Op zaterdagavond gaan heel wat gezinnen zitten voor het programma ‘ Ik hou van Holland’. Het programma heeft de sfeer van ‘Een van de Acht’, ‘Zeskamp’ en ‘Ted de Braak show’; amusement voor het hele gezin. Dat is tegenwoordig al uniek. Want er zijn maar al te veel programma’s die je met het hele gezin niet kunt en wilt bekijken. De onschuld is weg van de Nederlandse televisie en heeft plaats gemaakt voor grof taalgebruik en dubbelzinnigheid.

Zaterdag was het weer tijd voor ‘Ik hou van Holland’. Met een kopje koffie, een paaseitje en een handwerkje op de bank. Klaar voor een avondje gezelligheid. Overigens kun je er ook nog wat van leren. We weten nu allemaal waar Moddergat ligt en hoe je gehighfived spelt.

Ruim een maand geleden was ik aan het genieten van emo-TV (een van m’n favoriete bezigheden).  Aan de beurt was ‘All you need is love’. Robert ten Brinke interviewde een Nederlands meisje dat graag naar Australië wilde, om als verrassing bij de bevalling van haar oudere zus te kunnen zijn. In het gesprek dat volgde vertelde het meisje dat zij en haar zus uit een ‘superchristelijk gezin’ kwamen met zeven kinderen. Ze had met deze zus-op-afstand een speciale band gekregen. Vooral omdat zij beiden, in tegenstelling tot de vijf anderen, wat het geloof betreft een eigen weg hadden gekozen. Voor de rest van de broers en zussen was, zoals ze zei, ‘religie belangrijker dan relatie’.

Komt dat voor? Dat mensen contact zoeken met overledenen en tegen hen praten? In de wereld van het zogenaamde spiritisme doet men het in elk voorkomen alsof men doormiddel van een medium – een tussenpersoon – kan doordringen tot het rijk van gestorven geesten. Miljoenen mensen wereldwijd houden zich bezig met deze occulte praktijk. Via zo’n medium probeert men berichten te ontvangen van overleden personen. Ik weet niet of het nog gebeurt, maar een aantal jaren geleden hoorde je veel van jongelui die zich bezighielden met het zogenaamde glaasje draaien. Rondom het glas werden de letters van het alfabet gelegd en doormiddel van het glas dat zich over de letters heen bewoog, probeerde men een zin te laten vormen door iemand uit de geestenwereld. Is hier ook werkelijk sprake van contact en het ontvangen van berichten uit de wereld van de geesten? Bijbels gezien moet je zeggen: dat is onmogelijk. Volgens de Bijbel vindt er bij het sterven een scheiding plaats. De gelovigen die ontslapen in Christus gaan naar de hemel en de ongelovige gestorvenen naar het verderf. In de Bijbel zijn geen aanwijzingen dat overledenen terugkeren naar de aarde om hier op een of andere wijze in contact te treden met mensen. Behalve bedrog is er vaak sprake van demonische inwerking op een medium. In Deut. 18 verbiedt God dan ook zich met deze praktijken in te laten.

Verwacht in deze circa zeshonderd woorden van dit commentaar niet het laatste woord over de positie van vrouwen in de kerk. Veel knappe vrouwen en vooral mannen hebben zich al over dat onderwerp gebogen. Ik schrijf dit ook niet om een analyse te geven (als ik dat al kan) over de ontwikkelingen rond de vrouw in het ambt binnen de verschillende kerkverbanden.

Aanleiding is het bericht (RD, 16 maart 2012, internet) dat er vanaf 31 maart a.s. in Museum Catharijneconvent te Utrecht de komende maanden aandacht zal worden geschonken aan de rollen – vroeger en nu - van vrouwen in de christelijke kerken. Een boeiende expositie lijkt me zo. Wie een willekeurige kerkgeschiedenis doorbladert staat versteld van de prominente aanwezigheid van mannen. Ook de recente kerkgeschiedenis levert dat beeld op. Het is veelzeggend dat het artikel van het RD gesierd wordt met een foto van Majoor Bosshardt van het Leger des Heils. Binnen de gereformeerde gezindte zou je niet zo snel een vrouw kunnen noemen (en ik hoop dat ik nu niemand beledig of passeer).