Er klinkt gezang van kinderstemmen en gestamp van voeten op een
onverharde weg. Een stoet schoolkinderen marcheert in hun blauwe
uniformen door Jean Rabel, de meisjes rode en blauwe linten in het
haar, de jongens banden om. Rood en blauw; de kleuren van de vlag van
Ha?ti. Het is feest in Ha?ti deze 18e mei; vlaggendag.
MCC/Micha Campagne
Sinds april 2008 ben ik werkzaam in Port-au-Prince, de hoofdstad van
Ha?ti. Hier ben ik door Mennonite Central Committee (MCC), een
Canadees/Amerikaanse ontwikkelingsorganisatie, uitgezonden naar de
Micha Campagne. We mobiliseren christenen/kerken om hun
verantwoordelijkheid te nemen en zich in te zetten voor het behalen van
de millenniumdoelen. MCC is in Ha?ti onder andere werkzaam op het
gebied van mensenrechten en herbebossing. Ook wordt er een waterproject
gesteund. Ergens in de maand mei gaan we dat project bezoeken. Tegelijk
bezoeken we woningen die zijn herbouwd met giften vanuit de
christelijke gereformeerde kerken in Nederland, nadat er vorig jaar 4
orkanen over Ha?ti zijn geraasd en vele bestaanswijzen en
infrastructuur zijn vernield.
Wonen
Onze eerste bestemming is Jean Rabel, in het Noordwesten, 8 uur rijden
vanaf Port-au-Prince. Ha?ti is een klein land, afstanden zijn kort,
maar reizen duurt lang vanwege de slechte wegen. De maand mei is
regenseizoen. De regen verandert de weg voor ons in grote modderbaden,
waar de auto doorheen glibbert en glijdt. We arriveren veilig en wel in
Jean Rabel, waar we na een ontbijt van spaghetti de volgende dag in
gesprek gaan met mensen die materialen voor de herbouw van hun woningen
hebben ontvangen. Ook bezoeken we enkele van de woningen, voor zover
bereikbaar in de regen. Een 5 jarig meisje loopt met ons mee, haar
haren vol gekleurde kralen. Een wees.
Lees meer: Leven in Ha?ti
Frans Willem Verbaas schreef een roman rondom Calvijn onder de titel:
Heilig vuur. Het ver-haal is vol vuur geschreven. Het geeft een
prachtig beeld van de tijd waarin Calvijn leefde, van het leven in de
steden Rouen, Parijs en vooral Gen?ve. Het beschrijft de impact van de
pest, maar vooral van de opkomst en invloed van Calvijn. Hoe sommigen
hem zagen als een pest en anderen als een zegen.
De uitgever vroeg aan Verbaas, die al twee romans op zijn naam heeft
staan, of hij kans zag in het Calvijnjaar 2009 een roman over de
Hervormer het licht te laten zien. Eerst voelde Verbaas er weinig voor,
omdat hij, hoewel predikant in de calvinistische traditie, niet veel
met Calvijn had. Toch ging hij zich verdiepen in het leven van Calvijn;
hij ging anders over hem denken en kwam tot het schrijven van een roman
van 400 bladzijden. Het boek is uitgegeven bij Moza?ek in Zoetermeer en
kost ? 19,50.
Hoofdpersoon
Voor zijn roman koos hij echter niet Calvijn als hoofdpersoon, maar ene
Henri de la Mare. Die kwam uit Rouen, werd onrechtvaardig uit die stad
verbannen en kwam in Parijs terecht. Daar kwam De la Mare in aanraking
met Jacques Bernard uit Gen?ve. In een geheime samenkomst, waarin het
avondmaal werd gevierd, ontmoetten zij Jean Calvin. (Zo geeft Verbaas
zijn naam in dit boek weer. Zo doe ik dat verder in deze bespreking
ook.)
Lees meer: Roman rondom Calvijn
Conflicten horen bij het leven. De kunst is om ze niet ten koste te
laten gaan van de onderlinge relaties. Helaas komen ruzies ook voor
binnen de gemeente van Christus. Regelmatig slaat de vlam in de pan.
Een verkeerd gevallen opmerking van een broeder is reden tot verwijt
bij een andere broeder. Een besluit van de kerkenraad doet een groep
gemeenteleden te hoop lopen. Een kort e-mailtje met een, op het oog
neutrale, mededeling wordt zo maar aanleiding tot een langslepende
affaire. Kerkenraden, inclusief de dominees, en gemeenteleden zou er
baat bij hebben hoe met conflicten om te gaan. We leggen ons oor te
luister bij enkele deskundigen om ruzies in Gods tent te leren hanteren.
Vorige keer bespraken we de tien vuistregels voor vredestichters. Dit
keer nemen we kennis van het Werkboek Conflicthantering, uitgeven door
dezelfde Evangelische Alliantie. Het werkboek, geschreven door Gerard
van der Schee, is vooral bedoeld voor kerkenraden en/of leiderteams in
gemeenten. Het wil een waardevol handvat zijn om het onderwerp op de
kaart te zetten, te bespreken en er mee aan de slag te gaan. Gerard van
de Schee nodigt ons uit voor een ontdekkingstocht langs de Bijbel en de
praktijk. In hoofdstuk 1 bespreekt hij de gevoeligheid van de kerk voor
conflicten; in hoofdstuk 2 en 3 gaan we over hoogten en door de dalen
van idealen en valkuilen zoals we die in de Bijbel getekend zien; in
hoofdstuk 4 leren we hoe we conflicten kunnen voorkomen, bijvoorbeeld
door te zorgen voor een goede vergadersfeer en een e-mailrichtlijn; in
hoofdstuk 5 wandelen we langs de route van hoe conflicten te voorkomen,
om ten slotte in hoofdstuk 6 te ontdekken dat anderen ons (nog) verder
kunnen helpen, onder andere wijze derden en zoiets als mediation.
Lees meer: Ruzie in de tent...(2)
Hoeveel mag je verwachten van een gebed om genezing? Op die vraag worden de meest uiteenlopende antwoorden gegeven.
We houden ons nog een laatste keer bezig met de verklaring over 'de dienst der genezing'
Een tweede, niet minder belangrijke oorzaak van de terughoudendheid om
te bidden voor zieken, ligt in teleur-stelling. Door schade en schande
zijn velen er achter gekomen dat de verwachtingen bij het gebed vaak te
hoog-gespannen zijn. Het juichen van anderen over de wonderen die God
kan doen op het gelovig gebed, kan bij hen dan ook irritatie oproepen.
Ik neem in de kerk wat dat betreft polarisatie waar: het bidden om
genezing roept bij de teleurgestelden scepsis op, wat op zijn beurt
charismatisch ingestelde christenen weer prikkelt om toch vooral niet
te weinig van God te verwachten. Het pleit voor de opstellers van de
Verklaring, dat zij op dit punt duidelijke en realistische uitspraken
doen. Zij erkennen dat God lang niet altijd genezing schenkt aan wie
daarom bidt, en dat men die ook niet per definitie te verwachten heeft.
Op verschillende manieren worden de verwachtingen getemperd.
Lees meer: Gebed en genezing (3)
Hoeveel mag je verwachten van een gebed om genezing? Op die vraag worden de meest uiteenlopende antwoorden gegeven.
In het eerste artikel gaf ik de gezamenlijke, evenwichtige verklaring
van de Charismatische Werkgemeenschap Nederland en de Nederlandse
Lucasorde. In dit tweede artikel geef ik er toelichting en commentaar op
Men windt er in de Verklaring geen doekjes om: hier zijn mensen uit de
beweging voor charismatische vernieuwing' aan het woord. Daarom wil ik
eerst die term preciseren: wat wordt daaronder nu precies verstaan? Ik
sluit mij aan bij de omschrijving van oud VU-hoogleraar Jan Veenhof.
Volgens hem wordt het eigene van de charismatische beweging uitgedrukt
in de volgende geloofsovertuiging: er is in het heden ervaarbaar heil
van Godswege, in Jezus, door de Geest, voor de hele mens. Dat is een
even beknopte als inhoudsrijke formulering. Ik licht er vier dingen uit:
Lees meer: Gebed en genezing (2)