De raad van Naomi is een raadsel
Naomi zei tegen haar beide schoondochters: Gaan jullie beiden terug naar het huis van je moeder. Moge de HERE jullie liefde bewijzen, zoals jullie die aan de gestorvenen en aan mij hebben bewezen; Moge de HERE jullie rust geven ieder in het huis van een man. Hierop kuste zij hen. Toen barstten zij in tranen uit en ze zeiden tegen haar: Wij keren zeker met u terug naar uw volk.
Ga terug, mijn dochters, zei Naomi, waarom zouden jullie met mij meegaan? …. Nee, mijn dochters, mijn lot is te bitter voor jullie; de HERE heeft zich tegen mij gekeerd. Kan ik soms nog zonen krijgen die jullie mannen kunnen worden?




In het eerste artikel hebben we stilgestaan bij het ‘waarom’ van preken. Wat is de reden dat we wekelijks twee preken meekrijgen? De conclusie was dat de Bijbel hierin nauwelijks concrete voorschriften geeft. Het wordt aan de tijd, cultuur en aan de inspiratie van Gods Geest overgelaten om telkens opnieuw de ideale vorm te zoeken. En dat is datgene wat het meest tegemoet komt aan de eer van God, aan het elkaar leren, vermanen en bemoedigen in deze concrete tijd. Vanuit die zoektocht ga ik in dit artikel enkele adviezen ter overdenking formuleren.
'Er staat geschreven en er is geschied'. Een uitspraak die zegt dat de geschiedenis houvast geeft. Toch kan de geschiedenis ook onzeker maken. Bijvoorbeeld wanneer je nadenkt over veranderingen die zich in de loop van de tijd hebben voorgedaan in kerk en samenleving. Het is soms net alsof je op drassige bodem terecht bent gekomen.
Een aantal maanden geleden heeft er in dit blad een serie artikelen gestaan over de preek. Eigenlijk waren alle artikelen in deze serie interessant en informatief. Er ontbrak maar één ding aan en dat was dat geen van deze artikelen was geschreven door een hoorder; al deze artikelen waren geschreven door predikanten.