Ds. Gerrit van de Groep ging op 1 augustus met emeritaat. Een
afscheidssamenkomst staat op 29 augustus gepland en de afscheidsdienst
op 30 augustus ?s morgens. De Heerdense pastor kijkt met dankbaarheid
terug op de 33 jaar die hij in de kerken mocht werken. Reden voor een
interview.
Ds. Van de Groep wilde ooit visser worden. Het water boeit hem nog
altijd. Daarom gaat hij nog steeds in de vakantie graag varen. Hij mag
dan al 33 jaar weg zijn uit zijn geboortedorp Bunschoten, zijn liefde
voor het water verraadt nog altijd zijn afkomst.
Visser zou hij echter niet worden. Van de Groep begon op een
belastingkantoor in Amersfoort en werkte vervolgens zo?n acht jaar bij
de AMRO-bank in Hilversum, waar hij de leiding had over een jonge club
mensen. Daar leerde hij veel.
Toen Van de Groep en zijn vrouw al vier kinderen hadden, kwam bij hem
de overtuiging dat hij predikant moest worden. Dus toch visser, maar
dan van mensen. Naast zijn werk bekwaamde hij zich in de theologie, via
de zogenaamde ?artikel 8?-route, een mogelijkheid die de kerkorde geeft
predikant te worden op singuliere gaven, dus zonder ?Apeldoorn?.
?Maar ik heb de hele lesstof van Apeldoorn wel zo?n beetje gehad hoor?,
zegt Van de Groep. ?Dat wilde ik ook. Ik wilde goed voorbereid de
kansel op.? Hij kijkt met vreugde terug op de lessen die hij kreeg van
onder meer de predikanten Den Butter, Westerink, Biesma sr. en Brons
sr.
Zijn vrouw werkte ondertussen in de psychiatrie en het ziekenhuis.
?Middelijkerwijs heb ik door haar de opleiding kunnen doen. Doordat zij
werkte, kon ik me op mijn studie concentreren. We waren dus al heel
modern, met de vrouw als kostwinner?, constateert hij lachend.
Lees meer: Toch visser geworden
Mijn zuster van 76 lijdt aan dementie, een late vorm van alzheimer. Bij
die vorm gaat de ziekte meestal langzaam. Bovendien krijgt ze
medicijnen die remmend werken. Toch is het een vreselijke ziekte die
onafwendbaar het geheugen steeds meer aantast. Dat weet mijn zuster
maar al te goed. Dat is pijnlijk voor haar, maar ook voor haar kinderen
en kleinkinderen en andere familieleden.
Vroege alzheimer is nog veel erger. Als je nog betrekkelijk jong bent,
gaat de ziekte snel. Wie dat in de familie of kennissenkring niet heeft
meegemaakt, kan er mee kennismaken door de roman van Lisa Genova die in
2009 in een Nederlandse vertaling verscheen. De Nederlandse titel van
deze roman is: Ik mis mezelf. Hij is vertaald door Mari?tte van Gelder
en verscheen bij Mistral in Amsterdam, onder ISBN 978 90 499 5106 1,
voor de prijs van prijs ? 17,95.
Symptomen
De hoofdpersoon is de vijftigjarige Alice Howard professor in de
psychologie aan de beroem-de Harvard universiteit. Ook haar man John
doceert aan diezelfde universiteit. Alice en John schreven samen een
lijvig wetenschappelijk boek onder de titel Van molecuul tot geest.
Het verhaal begint ermee dat John nodig weg moet, maar zijn bril niet
kan vinden, zoals zo vaak. Alice vindt de bril en beseft dat ook zij
soms niet meer weet waar ze dingen heeft gela-ten. Maar dat is niet
verontrustend.
Verontrustend vindt ze wel dat ze tijdens een lezing niet meer op een
belangrijk woord voor haar betoog kan komen. Ze redt zich uit de
situatie, maar het geeft haar een onbehaaglijk gevoel.
Lees meer: De vernietigende kracht van alzheimer
Op zondag 23 augustus zal dominee J. Bosch verbonden worden aan de
gemeente van de stad Groningen. Ds. N. Vennik, ??n van zijn nieuwe
collega?s, sprak met hem.
Zou u iets kunnen vertellen over uw levensloop? Hoe bent u ertoe gekomen predikant te worden?
Mijn spraak zal me niet gauw verraden, denk ik. Dat heb je als je beide
ouders bij het onderwijs zitten en ook nog eens uit twee heel
verschillende delen van het land afkomstig zijn. Bovendien ben ik ook
vaak verhuisd. Maar in Veenendaal ben ik geboren en opgegroeid. In het
tweede jaar van het VWO aan het Christelijk Lyceum Veenendaal groeide
bij mij het verlangen om predikant te worden. Het doorgeven van het
evangelie van Jezus Christus aan wie ook maar trok me enorm. Het is een
geweldige boodschap van een geweldige God. En nog steeds weet ik me
gedreven om dat evangelie door te geven. Ik moet vaak denken aan de
woorden van Jeremia in 20,9 waar hij zegt dat er binnen in hem een vuur
brandt. Dat gevoel herken ik. Predikant-zijn is een mooie uitdaging en
een prachtig beroep, al is het niet altijd gemakkelijk. Ik zou vandaag
direct weer dezelfde keuze maken.
Kunt u iets over uw gezin vertellen?
Nog maar een paar weken geleden hebben Titia en ik samen met de
kinderen (en ook familie en vrienden) mogen vieren dat we 25 jaar
getrouwd waren. Op zo?n moment besef je hoe rijk je bent met elkaar. Ik
heb het enorm getroffen met Titia (die ook in Apeldoorn theologie
gestudeerd heeft; ja, zo is het gekomen ?). Bij het werk in de gemeente
weet ik me altijd gesteund door haar. We hebben een levendig gezin met
vier jongens. We hebben met alle vier een goede band. Als het lukt
nemen we tijd voor een bordspel, een stevige discussie, samen muziek
maken of in de vakantie een mooie fiets-/wandeltocht.
Lees meer: Het is een geweldige boodschap van een geweldige God.
Meestal geef ik aan het eind van een boekbespreking aan wat ik van het
boek vind. Nu start ik er mee: ?God en Psyche? is een erg mooi boek!
Herman M.van Praag is emeritus hoogleraar psychiatrie. En ? gezien ??n van de ondertitels ? van joodse afkomst.
Het boek heeft weliswaar als hoofdthema de redelijkheid van het geloven
maar de schrijver heeft zoveel kennis in huis dat we niet minder dan
acht ?excursies? krijgen voorgeschoteld waarin hij, als psychiater,
ingaat op zaken die ook theologen en gelovigen bezighouden. Hij
behandelt openbaring en ervaring van God. Bespreekt zijn visie op ziel,
geest en brein. Stelt de vraag (en beantwoordt die) of God wreed is.
Zegt behartenswaardige woorden over verstarring in vormen van het
jodendom die ??n op ??n zijn over te zetten op vormen van het
christendom. Mijn conclusie tijdens en na het lezen was: wat ben ik
blij dat deze man de moeite heeft genomen zijn gedachten en opvattingen
aan het papier toe te vertrouwen. Niet in de eerste plaats omdat ik het
in alles met hem eens ben (hij heeft een eigen stijl van Bijbeluitleg)
maar wel vanwege het feit dat dit boek me helpt na te denken over
thema?s als ?geloof en wetenschap?, ?geloof en psyche?, ?religie en
depressie?, jodenhaat, psychische ziektebeelden in de Bijbel,
?intelligent design en evolutie?. Boeiend om een psychiater te
beluisteren over Saul (die heeft waarschijnlijk last van het syndroom
van de aangeleerde hopeloosheid) en Job (waar rouwt Job over?).
Lees meer: Het is redelijk om te geloven
Wie vanuit de ruimte naar de aarde kijkt, ziet vooral blauw en groen,
de kleuren van water en land. Wij mensen kunnen naar het koele blauw
van zee en lucht kijken, maar om te wonen zijn we aangewezen op het
rustgevende groen van het land. Waarom zou de schepper daar de kleur
groen voor hebben gekozen? Ligt daar een boodschap in van God nu de
aarde opwarmt? Reden voor het Christelijk Ecologisch Netwerk en Kerk en
Milieu om voor de jaarlijkse Periode voor de Schepping ? 1 september
tot 4 oktober ? te kiezen voor het thema 'Hart voor de schepping:
zorgen voor Gods wereld in een tijd van klimaatverandering?.
Hoewel de klimaatcrisis door de financi?le crisis van de voorpagina?s
is gedrongen, is de actualiteit en ernst ervan onverminderd. Smeltende
gletsjers, verdwijnend poolijs en extreme weersomstandigheden wijzen
erop dat traditionele weerpatronen ?van slag zijn?. De vraag is niet
alleen hoe hoog de zee stijgt of wie er door droogte of watersnood
getroffen zullen worden, maar ook hoe wij als christenen hierop
reageren. Zijn we hard voor Gods wereld, of tonen we hart voor zijn
schepping? Staan we open voor wat de Bijbel zegt over Gods plan met het
blauw en het groen op deze planeet? Gaat het bij hem alleen om mensen,
of heeft Hij ook een plan met natuur, milieu en klimaat? Aansluitend
bij de recente Klimaatbrief van de Raad van Kerken roepen het
Christelijk Ecologisch Netwerk en de projectgroep Kerk & Milieu de
kerken op om het nieuwe kerkelijke jaar te beginnen met een moment van
bezinning over deze vragen.
Lees meer: Hart voor de schepping