In het Boek der Psalmen hebben we een collectie van 150 liederen gekregen voor persoonlijk en liturgisch gebruik. Echter, de manier waarop wij in de praktijk vaak met die collectie omgaan roept vragen op. Er valt nog wel wat te leren van andere tijden en tradities.

 

We zijn in onze gereformeerde traditie gewend geraakt aan het zingen van ‘versjes’. Psalm 89 vers 3, 7 en 8, staat er dan op het psalmbord. Of Psalm 25 vers 2 en 6. Hoe mooi en dierbaar die losse strofen ook zijn, we kunnen daardoor gemakkelijk de boodschap van de gehele psalm uit het oog verliezen. Dat Psalm 89 samen met Psalm 88 het dieptepunt van het Boek der Psalmen vormt, wordt niet duidelijk als je Psalm 88 nooit zingt en van Psalm 89 alleen de mooie ‘versjes’ gebruikt. En dat Psalm 25 in het Hebreeuws een prachtig acrostichon is, krijg je niet mee als je slechts een paar strofen kent.

Het Boek der Psalmen vormt één groot bouwwerk. Het is daarom goed deze collectie liederen als geheel te benaderen en in haar geheel te gebruiken. Maar zijn alle psalmen even bruikbaar voor een christen anno 2020?

 

Wie door het Boek der Psalmen bladert, komt een breed palet aan liederen tegen. Van uiterst korte psalmen (Ps.117; 133; 134) tot langgerekte liederen (Ps.119; 78). Van psalmen die worden aangeduid als ‘psalm’, ‘lied’, ‘onderwijzing’, ‘gouden kleinood’ of ‘bedevaartslied’, tot liederen die zonder opschrift met de deur in huis vallen.

Dagen om bij stil te staan zijn 4 en 5 mei. We denken terug aan de vele slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Elk jaar staat de Dam in Amsterdam vol met stille mensen. Sommigen met een krans of een enkele bloem als eerbetoon. Indrukwekkend. Dit jaar zal op een vrijwel lege Dam de koning een krans leggen. Wat een contrast. Om het bijzondere karakter van deze dag en deze weken te accentueren zal de vlag de hele dag halfstok hangen, als symbool.

 

Dit jaar herdenken wij dat Nederland vijfenzeventig jaar geleden werd bevrijd van de macht van Nazi-Duitsland. Nog steeds zijn er onder ons die de oorlog hebben meegemaakt. De komende maanden vertellen zij ons hun verhaal. Opdat wij niet vergeten … Deze week het eerste deel van het verhaal van dr. en mevrouw Brienen.

 

Mijn vrouw en ik woonden tijdens de Duitse bezetting in hetzelfde dorp.

 

Dat was Werkendam, vlak over de Merwede, in het land van Heusden en Altena, waarlangs aan de zuidzijde de Maas stroomt. Tot zover waren de geallieerden opgerukt in het voorjaar van 1945. Wij maakten beiden in dit dorp de bevrijding mee. Er ging het een en ander daar direct aan vooraf. Dat waren drie heel ernstige voorvallen.

 

In het voorjaar van 2019 verscheen er een boek van de Vlaamse schrijver Bart van Loo over het ontstaan van de lage landen. Er werd bijna dagelijks reclame voor gemaakt op de radio. Niet een boek dat normaal gesproken in het Kerkblad besproken wordt, maar toch zag de redactie reden genoeg om aandacht aan dit boek te besteden.

 

Wat ik herinner van de geschiedenislessen op de basisschool en de middelbare school is dat die vaak begonnen bij de Nederlanden in de tachtigjarige oorlog. Er werd uitgegaan van een bepaalde staatsvorm (zeventien provinciën) en vooral de strijd tussen de protestanten en katholieken werd benadrukt. Daarmee wordt onze afkomst en voor een groot deel onze identiteit bepaald door het feit dat de (noordelijke) Nederlanden protestants zijn gebleven.

 

Commentaar

  • Eindtijd 2025-08-30 08:50:10

    Al zolang wij bestaan leven we in de eindtijd. Zo leerde ik het van onze dominee op catechisatie....

  • Samen kerk-zijn 2025-08-15 13:51:52

    De kerk is een bont gezelschap. Dat valt u vast wel op in uw eigen kerk. Maar in de zomerperiode...

  • Vriendschap 2025-07-31 12:15:07

    In 2024 verscheen het rapport ‘Jeugdtrends’. Dit rapport is een samenwerking van een aantal...

  • Gezien worden 2025-07-19 07:15:17

    Je kunt rustig zeggen dat de woorden die hierboven staan een van de diepste verlangens van het...