In deze rubriek willen we de komende tijd aandacht geven aan activiteiten die kerken organiseren in of voor hun buurt. Laat de buurt weten dat je er bent. Merkt de buurt iets van de jouw kerk? Naar we hopen brengen illustratieve ideeën en activiteiten jou op een idee voor jouw gemeente.


Van 18 okt tot 20 okt werden weer de Doedagen in Winschoten gehouden.
Het was de veertiende keer dat het IKEP (interkerkelijk evangelisatieplatform) dit evenement organiseerde.

Het IKEP wordt vertegenwoordigd door drie kerken, te weten: de Baptistengemeente, de Christelijke Gereformeerde kerk en de Gereformeerde kerk vrijgemaakt.
De Doedagen zijn bedoeld voor kinderen van 6 tot 13 jaar en vinden altijd plaats in de herfstvakantie. Het doel van deze dagen is: kinderen in Winschoten en omstreken bekend te maken met het evangelie op een heel laagdrempelige wijze.
Door liedjes en toneel hopen we dat de kinderen leren wie Jezus is en wat Hij voor hen kan betekenen. Ieder jaar worden er nieuwe liedjes ten gehore gebracht, maar worden bekende liedjes ook steeds herhaald, in de hoop dat de kinderen ze nooit weer zullen vergeten. Het lied dat ieder jaar weer wordt gezongen is:
MACHTIG IS DE NAAM VAN DE HEER !

Laten wij daarom met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade, opdat wij barmhartig-heid ontvangen en genade vinden om hulp te verkrijgen te gelegener tijd.
Hebreeën 4:16

Uit bovenstaande tekst licht ik het woord vrijmoedigheid. Ook geef ik bijzondere aandacht aan de slotwoorden.
Vroeger hoorde ik vaak dat mensen geen vrijmoedigheid hadden om avondmaal te vieren. Ongetwijfeld komt het nog altijd voor dat mensen dat niet durven. Anderen hebben die vrijmoedigheid wel. Maar hebben zij die vrijmoedigheid op de manier zoals dat in de tekst wordt bedoeld? Want daarin gaat het niet om de durf die je uit je zelf hebt. En ook niet om de moed van het geloof, hoewel dat er natuurlijk wel mee te maken heeft. Het woord dat de schrijver van Hebreeën gebruikt is een heel specifiek woord.

Gerjanne Trompert was een aantal maanden in Zuid-Amerika. Ze heeft daarover diverse keren geschreven voor ons kerkblad. Nu blikt ze nog één keer terug.

‘Oh, wat leuk dat je in Zuid-Amerika bent geweest. Je hebt veel dingen gedaan, gezien en meegemaakt. Was dat niet heftig? En hoe is het om dan weer in Nederland te zijn, heb je je leventje weer wat op kunnen pakken?’
Inmiddels ben ik net zolang terug als dat ik in Zuid-Amerika ben geweest en heb ik al twee reünies gehad met Nederlanders die ik daar heb leren kennen.
Het lijkt alweer zo lang geleden dat ik met mijn gitaar op de rug door de arme Peruaanse wijk liep, op weg naar de Engelse les om met de kinderen leuke dingen te doen. Dat ik vol spanning in een internetcafé zat te wachten of de Skype-verbinding het zou doen en ik weer met thuis kon praten. Ook het gevoel van niets te hoeven en de afwegingen die gemaakt moesten worden tijdens mijn werk in Bolivia, lijken jaren geleden. Hoe zou het eigenlijk zijn met die blinde man op het grote plein in Peru, zou hij elke dag wel genoeg geld ophalen om van te kunnen eten? En hoe vergaat het Pedro, de jongen die altijd vol enthousiasme naar mijn Engelse lessen kwam?

Met de banken- en eurocrisis betaalt uiteindelijk telkens de gewone man en vrouw de tol. We moeten met z’n allen dik betalen voor de problemen die door een paar zakkenvullers zijn gecreëerd. Of dat agressie geeft? Ik dacht het wel!  
Een stel investeerders en bankiers verrijken zich met sluwe deals en onrechtvaardige bonussen en wij kunnen niet anders dan toekijken. Nu is dat laatste niet helemaal waar, want we kunnen met de voeten stemmen door zo spoedig mogelijk over te stappen naar een ideële bank (daar zijn er nog een paar van). Ik heb het kort geleden gedaan en het voelt goed kan ik zeggen.

Onze samenleving maakt zich sterk voor waarden die haaks staan op het evangelie. Zij wil zelfs dat christelijke organisaties die waarden erkennen. Soms staan we in deze wereld voor een keuze: schikken in een algemeen beleid of weerstand bieden. Dat geeft zorg. Maar wat vanuit de samenleving op ons afkomt, kan ook een proces van loutering zijn.

Druk op christelijke organisaties en individuele christenen in onze westerse samenleving is zorgwekkend. Toch moeten we die druk niet overdrijven. Een zekere relativering is op zijn plaats. In de eerste plaats stelt die druk weinig voor in vergelijking met wat onze vervolgde broeders en zusters moeten meemaken. Verder is een aantal van de voorbeelden die in het eerste artikel genoemd zijn niet specifiek gericht tegen het christelijk geloof. Denk aan de nieuwe gedragscode van de politie. Die code heeft betrekking op allerlei elementen van het uiterlijk van een politieagent. In de derde plaats biedt de Here ons nog vele mogelijkheden voor de verkondiging van het evangelie en de beleving van het geloof. Ten slotte hoort de druk vanuit de samenleving bij het christen-zijn. Jezus zei tegen zijn discipelen dat zij verdrukking zouden lijden. Er is in de geschiedenis van de kerk veel verdrukking geweest. Hoezo spreken wij dan van een toenemende druk?

Pagina 529 van 612

Kerkdiensten

Commentaar

  • Bevrijding en vrede – wij gedenken 2025-04-25 08:13:45

    Dit nummer verschijnt kort voor de officiële dodenherdenking – met de kransleggingen op de Dam in...

  • Voorjaar 2025-04-12 09:38:55

    Het kan niemand ontgaan zijn, het voorjaar hangt in de lucht. Heerlijk om weer even in het...

  • Veertig dagen Paaspodcast en Spotify 2025-03-28 18:37:35

    Nog een paar weken en dan vieren we opnieuw het Paasfeest. Dat betekent dat we voor wat betreft...

  • Asjera’s terugkeer 2025-03-15 08:38:30

    De profetische uitspraak: ‘Het is God of de afgoden,’ van de christenfilosoof prof. dr. ir. H. van...