De heer B. Compaan heeft jarenlang in het onderwijs gewerkt. Hij
organiseerde, samen met collega?s, reizen naar Auschwitz voor de
leerlingen van zijn school. De heer Compaan heeft zich in de loop der
tijd erg verdiept in alles wat er in dit kamp is gebeurd. Ook nu hij
niet meer werkt, verzorgt hij nog steeds reizen naar Auschwitz, het
concentratiekamp waar gruwelijke dingen zijn gebeurd.
Het liefst gaat hij met mensen die een godsdienstige achtergrond hebben.
Eerst wil ik iets vertellen over de geschiedenis over het ontstaan van
dit concentratiekamp.
Toen Hitler Polen had verslagen was er o.a. in de stad Krakau veel
verzet. Vlakbij Krakau, in het plaatsje Oświęcim, was een Poolse
cavaleriekazerne. In 1940 werd besloten dit complex om te bouwen tot een
concentratiekamp. De naam van Oświęcim werd Auschwitz. De eerste
gevangenen waren politieke gevangenen, met name Poolse verzetsstrijders.
Ze werden erg mishandeld en vaak ook doodgeslagen. Het eten was
miserabel en te weinig. Zij hebben in korte tijd alles gereed gemaakt
voor grote groepen gevangenen. Dit heeft erg veel Polen en ook Russen
het leven gekost. In 1942 waren er op een gegeven moment 20.000 mensen
in de gebouwen ondergebracht. Zelfs de zolders en de kelders werden
?benut?. Dit is onmenselijk dachten de gevangenen. Dat was ook de
bedoeling van de Nazi?s.
Lees meer: Een bezoek aan Auschwitz
Meer dan driehonderd mannen en vrouwen, meest ouderen en enige jongeren,
kwamen van 19 september 2009 - 20 maart 2010 op negen zaterdagen bijeen
voor de Vormingscursus in de Chr. Geref. Kerken. In Apeldoorn,
Drachten, Goes en Sliedrecht behandelden hoogleraren en predikanten
onderwerpen over identiteit en seksualiteit, het pastoraat, de
belijdenisgeschrif-ten, de apostel Paulus en het bijbelboek Dani?l. In
twee artikelen geef ik een impressie van het onderwerp dat voor mijn
rekening kwam: onze Oecumenische Belijdenissen. In het eerste artikel
werd ingegaan op vroege vormen van belijden en ging het over de vormen
van belijden. We bespraken het eerste van de drie oecumenische
belijdenisgeschriften: de Belijdenis van Nicea uit het jaar 325. In dit
tweede artikel bespreken we de twee andere oecumenische
belijdenisgeschriften.
We kunnen aannemen dat het Concilie van Constantinopel in 381
Apollinaris veroordeelde. Van dat concilie hebben we echter geen
notulen. Pas 70 jaar later kwam de belijdenis die daar is opgesteld
?boven water?, in de handelingen van het belangrijke concilie van
Chalcedon in 451. Daar werd het symbool van Constantinopel 381
aangehaald als het Credo van Nicea! En nog altijd gebruiken we die naam
voor wat beter de Belijdenis van Nicea-Constantinopel heet!
Lees meer: Onze Oecumenische Belijdenissen (2)
Meer dan driehonderd mannen en vrouwen, meest ouderen en enige jongeren,
kwamen van 19 september 2009 - 20 maart 2010 op negen zaterdagen bijeen
voor de Vormingscursus in de Chr.Geref. Kerken. In Apeldoorn,
Drachten, Goes en Sliedrecht behandelden hoogleraren en predikanten
onderwerpen over identiteit en seksualiteit, het pastoraat, de
belijdenisgeschriften, de apostel Paulus en het bijbelboek Dani?l. In
twee artikelen geef ik een impressie van het onderwerp dat voor mijn
rekening kwam: onze Oecumenische Belijdenissen.
De geschiedenis van de Vroege Kerk maakt wel duidelijk waarom het
belijden van het geloof nodig was. Dat was trouwens in het Nieuwe
Testament al duidelijk. Geloven met het hart en belijden met de mond
horen bij elkaar (Rom. 10:10). Er zit iets in van het recht dat God op
ons hele leven heeft als Schepper. Ziel en lichaam zullen van Hem zijn!
Denk aan zondag 1 van de Heidelbergse Catechismus. De kerk van alle
tijden is dan ook nooit zonder belijden geweest. De katholieke kerk ?
van altijd en overal ? werd al vroeg gekend aan haar katholieke
belijdenis. En die is dus nog altijd onze belijdenis! Daar heb je het
belang van de ?Vroege kerk? voor ons! De grondvorm van alle belijden, al
in het Nieuwe Testament, is: ?Jezus is Heer? (1 Kor. 12:3; Filp. 2:11;
Joh. 20:31), en gaat op sommige plaatsen al in de richting van het
belijden van de Drie-eenheid (1 Joh. 2:22v, 4:1; 5:6). Maar ook na de
periode van het Nieuwe Testament blijft belijden aan de orde.
Lees meer: Onze Oecumenische Belijdenissen (1)
In het eerste artikel heeft u kunnen lezen hoe Wiebe van der Heide ertoe
kwam om te gaan wonen in een sloppenwijk in Zuid-Afrika. In dit artikel
leest u over zijn vertrek en de eerste jaren daar.
Tijdens mijn verblijf op het medisch schip de Anastasis ontmoette ik een
Zuid-Afrikaanse blanke jonge man. Joop (dit is niet zijn echte naam)
woonde in een sloppenwijk met als doel evangelisatiewerk te doen onder
de inwoners die allen Xhosa?s zijn.
Voordat ik eind februari 1997 het schip moest verlaten om mijn werk in
Oostenrijk te hervat-ten, hadden Joop en ik plannen gemaakt, zodat ik
terug kon komen om hem te helpen met het evangelisatiewerk. Terug in
Oostenrijk begon ik direct met de aanvraag van een verblijfsver-gunning
voor Zuid-Afrika die ik in juni ontving. Hierna stuurde ik een brief
naar Joop met het bericht dat mijn aanvraag was goedgekeurd en dat ik zo
spoedig mogelijk zou komen. Eveneens nam ik ontslag en reisde naar
Nederland om afscheid te nemen van mijn familie en bekenden. In
Nederland boekte ik de reis naar Zuid-Afrika.
Toen werd ik gebeld door Joop. Hij vertelde me dat hij niet meer in de
wijk woonde, omdat het werk hem te zwaar was geworden. Hij was
teruggegaan naar zijn ouderlijk huis (1000 km bij de sloppenwijk
vandaan). Mijn hele wereld leek in te storten. Wat moest ik nu doen? Een
dag lang kon ik niet bidden. Toen kwam het verhaal van Abraham bij mij
boven. Abraham moest gaan naar een land dat hij niet kende en in ??n van
de laatste kerkdiensten in Oosten-rijk hadden we het volgende lied
gezongen: ?Ga Abraham, ga.? En in mijn hart hoorde ik God zeggen: ?Ga.?
Zo vaak heb ik gewankeld in mijn vertrouwen in Gods leiding, maar altijd
weer bevestigt God Zijn handelingen.
Lees meer: Wees een vader (2)
Kerkgangers horen graag preken over de gelijkenissen van Jezus. Dat zijn
immers verhalen uit het leven gegrepen, ter verduidelijking van Jezus?
verkondiging? Maar volgens Jezus zelf zijn zijn gelijkenissen niet zo
eenvoudig als ze lijken, zie Matth 13:10-17.
Neem bijvoorbeeld de gelijkenis van de wijze en de dwaze meisjes.
Dikwijls preken dominees over deze gelijkenis alsof het verhaal helder
is en de toepassing ook. Zij wijzen op de ge-woonten bij een bruiloft in
de tijd van Jezus. Maar wat een verschil in de uitleg van deze
ge-lijkenis. Het is dan ook een gelijkenis waarbij veel vragen te
stellen zijn.
Lees meer: De gelijkenis van de wijze en de dwaze meisjes
De heer B. Compaan heeft jarenlang in het onderwijs gewerkt. Hij
organiseerde, samen met collega?s, reizen naar Auschwitz voor de
leerlingen van zijn school. De heer Compaan heeft zich in de loop der
tijd erg verdiept in alles wat er in dit kamp is gebeurd. Ook nu hij
niet meer werkt, verzorgt hij nog steeds reizen naar Auschwitz, het
concentratiekamp waar gruwelijke dingen zijn gebeurd.
Meer dan driehonderd mannen en vrouwen, meest ouderen en enige jongeren,
kwamen van 19 september 2009 - 20 maart 2010 op negen zaterdagen bijeen
voor de Vormingscursus in de Chr. Geref. Kerken. In Apeldoorn,
Drachten, Goes en Sliedrecht behandelden hoogleraren en predikanten
onderwerpen over identiteit en seksualiteit, het pastoraat, de
belijdenisgeschrif-ten, de apostel Paulus en het bijbelboek Dani?l. In
twee artikelen geef ik een impressie van het onderwerp dat voor mijn
rekening kwam: onze Oecumenische Belijdenissen. In het eerste artikel
werd ingegaan op vroege vormen van belijden en ging het over de vormen
van belijden. We bespraken het eerste van de drie oecumenische
belijdenisgeschriften: de Belijdenis van Nicea uit het jaar 325. In dit
tweede artikel bespreken we de twee andere oecumenische
belijdenisgeschriften.
Meer dan driehonderd mannen en vrouwen, meest ouderen en enige jongeren,
kwamen van 19 september 2009 - 20 maart 2010 op negen zaterdagen bijeen
voor de Vormingscursus in de Chr.Geref. Kerken. In Apeldoorn,
Drachten, Goes en Sliedrecht behandelden hoogleraren en predikanten
onderwerpen over identiteit en seksualiteit, het pastoraat, de
belijdenisgeschriften, de apostel Paulus en het bijbelboek Dani?l. In
twee artikelen geef ik een impressie van het onderwerp dat voor mijn
rekening kwam: onze Oecumenische Belijdenissen.
In het eerste artikel heeft u kunnen lezen hoe Wiebe van der Heide ertoe
kwam om te gaan wonen in een sloppenwijk in Zuid-Afrika. In dit artikel
leest u over zijn vertrek en de eerste jaren daar.