{mosimage}'Kinderen garanderen geen geluk. Ze staan dat geluk juist in de weg!'
Dat geluid horen we in een samenleving waarin de liefde verkilt. 'Waarom
zou je kinderen welkom heten wanneer zij in je geluksverwachting een
onzekere factor vormen?' Tegenover dit geluid klinkt het evangelie, dat
spreekt over gastvrijheid en openheid.
Babette Pouwels heeft onderzoek gedaan naar het geluksgevoel van ouders
na de geboorte van hun eerste kind. Dat onderzoek heeft geleid tot een
promotie aan de Universiteit Utrecht. Die promotie heeft in februari van
dit jaar plaatsgevonden.
Uit haar onderzoek komt naar voren dat de hoge verwachtingen die ouders
hebben ten aanzien van de geboorte van hun kind, niet vanzelfsprekend
leiden tot een hoger geluksgevoel. Mannen blijken gemiddeld zeven jaar
last te houden van een verminderd geluksgevoel, vrouwen zelfs vijftien
jaar. Mannen zijn na de geboorte van hun kind onder meer ontevreden over
hun tijdsbesteding. De reden daarvoor is niet dat zij dan minder vrije
tijd zouden hebben. Waarover zij vooral struikelen is de invulling
daarvan. Tijd is in een jong gezin vaak versnipperd. Mannen kunnen
daardoor moeilijker een bepaalde langere tijdsperiode voor zichzelf
vrijmaken. Bovendien brengen jonge ouders hun vrije tijd meer dan
voorheen samen in hun gezin door.
Daarnaast zijn mannen ontevreden over hun inkomen. De reden daarvoor is
niet dat zij in inkomen zijn achteruitgegaan, maar wel dat de uitgaven
zijn toegenomen. Kinderen kosten geld. Mannen zijn dus ontevreden over
het gegeven dat een groter deel van hun inkomen opgaat aan de verzorging
van kinderen.
Lees meer: Gastvrijheid als levenswijze
{mosimage}Francis Marion Tarwaters oom was nog maar een halve dag dood toen de
jongen al te dron-ken was om verder te graven aan zijn graf, zodat een
neger genaamd Buford Munson, die een kruik kwam laten vullen, het karwei
moest afmaken en het lijk, dat nog altijd aan de ontbijttafel zat,
moest wegslepen om het een fatsoenlijke begrafenis te geven, met het
teken van zijn Heiland aan het hoofdeinde van het graf en genoeg aarde
bovenop om te voorkomen dat de honden het zouden opgraven.
Dat is de eerste zin van De geweldenaars. Deze roman van Flannery
O’Connor verscheen in 1960. De Nederlandse vertaling van Else Hoog kwam
uit in 1989. Van die vertaling werd in 2010 een herdruk uitgegeven bij
Kok in Kampen voor de prijs van € 15,00. Het is het eerste deel uit een
nieuwe reeks literaire christelijke romans die zijn geïnspireerd door
het christelijke gedachtegoed. Het lofwaardige initiatief tot deze reeks
Christelijke klassieken is genomen door Coen Verboom en Tjerk de Reus.
Flannery, O’Connor was Amerikaanse en overleed in 1964, slechts 39 jaar
oud. Ze was een knap schrijfster en een toegewijd katholiek gelovige.
Dat geloof wilde ze in haar werk op niveau ter sprake brengen. Zij deed
dat door de waarheid te schreeuwen tegen hardhorenden. Zo laat Tjerk de
Reus de lezer in zijn nawoord weten.
Lees meer: De waarheid schreeuwen tegen hardhorenden
{mosimage}Wat wij in de Bijbel lezen verschilt soms behoorlijk van wat wij gewoon
vinden. Velen stellen zich de vraag hoe wij bijbelwoorden zinvol kunnen
betrekken op onze tijd. De wetenschap die zich bezighoudt met deze
vraag, is de bijbelse hermeneutiek. Altijd is gezocht naar een brug
tussen de tekst en de lezer.
Met de Nederlandse Geloofsbelijdenis belijden wij dat God Zich aan ons
heeft geopenbaard voor zover dat voor ons nodig is. Daarin toont Hij
zijn zorg voor ons. Hij wil dat wij behouden worden. Het geopenbaarde
Woord dat Hij op schrift heeft laten stellen is een richtsnoer en
maatstaf voor ons geloof. Maar deze belijdenis neemt al onze vragen nog
niet weg. Bijbelteksten worden soms heel verschillend uitgelegd. Wil die
kloof worden overbrugd, dan is een uitlegger nodig. Voor de
Emmaüsgangers was Jezus de uitlegger. Hij staat tussen deze discipelen
en de oude teksten. Hij leert hen op een andere manier te lezen zodat de
Schrift voor hen opengaat. Hij past de woorden van Schrift ook op hen
persoonlijk toe. Hij ruimt het obstakel op dat instaat tussen de
discipelen en de tekst. De oude tekst krijgt via Jezus een nieuwe
betekenis. Maar ook wanneer we ons bij de uitleg van woorden van het
Oude Testament door Christus laten leiden, blijven we moeite houden met
bepaalde voorschriften. We zien niet altijd hoe we bijbelwoorden over
bijvoorbeeld geweld, de ondergeschikte positie van de vrouw en strenge
strafbepalingen een plaats kunnen geven in onze tijd. Is er niet sprake
van een diepe kloof? Kan die kloof wel worden overbrugd?
Lees meer: Tussen tekst en lezer
{mosimage}Op 10 maart jl. vergaderde de classis Leeuwarden in de stad waar de
classis naar is genoemd. Het was een goede, gezegende vergadering. Het
is ondoenlijk om in dit verslag alles weer te geven en daarom de
hoofdpunten die de agenda bepaalden.
Na de opening door ds. C.A. den Hertog namens de kerk van Leeuwarden nam
ds. G.P.M. van der Linden de voorzittershamer over. Op kundige wijze
leidde hij de rest van de dag de vergadering. Als de dingen gaan zoals
wij ze kunnen voorzien was het de laatste keer dat hij de
voorzittershamer hanteerde. Op de voorjaarsclassis van 2012 zal in
principe zijn aanvraag voor emeritering op tafel liggen. Deze dag echter
was er een andere predikant wiens emeritaatsaanvraag diende.
Emeritering ds. D.J.K.G. Ruiter
Op 14 mei hoopt ds. D.J.K.G. Ruiter 65 te worden en daarmee bereikt hij
de leeftijd waarop hij met emeritaat mag. De behandeling van de aanvraag
was zo achter de rug; op advies van de deputaten art.49 ging de classis
unaniem akkoord. Bij de overhandiging van de acte van emeritering
memoreerde de voorzitter enkele opvallende eigenschappen van ds. Ruiter.
Het optreden van ds. Ruiter binnen de gemeente en de classis werd
gekenmerkt door grote trouw. Waar hem om hulp gevraagd werd, was hij er.
Zijn grote aandacht voor de studie van de Schrift maakte dat zijn
preken altijd nieuw en fris bleven. En heel opvallend is zijn grote
aandacht voor liturgie en kerkmuziek.
Lees meer: Broeders ontmoeten elkaar
{mosimage}Gerjanne Trompert heeft psychologie gestudeerd in Nijmegen en werkt een
aantal maanden in het buitenland om ervaring op te doen die ze na deze
periode kan gebruiken in Nederland. Bovendien wil ze haar kennis
inzetten bij projecten om op die manier een bijdrage te leveren aan
verbeterde levensomstandigheden van de mensen.
Avontuur Peru alweer bijna ten einde!
Wanneer je een gemiddelde Nederlander vraagt hoe hij denkt over
Zuid-Amerika, dan komen vaak de volgende associaties naar boven: arm,
relaxe cultuur, weinig stress, gelukkige mensen, sterk geloof in God en
sterke hechte familiebanden.
Doordat ik mezelf schaar onder een gemiddelde Nederlander kwam ik met
deze associaties Zuid-Amerika binnen. In Ecuador (maand januari) woonde
ik in een gastgezin gedurende mijn vijf weken Spaanse les, maar ik moet
zeggen dat ik daar toch niet heel veel mee gekregen heb van de cultuur.
Overdag had ik les en ´s middags trok ik met andere reizigers op. Het
contact met de cultuur en mijn gastgezin beperkte zich hierdoor
voornamelijk tot een kort gesprek tijdens het ontbijt en het avondeten.
Lees meer: Gerjanne in Zuid-Amerika (2)
