Een aantal (grote) bedrijven heeft er in de afgelopen jaren voor gekozen om een vierdaagse werkweek in te voeren. Het personeel is op een doordeweekse dag vrij en de uren op de andere werkdagen blijven gelijk en ook het salaris blijft hetzelfde. Mensen die al vier dagen werkten, krijgen het loon van een volledige werkweek. Hoe de werknemers die extra vrije dag invullen is helemaal aan henzelf. Maar bedrijven zijn ervan overtuigd dat een extra dag vrij eraan bij zal dragen dat het personeel gemotiveerd hetzelfde werk verricht.
Op deze manier willen bedrijven een duidelijk signaal afgeven: er is rust nodig. Geen verkeerd signaal in een wereld die maar doordraaft en waarin het dus moeilijk is om rust te vinden. Veel mensen hebben te maken met stress of burn-out. Dat laatste betekent letterlijk zoiets als opgebrand. Mensen kunnen onvoldoende rust vinden en branden daardoor op. Een belangrijke factor in die onrust is de mobiele telefoon. Niet alleen omdat het staren naar een scherm in de avond ervoor zorgt dat het brein niet in de slaapmodus komt. Maar er zijn gebruikers voor wie acht tot tien uur schermtijd heel gewoon is en daardoor tot diep in de nacht op hun telefoon zitten. Maar er zit ook iets onrustigs in het voortdurend beschikbaar en bereikbaar zijn. Om over het rusteloze scrollen door je tijdlijn of door de ‘shorts’ (hele korte filmpjes) van Youtube maar te zwijgen.
Er zit iets rusteloos in onze samenleving. De bladblazers in deze tijd van het jaar staan symbool voor de rusteloosheid: een hoop herrie en inspanning om het een beetje toonbaar te krijgen. De snelheid waarmee alles gaat, de druk die er is op presteren en vooruitkomen. De drang om zelf iets van je leven te maken. Het zorgt voor onrust in de maatschappij en onrust in het leven.
De Gewone Catechismus uit 2019 vraagt wat het gebod om op de zevende dag te rusten betekent. Dat is een belangrijke vraag, omdat rust in de Bijbel een heel specifieke betekenis heeft. Voor ons is rusten een manier waarop ík me kan ontspannen, waarop ík de week beter aankan. De hele week staat volgepland en de zondag is dan nodig om op adem te komen. Rusten is dan vooral niets doen of die dingen doen waar je anders niet aan toekomt.
Het antwoord van de Gewone Catechismus begint zo: ‘De rustdag ordent de tijd die God ons geeft.’ Daar worden de zaken dus omgekeerd. Niet de werkweek, de bezigheden, sociale contacten, hobby’s, sport of studie ordenen het leven en dus ook de zondag. Maar de zondag ordent de tijd die God geeft. Het is namelijk de dag van de opgestane Heer. Jezus Christus die uitnodigt om bij Hem te komen. Ja, ook als je vermoeid en belast bent. En Hij belooft rust te geven. Dat is een andere rust dan de ontspanning die een hobby, strandvakantie of een goed boek geeft.
Leven vanuit de rust in Jezus Christus betekent dat Hij alles gedaan heeft. In Hem is het geluk te vinden. Daar doen zorgen in je leven niets aan af en daar voegen successen in je werk, je school, de kracht van je lichaam of je gedroomde vakantie niets aan toe. Het is goed om de week zo te beginnen vanuit wie Christus is en wat Hij gedaan heeft. Of je nu vijf of vier dagen werkt of helemaal geen betaald werk (meer) doet.
Albert-Jan Dorst, Surhuisterveen