. In de tijd van de Bijbel waren er uitgestrekte wouden met ceders, cipressen en eiken. Cederhout werd gebruikt voor de bouw van paleizen en tempels. Ook Salomo haalde er het hout voor de tempelbouw. Nu zijn er in Libanon nog maar weinig ceders over. Elders worden ze wel aangeplant in grote tuinen.

Vandaag de dag zijn mensen mondiger dan ooit, vooral in westerse samenlevingen. Hoe gaan we pastoraal om met dit ‘type mens’ dat zich niet zomaar wat laat gezeggen?

In dit artikel aandacht voor de plek die gebrokenheid hierbij inneemt. Eerst een korte terugblik op deze serie naar aanleiding van het boek van Patrick Nullens, Zorgen voor een eigenwijze kudde. Het is onder meer de taak van de kerk om mensen te leren Christus ‘zichtbaar’ te maken. Daarbij is het als allereerste belangrijk dat een pastor naar het gemeentelid kijkt met de ogen van Christus. Dat wil zeggen: barmhartig, begrijpend, zonder veroordeling. Maar óók dat de pastor en de pastorant openstaan voor de ‘verstoring’ en correctie door Gods Geest en Woord... Want in hun tweegesprek zijn ze met drie personen! Met Christus in hun midden.